De archeoloog (verhaal)
Onder de boom door Duurt Sikkens. Levend geloof 2001.09-10
Met trillende handen nam de archeoloog het gevonden scherfje in zijn vingers en dacht na. Zijn grote kennis stelde hem in staat om zich voor te stellen waar het een onderdeel van had uitgemaakt. Het had toebehoord aan een prachtige vaas en voor zijn geestesoog zag hij deze vaas met z’n diepgroene kleuren en sierlijke tekeningen staan in de stille hal van een woning; zonlicht speelde op het glanzend glazuur. En dan, daarin, een royaal boeket bloemen van het veld.
Het ontroerde hem, al was er dan weinig meer van over. Een kundig pottenbakker zou, uitgaande van zijn aanwijzingen, de vaas kunnen restaureren, want de vondst was een zeldzame.
Wat kan een mens veel doorgemaakt hebben, gelovig of onfgelovig. Niet alleen dat er veel misvormingen zijn opgetreden, maar ook dat er verwachtingen en dromen die je hebt gekoesterd, aan scherven zijn geslagen. Dat kan zó erg zijn geweest, datje denkt datje ziel aan scherven ligt, zó stuk voel je je. En je kan David nazeggen wanneer hij zucht: “Verdroogd als een scherf is mijn kracht”. Met andere woorden: “Er is niet veel meer van mij over”. De schade in je ziel is bijna te groot om nog verwachtingen te hebben dat het ooit weer goed zal komen. Hoe moet dat nou?
En de scherf verdwijnt onder het zand.
Dan klinkt er een stem: “Ik ben gekomen om het verlorene te zoeken”. En liefdevolle handen graven voorzichtig de resten van het bestaan op, maken het schoon en houden het in het licht. En dan wordt er met zoveel barmhartigheid en kennis naar je gekeken door iemand die weet van wat voor maaksel jij bent, dat het kleine beetje hoop datje nog hebt, weer wordt aangeblazen als bij een smeulende kaarsenpit. Het kan! Wanneer je je durft toe te vertrouwen aan de deskundige handen van de barmhartige dan zal de restauratie een aanvang nemen. Je krijgt terug wat je verloren was, of liever, je krijgt jezelf weer terug, degene die God kwijt was en langzamerhand worden alle dingen weer nieuw in je. Wat onmogelijk leek wordt gecreëerd door degenen die al onze smarten heeft gedragen én degenen die je totaal en onvoorwaardelijk tegemoet komen en omarmen. Dat zal je goed doen.
Het woord ‘genadig’ betekent ondermeer ‘weldadig’. Genade is een weldaad, een goede daad, voor je ziel. En Vader heeft zóveel respect voor jouw leven dat het Hem een intense vreugde is om je te restaurerende terug te brengen in je oorspronkelijke wezen. Wat zeg ik? Het gaat uiteindelijk nog veel verder. Je krijgt de gedaante zoals Hij die bedacht heeft van voor de grondlegging der wereld.
Dat is een kostbaar geheim, weggelegd voor de ‘scherven’. En de treurnis
daarom zal niet meer zijn wanneer de amfoor daar staat te pronken met de
schitterende gedachten Gods in zich als een veelkleurig veldboeket.
Ik ben in-blij met zo’n archeoloog, de restaurateur van alle dingen.
Een psalmvers mij eigen gemaakt, luidt dan:
“Ik ontsloot mijn levensweg aan de Heer, ik vertrouw Hem en Hij zal het maken”.