1977.11 nr. 176

Levend geloof 1977. 11 nr. 176

Bid en geloof door Gert Jan Doornink

Vroeger kon men in vele huizen een wandspreuk tegenkomen met het opschrift “Ora et Labora”. Deze Latijnse woorden betekenen: “Bid en werk”. Velen menen dat deze woorden aan de Bijbel ont­leend zijn. . . . maar de combinatie “bid en werk” als zodanig komt in de Bijbel niet voor! Na­tuurlijk zijn er talrijke teksten die ieder af­zonderlijk over bidden en werken spreken, maar in combinatie treft men deze woorden niet aan. Alleen in Matt. 26:41 komt men de woorden van Jezus tegen, die Hij sprak tot Zijn discipelen in de Hof van Gethsemané: “Waakt en bidt”.

In de Bijbel wordt bidden wel heel vaak in ver­band gebracht met. . . . geloof! Een naar de wil van God functionerend geloofsleven is trouwens ondenkbaar zonder gebed. Terwijl omgekeerd, bidden alleen uitwerking heeft als het met geloof gepaard gaat.

Jak. 05:16 zegt: “Het gebed van een rechtvaardige vermag veel, doordat er kracht aan verleend wordt”. En een rechtvaardige is iemand die door het geloof leeft!

Jezus zegt: “Hebt geloof in God. Voorwaar, Ik zeg u, wie tot deze berg zou zeggen, hef u op en werp u in de zee, en in zijn hart niet zou twijfelen, maar geloven, dat hetgeen hij zegt, geschiedt, het zal hem geschieden. Daarom zeg Ik u, al wat gij bidt en begeert, gelooft, dat gij het hebt ontvangen, en het zal u geschie­den” (Mark. 11:23-24).

Wat een heerlijke zekerheid is het te weten dat God te alle tijde de gelovige gebeden van Zijn kinderen verhoort. Vandaar deze vraag: Gaan ook in uw leven “bidden” en “geloven” hand in hand?

 

De scheiding der geesten door Jan W. Companjen

 

“Zo zijt gij dan geen vreem­delingen en bijwoners meer, maar medeburgers der heili­gen en huisgenoten Gods, ge­bouwd op het fundament van de apostelen en profeten, terwijl Christus Jezus zelf de hoeksteen is. In Hem wast elk bouwwerk, goed ineen- sluitend, op tot een tempel, heilig in de Here, in wie ook gij mede gebouwd wordt tot een woonstede Gods in de Geest” (Ef. 02:19-22).

De organisatie verdwijnt

Broeders, zusters, vrienden, wij hebben het de laatste keren veelvuldig gehad over kerk en gemeente. Velen uwer zullen gedacht hebben: nu daar blijft niet veel van over. Dat is ook inderdaad juist gedacht. De kerk als organisatie, de gemeente als organisatie, is gedoemd te verdwijnen.

Zij heeft in het verleden een zelfde functie gehad als het volk Israël vanaf de uittocht uit Egypte, (het Pascha en het bloed van het lam aan de deurposten en de bovendorpel van de huizen waarin men het paaslam at), tot aan de komst van Jezus Christus in de kribbe te Bethlehem.

Het begon goed, een ieder at toen hij of zij uittrok, het paaslam zoals het was in zijn geheel, (zie Ex. 12:09-10), op het vuur gebraden, met kop, schenkels en inge­wanden. Er mocht niets van overblijven en indien dit toch het geval was, dan moest dit met vuur worden verbrand. Het offer Gods werd in zijn geheel aan­vaard.

Nu, wij weten hoe het met het volk Israël gegaan is. Mozes leidde dat volk uit onder wonderen en tekenen. Maar reeds in de woestijn verheugden zij zich in het werk hunner handen en keer­den God de rug toe. Zij wa­ren, zoals in Hand. 07:51 staat (Stéfanus zei dit): Hardnekkigen en onbesnedenen van hart en ogen, die zich altijd verzet hadden en nog deden tegen de Heilige Geest.

Wat doet de Heilige Geest?

De Heilige Geest bouwt de Gemeente van Jezus Christus. Door die Geest worden wij tot een lichaam gemaakt, sa­mengevoegd en gebouwd tot een goed ineensluitend bouw­werk, tot een tempel, heilig in de Heer.

