Gods liefde 1 Cor. 13:11 Gods liefde
Toen ik vroeger Nederlands studeerde had ik een leraar die ons het begrip “close reading” bij bracht. Dat betekent dat je een tekst van heel dichtbij goed bestudeert. Het was mijn favoriete vak, vooral met poëzie. Je probeerde héél dicht bij die tekst te komen. Als het ware in de huid van de taal te kruipen, in de huid van de dichter(es). En dan de beelden, die gebruikt werden, te zoeken, en het waarom. Enfin, alles had de bedoeling om er achter te komen wat de dichter met dit door hem/haar geschreven gedicht bedoelde.
Een dominee, die me op datzelfde spoor zette, iemand van de Hezenberg, dominee de Klerk, een prachtige man, een echte pastor, (hij heeft Mariet nog de handen opgelegd voor de Geestesdoop, een ontroerend, vriendelijke man), deed dat met Bijbelteksten. Zo van: ‘Kijk, dit lees je, maar je leest er zo gemakkelijk overheen, je hebt het zo vaak gelezen, maar wat stáát er nou, wat is nou de bedoeling’. Want anders krijg je allemaal mensen die teksten van een ander gaan herhalen: “In de bijbel staat”, en dan begint de ellende.
Maar die man of vrouw, die dat geschreven heeft, hebben die gedachte eerst gehad, en dat omgezet in taal. En het gaat er nu om dat je die gedachten-wereld leert kennen. Want hoe zul je ooit de kop van de slang vermorzelen als zijn gedachten je onbekend zijn. Wanneer je je verdiept in de gedachtenwereld Gods, dan ontzenuw/ontkracht je vanzelf de verkeerde gedachtenwereld, en de heilige Geest is het die ons daarin leidt. Dat heb ik me dus eigen gemaakt en dat vind ik nog steeds prachtig.
In Luc. 10:25 staat dat er iemand bij Jezus komt en Hem vraagt: ‘hoe kan ik het eeuwige leven beërven, wat moet ik er voor doen’. Er staat zelfs dat hij opstond om Jezus te verzoeken. Dat is wat! Heb jij wel eens meegemaakt dat er iemand opstaat om jou te verzoeken? Dat is erg hoor, dat is trachten te verleiden, tot een verkeerde uitspraak o.i.d.
Jezus beantwoord deze vraag met een wedervraag. Dat doet Hij vaker. Hij kijkt die man eens aan en zegt: ‘Hoe lees jij?’ Hoe lees jij wat je leest?
Ik ken genoeg mensen die zeggen: ‘Ja, het stond in de krant, dus is het waar’. En: ‘Het was voor de t.v. en dus is het waar’. En ‘de voorganger heeft het zelf gezegd’.
Nou en! Dit zijn mensen die zelf niet denken.
In Lucas 6:48 staat een voorbeeld. Het beroerde is dat daar een kinderliedje van gemaakt is. De grootste geestelijke ramp wordt hier door Jezus beschreven over de wijze man die zijn huis op een rots bouwt en een dwaze op het zand.
Een kinderliedje!…. Niet te geloven, met allemaal bewegingen, en het gáát me hier toch om een geestelijke sunami.
Maar er staat dat Jezus zegt: ‘Weet je wat iemand is wie Mij hoort en het ook doet? Dat is natuurlijk wel een verschil. Wij horen zóveel, maar doe je het ook? Dat is hetzelfde als een man, en dan staat hier in deze vertaling, die diep gegraven heeft. In het Grieks staat er: ‘dat is een man die hoort en doet wat Ik zeg en die groef en verdiepte.
Kijk, dat geeft er toch meer accent aan. Dit ontdek je met “close reading”.
Sommige mensen schoffelen een beetje aan de oppervlakte, maar anderen gaan graven en die verdiepen dat steeds verder. Want ze willen ergens terecht komen, op het geheim waarop je bouwt.
Dit “close reading” wil ik nu eens gaan doen met 1 Cor. 13. Een grijs gelezen hoofdstuk. Wat heb ik dat toch vaak horen voorlezen.
Dit hoofdstuk gaat over Gods liefde. Het gaat niet over de natuurlijke, menselijke liefde. Het gaat over de liefde van God. Dus je kunt net zo goed i.p.v. het woordje ‘liefde’ God lezen. Er staat: ‘als ik de liefde niet heb, dan ben ik niets, dus als je God niet hebt, dan ben je ook niets.
Het is toch een gekke vraag aan iemand: ‘heb jij de liefde?’ Dat is toch een rare vraag? Ik heb dat nog nooit horen stellen. Ik zou wel kunnen vragen: ‘Heb je lief?’ Dat woordje ‘de’ kun je gewoon weglaten. Heb ik liefde, heb ik Gods liefde in me, en hoe komt dat dan in mij. Hoe gaat dat of hoe zit dat? Zoek dat zelf maar eens uit door dit op een andere manier of in een andere vertaling te gaan lezen. Ik wil er nu één tekst uitplukken, 1 Cor. 13:11.
Toen ik een kind was, sprak ik als een kind, voelde ik als een kind, overlegde ik als een kind. Dan staat er: ‘nu ik een man geworden ben’. Dat staat er niet, er staat: als ik een man geworden ben heb ik natuurlijk afgelegd wat kinderlijk was.
Alsof iets kinderlijks iets minderwaardigs is. Zo van: ‘dat ben ik eindelijk kwijt, ik ben nou een man’, en: ‘ik ben volmaakt in de Heer’, en meer van dat gezwam.
Een kind. Wat voor kind is dat hier? Het gaat hier over een wedergeboren kind. Het gaat hier niet over een natuurlijk kind. Maar over een kind dat van boven geboren is. Uit het zaad Gods.
In het Grieks staat er ‘nepios’. ‘ne’ betekent ‘niet’ en ‘nepios’ betekent ‘sprekend’, het gaat hier dus heel simpel over een baby. Een zuigeling, een peutertje. Dáár gaat het hier over.
Hetzelfde woord wordt gebruikt in Hebr. 5:13, een zuigeling. Petrus gebruikt dit woord ook: ‘verlang als pasgeboren kinderen …..’.
Tja, je zal dat maar overgeslagen hebben! En dat had ik, toen ik het evangelie leerde kennen. Ik moest direct een harnas aan en sloeg er op los. Ja, in de naam van Jezus overwinnen wij….. En maar meppen.
In het begin is er een hoop fout gegaan. Als zuigeling ben je nog zo afhankelijk van de ouderlijke zorg. Vooral van de moeder-melk. Ik kreeg toen geen moedermelk. Ik kreeg dikke klonten die ik nog niet slikken kon. Wat we wel niet allemaal moesten en moesten geloven. Het werd er in geramd. Weet je hoe Jezus zijn discipelen noemde aan het eind? Kindertjes! Zou jij dat gepikt hebben? Dan wordt het tijd dat je eerst weer kind wordt. Hij noemt ze zelfs ‘kuikens’. Hij noemt ze ook ‘kleinen’. Hoe zou je dat vinden? Als je ego daardoor aangetast wordt dan ben je niet klein geweest.
Er staat ‘sprak ik als een kind’. Daar staat in het Grieks ‘La Leo’, dat betekent babbelen of brabbelen. Het gaat hier dus over een erg klein kind. Het enige duidelijke van dat hele kleine spul is dat ze 2 woorden kunnen zeggen, nl. mama en papa. Die woorden zijn vaak het duidelijkst. De moeder herkent dat ook onmiddellijk. Papa ook, als hij thuis is.
Paulus zegt: we hebben de Vader leren kennen en wij noemen Hem ‘Abba’. Dat betekent eigenlijk: ‘lief vadertje’. Papa of pappie. Het is dus een liefkozend woord. En dat heb ik in 1963 niet geleerd. Ik werd toen geconfronteerd met een grote, sterke, strijdvaardige God, die je alleen moest gróót maken. (Alsof Hij daar behoefte aan heeft).
Moeder, dat zijn je medegelovigen, die als een moeder voor je zorgen. En je papa is je hemelse Papa.
Er staat ook: ‘voelde ik als een kind’.