Organisatie scheidt mensen, als er broederbanden worden verbroken, zijn er organisa­torische krachten aan het werk. Wij hebben in onze voorgaande artikelen er op willen wijzen dat daarin zeer grote satanische krach­ten werkzaam zijn. Indien namelijk de éénheid in Chris­tus openbaar gaat worden, zal ons niets meer onmoge­lijk zijn. De Geest van Christus, die wil wonen en werken in het Huis Gods, de Gemeente als Lichaam van Christus, zal ook herrijzen en dan zal onder andere de jood zien wie zij doorstoken hebben. Dan zal Hij verheer­lijkt worden, (“want daarin wordt de Vader verheerlijkt, dat gij veel vrucht draagt”, Joh. 15:08), in Zijn heiligen, om op die dag, met verbazing aanschouwd te worden in al­len die tot geloof gekomen zijn.

Het is daarom bittere nood­zaak dat ook onze oude tem­pels afgebroken worden. Dit steunen op vorm en organisatie, op natuurlijke in plaats van op geestelijke dingen, is er tot op de dag van van­daag de oorzaak van dat een Geestelijk volk van God niet tot ontwikkeling kon komen. De kerkelijke wetten gaan boven het Woord van God. Men is de mens meer dan Gode ge­hoorzaam. Zoals Jezus dat reeds zei: “De ijver voor uw huis (bezittende vorm) zal Mij verteren”.

God heeft geen kleinkinderen

De ijver om te zorgen dat iemand tot een kerk behoort, komt voort uit de oudtestamentische gedachte dat men door geboorte in een in God gelovend gezin tot de kerk­gemeente behoorde. Onze he­melse Vader heeft echter geen kleinkinderen, dat wil zeggen alleen maar kinderen die door Hem zelf verwekt zijn tot nieuw leven. Daarom wordt Hij Vader genoemd = Verwekker.

Dit werd door de kerk ten tijde van Jezus niet begre­pen, (zie Joh. 3, het gesprek met Nicodémus) en dat wordt heden ten dage nog niet be­grepen. Om tot het volk Gods te behoren hebben wij weder­geboorte nodig. Daar is per­soonlijke overgave en een persoonlijk antwoord voor nodig.

Dat dit bij ons gelovigen is gebeurd getuigen wij met on­ze doop. Als gelovigen in Christus Jezus zijn wij met Hem gestorven (aan ons oude leven) en opgewekt tot een nieuw leven. Want wie ge­storven is, is rechtens vrij van de zonde. Indien wij dan met Christus gestorven zijn, geloven wij, dat wij ook met Hem zullen leven. Dit leven is werkelijkheid. Dit leven is het leven. Ik wil u dan ook met Paulus toeroepen: (Rom. 06:12-14) “Laat dan de zonde niet langer als koning heersen in uw sterfelijk li­chaam, zodat gij aan zijn begeerten zoudt gehoorzamen, en stelt uw leden niet lan­ger ten dienste van de zon­de, maar stelt u ten dienste van God, als mensen die dood zijn geweest, maar thans leven. Immers de zonde zal over u geen heerschappij voe­ren, want gij zijt niet on­der de wet, maar onder de genade”. Als wij deze woor­den lezen, zien wij toch wel zeer duidelijk dat het op het kerkelijk erf is misge­gaan .

Ontwaakt, gij die slaapt!

Volgens de Galatenbrief is er maar één Evangelie, name­lijk het Evangelie van Jezus Christus. Indien iemand een ander Evangelie verkondigt, dan is die vervloekt. Met andere woorden: Jezus Chris­tus bracht de boodschap die de mens verlossing brengt, die de mens zekerheid geeft en opwekt tot een nieuw le­ven.

Het evangelie terugbrengen naar oudtestamentische ge­bruiken, door onder de wet te gaan leven en de kerk als Godshuis te zien, in plaats van zelf een Godshuis te zijn door de inwoning van Zijn Geest, heeft tot op de dag van vandaag tot gevolg gehad dat de massa van de gelovigen geestelijk dood zijn. Hier geldt de oproep uit het gezangvers: “Ont­waakt, gij die slaapt en sta op uit de dood en Christus zal over u lichten”.