De vraag is: toen jij opnieuw werd geboren heb je dat toen ook gevoeld? Had je toen een lieve Vader en een moeder? Dat is zo iets wezenlijks, want als je nooit kind bent geweest, word je nooit volwassen. Dan blijf je altijd in een soort geestelijke puberteit steken. Die veiligheid is zo belangrijk. Die argeloosheid van baby’s, van zuigelingen, die alleen maar liggen te kraaien.
En wat denk je van de verwondering? Verwonder je je nog over de dingen die hier verteld worden? Die onthuld worden? Die verwondering van een kind dat voor het eerst de dingen ‘ziet’ van zijn Vader. Doet het je nog wat? Dat je je verbaast? Een kind voelt nl. heel goed, en dat is heel cruciaal, of mama en papa wel van elkaar houden. Dat is zó belangrijk voor een kind. Zij voelen dat, al kunnen ze het nog niet
eens zeggen. Want als ze dat ervaren, dan is dat de voorwaarde voor gevoelens van veiligheid.
Ik heb zoveel jonge mensen gesproken en het voert daar altijd weer naar terug, vooral de probleemgevallen.
Als het tussen vader en moeder gespleten is, er is altijd wat, dan voelt een kind zich niet veilig en zal het zich ook niet uiten.
Het gaat dus om veiligheid en vertrouwen. Je kunt wel zeggen dat God betrouwbaar is, maar ben je het als moeder, als gemeente ook? Het is niet te hopen dat er een discrepantie is tussen de Vader en de Moeder. Want stel dat de Vader anders is dan hier verkondigd wordt. Dan klopt er iets niet. Daarom voelde ik mij vroeger ook niet veilig. Ik was zó bang voor God vóór mijn bekering. Ik kneep hem elke keer, bang door de bliksem getroffen te worden. Ja, dat werd ook verkondigd. Totdat het beeld van God langzamerhand anders werd, werkelijkheid werd. Hij is zó anders dan ik ooit had gedacht. Als dat ook de boodschap is die hier ook verkondigd wordt dan zijn we één. Dan heb je een goede Vader en Moeder. Dat geeft rust en vrede. Als er geen balans is tussen je hemelse Vader en de boodschap die gebracht wordt – of de kring van gelovigen, laat ik het zó maar zeggen, want die tref je overal aan – dat kan ik je wel vertellen dat de opvoeding mis gaat. Dan voed je niet meer op. Dan volgt verwaarlozing.
Als je dus als baby, ná je wedergeboorte, affectief bent verwaarloosd, is dat heel verdrietig. Of je moest dingen doen die helemaal niet bij je paste!
Je kent allemaal wel het woord pedagogie, opvoedkunde. Peda is ‘kind’ en (a)gogie is een ‘begeleider’, een gids. En dat is de heilige Geest, die ons alles leert over God en mens. Doet hij dat als je in je uppie achter je bureau zit? Nee, gedeeltelijk. Het is vooral in het gezin. Heb je oren voor wat de Geest, niet tegen maar in de gemeente zegt.
Ik vond het vanmorgen nl. wel leuk dat Harry in zijn gebed mijn hele preek samenvatte. Dan heb je dus oor voor de geestelijke dingen.
En wat is een goede leraar? Een goede leraar leert je leven! Hij geeft je de hand-vaten om in het leven overeind te blijven.
Dàt is een leraar! Niet één die je kop hartstikke volstopt. Trouwens, iedereen van jullie weet wel dat op school een vak leuk was als het een leuke leraar of lerares was, dan was het vak ook vaak goed.
Ik heb zelf herinneringen aan een geschiedenisleraar die geweldig kon vertellen, dus toen is geschiedenis voor mij een mooi vak geworden. En een leraar, die z’n fouten niet durfde toe te geven, vloog er onmiddellijk uit in de gedachtenwereld van de pubers: die vent liegt, hij is niet oprecht, hij zegt maar wat! Hij probeert zich eruit te kletsen. Ja, een klas voelt dat haarfijn aan.
Een eerste voorwaarde voor opvoeding, of een ander iets vertellen, al is het over het evangelie, dat is dat jij eerlijk bent. Als jij niet eerlijk bent, wat sta je dan te kakelen?
Misschien ken je wel hele mooie geheimen van het koninkrijk Gods, maar je hebt geen liefde, dan ben je niet eerlijk. Dan ben je niets. Dan stel je ook niets voor.
Een goede leraar is iemand die je leert te leven! Als je b.v. als kind van God, pasgeboren, en je waagt je aan grote dingen, aan grote uitspraken vol overmoed, dan is het toch theorie? Je verslikt en vertilt je er aan. En wat is dat veel gebeurd in pinkster- en evangelische kringen. Er zijn uitspraken gedaan die in geen honderd jaar waar te maken zijn. Dat gebeurt nog.
In een artikel heb ik één keer één zinnetje genoteerd en dat heeft landelijk zóveel reacties los gemaakt. Dat zinnetje was, dat er veel mensen na hun bekering en na hun wedergeboorte er erger aan toe zijn dan vóór die tijd. Daar kreeg ik zóveel verdrietige brieven over. Geen brieven van kankeraars en foeteraars, maar verdrietige brieven over wat hen allemaal aangedaan was en overkomen was. Ze hebben gewoon hun verhaal verteld.
Mariet en ik hebben al die brieven beantwoord. Ze hebben afschuwelijke dingen meegemaakt, die ik hier niet vertel. Maar je wilt ze niet eens weten. Daar is de zonde van de wereld niets bij. En waarom niet? Omdat dat allemaal gebeurde in de naam van God en van Jezus. Zoveel slachtoffers, in een vorm geduwd, die de hunne niet was. Er werd gezegd: Ja, dat wil de Heer, ik geloof dat God mij duidelijk maakt dat jij ……Ze slepen altijd God er bij. Verwrongen!
Als de gemeente een piramidaal stelsel heeft, met een geweldige pikorde, wat levert dat voor een gemeente op? Onderdanige slaven. Als er iemand bidt: Heer, laat mij Uw slaaf zijn, dan snapt zo iemand er nog niets van.
Of: als je een chaotische gemeente hebt. En die zijn er ook. Een chaotisch bedrijf, wat krijg je dan voor kinderen? Chaotische kinderen. Zwerfkinderen.
Ze gaan van de ene aanbiddingsdienst met lofkrijs naar de andere. Echt waar hoor! Dat zijn zwerfstenen.
En dàn weer naar een genezings-samenkomst. En dat moet dan weer stiekem gebeuren.
Ken je de drie “R”s nog? Ze blijven sterk: Reinheid, rust en regelmaat. Het is zo iets simpels maar het blijkt een grondhouding te zijn, een grondgedachte.
Maar dat kennen ze niet. En pas maar op, en dat is geen hobby van me, want ik waarschuw er wel eens vaker tegen, maar pas op voor massabewegingen. Daar heb ik nog nooit in geloofd. Niet omdat ik individualistisch zou zijn, maar massabewegingen denken zelf niet na.
Of: als er een beweging ontstaat met de kreet: “Europa voor Christus”, ga je er dan achteraan? Ja, want er wordt de naam van Jezus en Christus genoemd….. Maar dat is mijn Jezus en mijn Christus niet!
Straks komt er nog een beweging met: “De hele wereld voor Jezus”.
Het is verschrikkelijk, want er komt een gigantische mondiale opwekking hoor. Ja, dat is geprofeteerd……
Dat is echter niet de opwekking die wij bedoelen.
Maar kinderen en baby’s hebben geen onderscheid van geesten. Die rennen overal naar toe. Weer iets nieuws, weer iets anders. Baby’s zijn zó kwetsbaar. Ze lachen en ze zingen, ze dansen en ze springen in het land van daas en maal. Echt waar. Ze prijzen zich een slag in de rondte. Heb je het wel eens gezien. In Amerika zijn er 4 zenders die zulke diensten 24 uur per dag, dag en nacht, uitzendt. O, er zullen best tekenen gebeuren, maar ik moet die tekenen niet. Ze komen in een verslavende roes. Ook in onze gemeente zijn er mensen die daar het slachtoffer van geworden zijn. Ik hoop dat het met haar weer goed komt. Ik heb gezegd dat ze eerst maar eens een paar jaar rust moest nemen. Ga maar eens genieten van het water, de zon en de bomen, en van mensen die van je houden. Ze kan de hele bijbel haast opdreunen. Zo is zij geïndoctrineerd.