Als Christus Zijn licht over ons uitstort betekent dat, dat Hij bezit van ons neemt. Daarvoor is het nodig dat u Zijn bloedoffer aanvaardt. Dat bloed dat voor u en mijn zonden gevloeid heeft. Daarom is onze avondmaalsbeker zo belangrijk. Daar in die beker vinden wij Zijn eenheid. Die zit niet in de (kinder)doop, die zit niet in het dienen van je naaste. Die wordt alleen maar gevon­den in het aanvaarden van het gestorte bloed op Golgotha. Daar in dat bloed, uit dat bloed, wordt het nieuwe verbondsvolk geboren. Daarom is de kinderdoop als ver­bondsgedachte ook zo verwer­pelijk. Dit kerkelijk gebeu­ren, waarop straks de we­reldkerken elkaar ook zullen vinden, is een daad die plaats vindt uit de wil van een man of vrouw, of uit beide. Dit heeft echter met het doel van de doop als ge­tuigenis van een goed (een geheiligd geweten) niets te maken.

Een hardnekkig zuurdesem

Dit zuurdesem is zeer hard­nekkig. Een zeer bekend predikant als Ds. Toornvliet, die toch wel een blijmoedige boodschap brengt, zit ook met dit probleem zwaar in de knoop. Het trieste van dit alles is echter wel dat het niet gezien wordt.

Enige jaren geleden, toen er veel over de zogenaamde “grote doop” geschreven werd, zei Ds. Toornvliet hiervan dat hij de kinder­doop beschouwde als een trouwring. Deze ring werd als het ware bij de doop van het kind, door God de Vader, aan het kind gegeven met de belofte: Hier is Mijn huwelijksverklaring, hier is Mijn verbondsbelofte, je hoort er nu bij . . . .

Zie hier de oudtestamentische verbondsgedachte, waar­door er voor een persoonlijk aannemen van Christus geen plaats meer is. Men hoort er toch al bij, men is toch al een nieuwe schepping en men heeft toch al de Geest van Christus ontvangen.

Er mankeert maar één ding aan. Men moet geloven dat men die bij die doop ontvan­gen heeft!! Daar zit nu juist, geliefden, het grote addertje onder het gras. Ge­liefde lezers en lezeressen, wij ontvangen alleen maar een nieuw leven door geloof in Hem, die de opstanding en het leven is. Een ieder die Hem aangenomen heeft, heeft Hij macht gegeven om kinderen Gods te worden. Er is geen andere rechtvaardi­ging mogelijk dan langs de weg van het geloof in Jezus Christus. Dat verbond moet een persoonlijke verbondssluiting zijn. Dan en dan alleen krijgen wij de verbondsring in handen.

De boodschap die scheiding brengt

Deze boodschap van persoon­lijk geloof in Jezus Chris­tus, van het bewust weten dat Jezus onze Verlosser en Koning is, die ons gedoopt heeft in Zijn Geest, opdat wij zelf een woonstede Gods kunnen zijn, wordt steeds doordringender gehoord. Zij zal, deze boodschap, met de daarop aansluitende bood­schap dat wij met Hem geze­ten zijn in de hemelse ge­westen, er voor zorgen dat de zonen Gods openbaar zul­len worden en dat er schei­ding zal komen tussen de Gemeente van Christus en de valse kerk, de grote hoer, die door de eeuwen heen Gods volk heeft verleid en van de volle gemeenschap met Hem heeft afgehouden.

Gods Geest werkt, wat onder andere uit het volgende mo­ge blijken: Ds. Toornvliet, hierboven reeds genoemd, ging dit jaar in Zwitser­land met vakantie. Op de zondagmorgen ging hij naar de kerk, de kerk was afge­laden, maar dominee kreeg gelukkig een stoel in één der gangpaden. De predikant die sprak begon met een (kinder)doopdienst, waarbij hij de gehele gemeente be­trok. Hij had tot tekst een woord uit 1 Petrus, waar staat dat wij altijd reken­schap moeten afleggen van de hoop die in ons is.

Hij was, volgens Ds. Toorn­vliet, een oprechte en eer­lijke prediker. Hij vertel­de aan het begin van de preek dat hij het erg moei­lijk had gehad, bij het ma­ken van de preek. Hij had hem ’s zaterdagsavonds klaar gehad, maar had hem zo niet kunnen houden, waarop hij hem had ver­scheurd. Hij had de gehele nacht doorgewerkt, maar was er niet mee klaar gekomen. Hij riep clementie in omdat het allemaal niet zo af was. Hij was, blijkens het woord dat hij sprak, een bewogen man. Hij was bewogen met al­les: luchtvervuiling, kern­centrales, honger onder miljoenen, enz. Het was, volgens Ds. Toornvliet, een eerlijk woord, van een man die bewogen was met het lot van de wereld.