Als je zo staat te dansen en te springen, wat maak je dan van Jezus? Een gouden kalf! En dat is Hij niet! Daar vraagt Hij toch niet om? Het is toch je Man, of je Broer! Maar Hij vraagt daar toch niet om? Ik denk dat Hij zou zeggen: ‘hou nou maar eens op met je aanbidding en met mij groot te maken, en mij koning te maken, daar heb ik helemaal geen zin in, dat gedoe.
Weet je wat ik wil? Volg Mij eens, dat is nou alles was Ik van je vraag. In het Grieks betekent dat: ‘begrijp nou eens wat Ik eigenlijk wil!’ Laat je eens opvoeden door de heilige Geest, zoals Ik ook opgevoed ben. Want Jezus heeft het ook allemaal geleerd. Echt geleerd! Het woei Hem niet aan.
Maar hoe dan? Nou, de eerste voorwaarde is: ‘laat je eens liefhebben’.
Er zijn mensen die vertrouwen niemand meer. Die hebben de veiligheid nooit ervaren. Die hebben de liefde nauwelijks ervaren. Laat je eens liefhebben, want je geneest door de omarming van je vader en je moeder. En dat gaat vooral over je innerlijke genezing. Anders gaan denken.
Argeloos gaan denken. Helder gaan denken. Zelf denken.
Je hebt heel wat op je geweten als je zulke kleine kinderen een verkeerde kant uitstuurt. In de wereld is het al een verschrikking als je je kind verpest, of als je kinderen van anderen verpest. Daar zijn voorbeelden genoeg van. Maar als dat nou ook nog gebeurt in de naam van Jezus met wedergeboren kinderen, dan is dat heel erg! Want, wat zou je met zulke mensen, die dat flikken, willen doen? Nou, ik denk, giet ze maar in beton en dump ze maar in de Noordzee. O ja? Is dat niet een beetje hard Sikkens?
Ik heb een Voorganger, Matth. 18:6, het gaat over kinderen. Jezus heeft het ook over zijn discipelen. Hij pakt een kindje en vergelijkt het met zijn discipelen en zegt: Ieder, die deze kleinen, die in Mij geloven, tot zonde verleidt, het zou beter voor hem zijn, dat een molensteen om zijn hals was gehangen en hij verzwolgen was in de diepte der zee. Nou? Is dat onze lieve Heer? Maar Hij wist precies waar Hij het over had.
Is het niet iets gruwelijks wat je flikt met kinderen Gods? Er staat: verleiden, maar ik denk dat een betere vertaling is: misleiden. De verkeerde kant uitsturen. Je zegt dat je een gids voor hen bent, maar je bent zelf blind. Dat gebeurt door blinde gidsen. Letterlijk staat er in het Grieks: ‘scandaliso’, ons woord ‘schandaal’ of ‘in de val lokken’. Je zal toch kinderen Gods in de val lokken; ten val brengen. Dat zijn mensen die dat bewust doen.
In wiens dienst staan zij dan? In de dienst van degene die in de val wil lokken en ten val wil brengen. En dat is de moordenaar vanaf de beginne. Dat is nou de slang. Weet je wat ik denk dat de ergste zonde is? Er zijn een hoop soorten, maar de zichtbare zonden zijn altijd beelden van de ònzichtbare. Ik denk dat de ergste zonde de allereerste zonde is. Adam en Eva. Verleid worden om het tegengestelde te doen dan wat God heeft gezegd.
Die boom is een beeld. Eva zegt zelfs tegen de slang dat ze die boom niet eens mag aanraken. Je zoekt dus geen kontakt met die geest, die zegt dat hij de heilige geest is. Want denk je dat die boom van kennis van goed en kwaad, van zichzelf zegt dat hij niet deugt? En dat je er dood aan gaat? Natuurlijk niet! Pluk er maar aan, dan ga je op God lijken!
Dat is een vreemde boom, een wezens-vreemde boom aan de Vader, en hij is ook wezensvreemd aan de mens. Als je hem aanraakt of je eet ervan, dan ga je er geestelijke dood aan. Je zoekt toch geen kontakt? In de bijbel wordt zó vaak gesproken over iets wat vreemd is: de vreemde vrouw, vreemd vuur, dansen en springen is wezensvreemd aan de mens en ook aan God. Vreemd!
En als je het dan tòch doet? Daar heb je dan weer zonde tot de dood. Johannes zegt in één van zijn brieven: daarvoor zeg ik niet dat je moet bidden. Want dat helpt toch niet. Mensen die heel bewust kiezen voor die ander, tja, daar doe je niets aan.
Een jaar of tien geleden liep ik helemaal vast. Ik geloofde wel heel veel, maar ik hoorde het, en wilde ook doen wat Jezus had gezegd, maar het gebeurde niet. Het lukte niet. Ik zocht allerlei oorzaken. Ik liep dus vast, dat heb ik wel eens verteld.
Ik ging op mijn knieën en zei: Vader, ik loop hartstikke vast, ik wil het graag anders. Toen vroeg Hij: ‘zou je hélemaal overnieuw willen beginnen?’ Toen heb ik gezegd: Graag, want dit is niks! Ik ben nogal direct tegen m’n Vader en Hij is ook altijd zeer direct tegen mij. Dat vind ik prachtig.
Nou, zegt Hij, doe dat! Dat heb ik toen gedaan. Ik denk: ik ga weer baby worden. Ik wil weer hélemaal opnieuw beginnen. En daarna, al voortgaande, en steeds leren leven, wat vaak wordt dwars gezeten, en ik heb vaak last van chaos in mijn kop, (iedereen heeft zo z’n eigen Goliath te bestrijden), maar ondanks dat, hebben we de mooiste dingen gekregen. En dat verkondigen we wereldwijd, anders was Vox allang opgeheven. Hoor je de verwondering nog? Zie je het aangezicht van God nog? Zie je het in de gezichten van je medegelovigen? Zie je het nog? Ik raad sommigen onder ons aan om dat ook te doen, want ik weet dat sommigen muurvast zitten.
Zijn woord horen, maar ga het nou ook eens doen. Begin eens helemaal overnieuw. Want je zit vast. Dan zul jij echt weer gelukkig worden.
Het Hebreeuwse woord voor ‘leven’ betekent ongestoord genieten in een vertrouwde sfeer. Dat is ‘Leven’, ongestoord genieten in een vertrouwde sfeer. Wat voor sfeer verspreid jij? Wil je aan klimaatverbetering doen? Begin dan bij jezelf. In welk klimaat komt iemand terecht als hij met jou te maken krijgt? Hoe is het klimaat in onze kring? We kunnen weten wat we weten en alle geheimenissen, en profeteren dat de stukken er af vliegen, maar als wij geen liefde hebben, dan houdt het op. Houden we van elkaar. Je zegt dat je van God houdt, dus houd je ook van je naaste.
Het belangrijkste is dat je tot je recht komt. Dan komt een kind tot zijn/haar recht.
Wat is het belangrijkste in de opvoeding? Ik heb gemerkt dat van jongs af aan, vanaf het allereerste begin, tot en met de pubertijd, als ze daar doorheen kunnen komen, het allerbelangrijkste is dat het kind recht heeft op z’n eigen identiteit.
Wie hij of zij is!
Ik wist het niet, ook in mijn pubertijd niet. Nou, voordat dàt een beetje hersteld was….
Ik heb wel gemerkt dat, toen ik opnieuw geboren werd, (en een tweede keer nog eens goed over), dat inmiddels automatisch je natuurlijke identiteit ook herstelt. Wat ik tekort ben gekomen, door wat dan ook, of beschadigingen, is toen allemaal vanzelf gegaan, heb ik gemerkt. Er waren mensen die van me hielden. Daar heb ik me altijd over verbaasd, want dat kon niet.
Maar het is belangrijk dat je je eigen identiteit bewust wordt.
Wat zegt Paulus? Het natuurlijke komt eerst. Gelijk wij het beeld van het stoffelijke hebben gedragen, dat wil zeggen of je je eerst bewust bent geweest als mens wie je bent.