Een geheel ander geluid

Nauwelijks had hij echter amen gezegd, of er klonk een heldere stem van een jong iemand door de kerk: “Sehr geëhrte Herr Kollege”. Aanvankelijk dacht Ds. Toorn­vliet dat iemand de predi­kant wilde feliciteren, maar alras bleek dat geheel anders te zijn. De stem sprak dat hij voorganger was ergens in Oost-Friesland (Duitsland). Deze pre­dikant vertelde dat hij de hoop van Christus in zich droeg en dat hij die hoop uitstraalde. Voorts zei hij dat verkondigd moest worden dat Christus de enige weg is. God is wel liefde, zei hij, maar dat de mens wel voor de keus stond om Jezus Christus persoonlijk aan te nemen. Zij die Hem aannemen werden het eeuwige leven deelachtig en zij die Hem niet aannamen: de eeuwige verdoemenis (de verwerping). Tot hen zal Jezus zeggen: Ik heb u nooit gekend.

Ds. Toornvliet was min of – meer ondersteboven van dit gebeuren. Hij vond het een rechtstreekse aanval op een oudere collega met als achtergrond: Ik heb het en u niet. In een gesprek na de dienst in een zaaltje naast de kerk met mensen uit vele plaatsen uit Europa, ging het gesprek nog even door.

Er werden diverse dingen ge­zegd, onder andere door Ds. Toornvliet. Dat God zo’n verdriet heeft omdat Hij Zijn kinderen kwijt is. Na­tuurlijk stond de jongere predikant er fel tegenover.

Alleen Jezus is het antwoord

Twee uiterste polen en bei­den predikant. En toch. Wie heeft er hier het meest ge­lijk? Als wij momenteel naar het land kijken waar de jon­ge predikant vandaan komt, dat is Duitsland, dan zien wij dat er in dat land nog nooit en te nimmer zoveel voorspoed is geweest. Ze zijn zeer rijk en hebben aan geen enkel ding gebrek. U weet dat allen. Er zijn luchtvervuilingen en kern­centrales, maar zijn dat de dingen die de nood van deze wereld aanduiden? Dan staan zij die naar de “derde we­reld” wijzen veel sterker, daar is onvrijheid (?), men heeft geen eigen koning en/ of regering. In Oeganda heeft men die wel, Amin, de grote man en is men daar ge­lukkig? Zijn dat de dingen waarover geestelijke leiders moeten spreken?

Ds. Toornvliet en vele andere predikanten zullen er aan moeten gaan wennen dat ze weersproken zullen worden. God heeft inderdaad verdriet om deze wereld, maar dat komt omdat zij, de mens, niet Zijn kinderen willen, worden. Hij is ze niet kwijt, Hij heeft ze nog nooit gehad.

De kerk is inderdaad tot datgene gekomen wat die jon­ge predikant uit Duitsland ook nog zei, tot iets wat gereinigd moet worden. Jezus reinigde de tempel, hij gooide de wisseltafels om en dreef de bankiers met een gesel van touwtjes naar bui­ten. Een ieder die een op­recht hart heeft, is bewogen met de nood van deze wereld, maar die wordt inderdaad slechts in Jezus opgelost.

Voor de grote wereldproble­men hebben wij Christus no­dig en de leiding van Zijn Geest. Die Geest zal ons brengen tot de volle waar­heid en het volle inzicht. Het probleem zit zonder meer in het niet zien van de lei­ding van de Geest. Indien deze broeder uit Duitsland niet in die kerk was geweest was het een dienst geworden van jaknikkers. Eerst een doopdienstje, daarna een verkondiging van de grote wereldnood, waar men zonder het antwoord “Christus” niet uitkomt. De dominee uit Zwitserland deed er een week en een nacht over en nog was hij er niet. Deze man was eerlijk, hij zei het tenmin­ste. Maar daarom kreeg hij ook een antwoord uit de he­mel, door middel van die “sehr geëhrte kollege”.

Gods Geest werkt weer!

De Geest van Christus werkt weer, jongeren gaan weer op hun benen staan, zie maar eens naar de opkomst van jongerendagen van Ben Hoe­kendijk en de E. 0. Deze jon­geren zullen geen jaknikkers meer zijn. Zij zullen zien en ervaren dat zij die tot het Lichaam van Christus be­horen – dat is de ware Ge­meente en de ware Kerk – geen grenzen meer kennen tussen huidskleur en landen, tussen rijk en arm, tussen eerste, tweede en derde we­reld. Om enkele voorbeelden te noemen: De strijd tussen de broedervolken Joden en Arabieren en tussen lerse protestanten in Noord Ierland en katho­lieken, zullen ophouden zo­dra zij elkaar IN Jezus vin­den.

Dan vecht men niet meer op oud-testamentische wijze om een grens. Dan vallen alle grenzen weg en onthoudt broeders en zusters: Er zijn geen grenzen aan Jezus’ macht. Hij zal het doen. De scheidslijnen die door “Ba- bel” door alles is heenge­trokken, zullen met de val van “Babel” wegvallen. Hij, Jezus Christus, is de Hersteller van alle dingen. En wij, die mogen opwassen tot zonen Gods, zullen met Hem mede herstellers zijn. Doe geen oude wijn in oude zak­ken. De oude zakken hebben hun dienst gedaan.

De kern van het geestelijke leven

Jezus kwam niet voor niets op deze aarde. Hij is de kern van het geestelijke leven. Om Hem draait alles. Alle Godsdienstigheid buiten Hem om heeft geen zin. Kijk om u heen en wordt nuchter. Schleyer werd in Duitsland begraven, hij was een slachtoffer van terreur en geweld. Hij kreeg een rouw­dienst in een grote R. K. kerk met vele gasten. Drie tegenstanders, onder andere Baader, die zelfmoord pleegden, kregen ook een rouwdienst. Zij in een Lu­therse kerk.

Geliefden, al deze mensen zullen elkaar nooit vinden buiten Jezus Christus om. Zij allen zoeken de schuld bij die ander en hebben het aannemen van Jezus Christus nooit tot een persoonlijke daad gemaakt. Zeer waar­schijnlijk waren zij echter wel gezamenlijk als kinderen zogenaamd gedoopt.

Dit laatste heeft, volgens Paulus, totaal geen zin. Het komt er slechts op aan dat wij een nieuwe schepping zijn en dat kunnen wij al­leen maar door Jezus Chris­tus en Zijn Geest te aan­vaarden, worden. Ik kies de weg van Jezus! U ook?

 

 

 

Reacties door de redactie

De Bijbelse waarheid

Br. J. de W. te Kampen schrijft: “De laatste tijd krijgen we “Levend Geloof” van een zuster in de ge­meente te lezen. We zijn er erg blij mee. Niks geen hoog vliegerij, maar gewoon de Bijbelse waarheid. Heel fijn!!! Nu wil ik zelf lid

worden. . . . En ik wil een paar geschenkabonnementen geven. . . . “

 

Anonieme brief

Wij ontvingen een schrijven (kanttekeningen bij artike­len van br. Companjen), met poststempel Arnhem. Naam en adres ontbreken echter, zo­wel in de brief als op de enveloppe. Als de afzender zich bekendmaakt willen wij gaarne reageren.

 

Levend geloof journaal:

Geloofsvervolging in Rusland

 

Steeds meer berichten ver­schijnen er de laatste tijd over vervolging van gelovigen in de Sovjet-Unie. Zo wordt in een bericht van AFP opgenomen in “Trouw” van 30 september j. 1. mel­ding gemaakt van de grote onrust die er is ontstaan onder de leden van de Pink­sterbeweging na de uitvaar­diging van de nieuwe Sovjet-Russische grondwet.

Niet erkend

De Pinksterbeweging wordt door de overheid in Sovjet- Rusland niet erkend. Ver­spreid in kleine groepen o- ver de gehele Sovjet-Unie schat de Pinksterbeweging zelf haar aanhang op onge­veer 500. 000.

De grote Sovjet-Russische en­cyclopedie schrijft dat de leden van de Pinksterbewe­ging “onbelangrijk” in aan­tal zijn en dat zij “anti­sociale propaganda ver­spreiden” .

“Trouw” schrijft dat afge­vaardigden van verscheidene Pinkstergemeenschappen eind september naar Moskou reis­den om er westerse corres­pondenten te ontmoeten en hun uiteen te zetten, hoe zij vervolgd worden en hoe emigratie voor hen de enige hoop is.

Wat denken deze mensen in het westen te vinden? Het nieuws, dat hun bereikt van de emigranten is goed, zeg­gen zij. En in elk geval, materiële aangelegenheden zijn voor hen niet belang­rijk. Zij willen leven vol­gens het Woord van God.