Want als je kinderen gaat bestoken met evangelische troep, dan maak je een grote pedagogische fout.
Peuters en kleuters bestook je niet met bekeringsverhalen en vroom gedoe. De puinhopen liggen voor het aanwijzen. Ik bewaar de brieven niet van die mensen, uit respect voor hen verscheur ik ze. Maar je innerlijke wezen is het kostbaarste wat je hebt. Wie je bent! Je eigenste ik. Zo mooi, maar het is zo verwrongen, het heeft op z’n donder gehad, het is scheef getrokken. Er zijn stukken afgezaagd etc. etc.
Het is het kostbaarste wat er is.
Ben je het kwijt? Ben je kapot? Als je kapot bent, ga dan naar je Maker. Hij heeft verstand van je. Uw man is uw maker en Hij maakt zó iets moois van je! Hij weet nl. wie je bent en roept jou tevoorschijn.
Ook mensen hier in de gemeente hebben meegemaakt wat voor rare dingen worden verzonnen om kindertjes te claimen voor het koninkrijk Gods. Zelfs handen opleggen voor de doop in de Geest! Kinderen! Ze zijn nog niet eens aan een aardse relatie toe! Ja, de verwildering is groot. Handen opleggen, het is idioot.
De verwildering neemt toe, en weet je wat een grote puzzel wordt? Je eigen identiteit.
De oervraag is: wie ben je? Zeg het eens. Het was de eerste vraag van mijn meisje aan mij. Ik wist niets te zeggen. Ik dacht: ik lieg tòch. Wanhopig ben je dan.
Wie ben je? Dat wuif je niet weg, dat lach je niet weg. Je begint ook niet over Jezus te kleppen. Wie ben je?
Ik heb er eens een beeld over gehad. Er was iemand bezig die uit allerlei andere puzzels puzzelstukjes vandaan had gehaald, en hij was met plakband bezig al die puzzelstukjes aan elkaar te krijgen. Het was zo’n verdrietige bezigheid. Het plakband liet trouwens ook los. Hij had van allerlei mensen iets geleend, iets overgenomen, en dacht: zo wil ik ook worden en dat ben ik dan. Wat een verdrietige toestand is dat. Wie ben je? Dat moet je ook niet verstoppen achter christelijk gedoe. Dat heet toneel spelen.
Het Griekse woord voor toneel spelen is hypocriet.
Voor mensen die toneel spelen, een christelijke rol spelen, wordt het tijd dat die van het toneel verdwijnen. En met al hun beschadigingen de maskers afgooien en de werkelijkheid van Christus binnen stappen. Want daar ontvang je de werkelijke genezing en de rust. Dàn geneest je ziel. Laat je verborgen verdriet eens aan het licht komen. Voor mij is het zaak om een goed klimaat te hebben waarin dat verdriet met respect wordt behandeld. Het gaat om je eigenste. De werkelijkheid is toch dat er van je gehouden wordt? Dat is een ontdekking: ‘er wordt van me gehouden!’
Ik heb het nog in de vakantie aan iemand verteld, waar we mee aan de praat raakten op de camping. Een hartstikke leuke kerel, en ineens dacht ik, want hij wuifde altijd van alles weg, mankeer je wat? Ja, het gaat wel goed met mij…..Het gaat altijd goed met ze…. Terwijl het helemaal niet goed met hem ging. Z’n vrouw had dat ontdekt, allerlei lichamelijke kwalen. Toen zei ik: ‘Jongen, volgens mij besef jij niet hoeveel anderen om je geven’. Toen sprongen de tranen in z’n ogen. Dat wist hij niet. Hij zei dat hij het wel wist, maar hij ervoer het niet. Ik denk: ‘man, wordt als een kind’. ’t Was iemand uit Kampen, misschien dat hij hier nog eens komt. Ik heb niets verteld hoor, ik bestook ze niet. Je zoekt die mens op en je geeft hem de dingen aan die voor hem zo goed zijn. Dit was even een zijstraatje.
Nu nog iets om te ontmaskeren. ‘Zie, wij zijn een nieuwe schepping’. O ja? Je zegt het wel? Hoezo dan? Elke keer als het woord ‘nieuw’ in de bijbel voorkomt, betekent dat: ‘vernieuwd’. “Zie ik zag een vernieuwde hemel en een vernieuwde aarde. Want God kapt er niet mee, Hij pakt alles weer op en maakt dat weer nieuw. Hij is een restaurateur. Als je zegt: ‘ik ben een nieuwe schepping’, dan wordt je eigenste ‘ik’ vernieuwd en wil jij dat? Mag Hij je aanraken? Want die nieuwe schepping is niet iemand anders dan jij zelf hoor! Ja maar in Christus….Ach, hou toch op. Het gaat er om dat de Geest jouw persoonlijkheid weer tevoorschijn haalt. “Kijk eens, dát ben je, mooi he?”
Wat heb je op jezelf gefoeterd, en wat heb je het in uiterlijke dingen gezocht. En wat zat je in de knoop. Mag Ik je nu eens laten zien wie jij bent? Kijk Mij eens aan! Dan zal Ik eens vertellen hoe mooi je bent.
“Ik maak alle dingen nieuw in jou. Jouw dingen. Vertrouw je toch toe aan betrouwbare mensen. En als je zelfs dát niet eens kan, dan moet je dát eerst bespreekbaar maken”.
Ja, kom tot jezelf en keer dan terug tot de vader en ontdek wie je bent. Net als de verloren zoon, die tot zichzelf komt, en zich afvraagt waar hij mee bezig is, gaat dan naar z’n vader en ontdekt dat hij met open armen ontvangen wordt.
Nu nog iets over het laatste stukje van de tekst: ‘hij overlegde als een kind’. Overleggen is: zelf leren denken. Kakel je een ander na? Herhaal je wat een ander heeft uitgedacht? Dan kom je er niet.
Het Nederlandse woord ‘lezen’ betekent: ‘verzamelen’. Bij elkaar rapen, als een kostbaar geheim. En wat is dat geheim? Het leven van God in jou.
Ik heb hier een oesterschelp. Aan de buitenkant zeer onaanzienlijk. Geen gestalte of gedaante dat wij hem zouden hebben begeerd. Wat van Jezus ook gezegd wordt. Onaanzienlijk. Ja, wat stelt dit nou voor? Maar het leuke is, dat er geen twee helften zijn die zó bij elkaar passen als deze twee. Ik kan alle stranden aflopen en alle wereldzeeën, maar ik zal geen schelp vinden die zo prachtig naadloos op elkaar passen als deze twee. Zo voegt Gods Geest zich bij de menselijke geest. Dat sluit naadloos op elkaar aan. En dan kun je een geheim bewaren, daar zijn er twee voor nodig. Een geheim bewaren, dat heet in de bijbel mysterie. Maar ik heb een beetje hekel aan dat woord, omdat het woord mysterie vaak gebruikt wordt door mensen die bepaalde mysterieuze godsdiensten hebben, en de mysteriën proberen te onthullen van de goden en zo…
Het bijbelse woord voor mysterie betekent gewoon ‘geheim’, en daarbinnen wordt een parel gevormd. Wist je dat een parel groeide? En hoe klein die begint? Je bent niet zomaar een parel van een paar centimeter doorsnee. Je zit in een groei-proces zolang je dat geheim kan bewaren. Zolang die twee bij elkaar zijn. Het woord mysterion is gemaakt van een Grieks werkwoord, wat betekent: ‘sluiten’. Dat wordt gebruikt bij het sluiten van je mond, daar heb je twee lippen voor nodig, het sluiten van je ogen, daar heb je twee leden voor nodig, en het sluiten van schelpen, daar heb je ook twee delen voor nodig. Je deelt dat geheim met z’n tweeën. En dat is van buiten onaanzienlijk, maar van binnen is dat kostbare geheim. En als iemand het wil weten, vertel dan maar gelijkenissen, dat deed Jezus ook.
Verzamel en bewaar, het is een kostbaar geheim, het leven van God en jou. En dat heet nou de Christus. Ben je dat waard? Dan zeg je volmondig: ‘Ja!’
Duurt Sikkens 08-07-2007