Eenvoudige mensen

Over de ontmoeting in Mos­kou schrijft AFP o. a. : “In het kleine appartement van een dissident, in aanwezig­heid van Nobelprijswinnaar Andrej Sacharov en van een orthodoxe priester, die hen de steun van het “comité voor de verdediging van de rechten van de gelovigen in de Sovjet-Unie” kwam toe­zeggen, waren afgevaardig­den uit Litouwen, de Oekra­ïne en zelfs uit Nachodka, uit het verre oostelijke deel van de Sovjet-Unie.

Het zijn eenvoudige mannen, vastbesloten en gehard door jaren opsluiting in kampen of gevangenissen. Zij zijn dertig tot vijftig jaar oud en voor het merendeel vader van een groot gezin. Negen tot tien kinderen zijn in gezinnen van de Pinksterbeweging niet ongebruikelijk.

Het is juist om de toekomst van hun kinderen, dat deze mensen het meest bezorgd zijn. De nieuwe grondwet zegt ondubbelzinnig: “Er bestaat in de Sovjet-Unie één enkel opvoedingssysteem in dienst van de communis­tische opvoeding” (artikel 25, terwijl in de tekst die nu nog van kracht is, alleen gesproken wordt over het “recht van de burgers op onderwijs”.

Godsdienstvervolging

Ten tijde van Stalin, zo vertellen de leden van de Pinksterbeweging, werden onze kinderen van ons weg­gehaald, opdat zij niet zouden opgevoed worden in een godsdienstige sfeer. Ook nu weer worden in de Russische kranten bij de “voorstellen tot wijziging van het ontwerp” brieven van lezers gepubliceerd, waarin gevraagd wordt om een verbod om “minderjari­gen aan te sporen tot gods- dienstbeoefening” of zelfs zonder meer om een verbod van “fanatieke sekten”.

Talrijke gezinnen, veront­rust en ontmoedigd door de intimidatiemaatregelen en de sancties die tegen hen worden genomen, vragen om uit te wijken. Zij beroepen zich daarbij op de akkoor­den van Helsinki.

In Nachodka, in het uiterste oosten, waar een ge­meenschap van ongeveer dui­zend leden van de Pinkster­beweging zich twintig jaar geleden heeft gevestigd, verjaagd door godsdienst­vervolgingen in verscheide­ne steden van de Sovjet-Unie, hebben deze gezinnen al hun hoop gevestigd op de conferentie van Belgrado over de toepassing van de akkoorden van Helsinki.

Hongerstaking

Om hun verzoek kracht bij te zetten begonnen de leden van de Pinkstergemeente van Nachodka op 4 oktober een hongerstaking, in groepen van zestig personen en voor perioden van tien dagen. Geloofsgenoten in de Oekra­ïne, de Baltische staten en de streek van Krasnodar, in het zuiden van Rusland, hebben hierbij hun steun toegezegd.

De vastbeslotenheid van de gemeenschap van Nachodka is te verklaren door de onder­drukking, die zij te ver­duren heeft. De eerste do­cumenten, die deze groep had willen sturen naar de Verenigde Naties, tien jaar geleden, werden door de KGB dat is de Russische geheime dienst, in beslag genomen en de schrijvers gingen de gevangenis in. Onlangs nog werd een bedehuis, dat in een particulier appartement was ingericht, vernield door mensen die leuzen rie­pen, waarin de leden van de Pinksterbeweging werden uitgemaakt voor Amerikaanse spionnen.

In bioscoopzalen en jeugd­centra organiseert de over­heid talrijke openbare de­batten, waarin de mensen van de Pinksterbeweging worden voorgesteld als mon­sters of als agenten van de CIA. Een lid van de gemeen­schap liet de westerse cor­respondenten een programma van dit jaar zien van een reeks debatten met filmbeelden in Nachodka over dit onderwerp.

Volgens getuigenverklaring­en van mensen uit de streek van Rowno (in west-Oekraïne) waar zeshonderd gezinnen zouden hebben gevraagd om te emigreren, of van lieden uit Vilnius (Litouwen), zouden leden van de Pinksterbeweging die hun uit­reisvisum aanvragen het slachtoffer zijn van zeer sterke druk, van willekeu­rige afdankingen, van be­dreigingen uit hun huis ge­zet te worden en verschil­lende andere dingen.

Pinkster Bijbelschool in Brazilië

Enige tijd geleden werd te Bras Cubas het nieuwe ge­bouw van de Pinkster Bijbel school geopend. Deze bij­belschool staat onder lei­ding van de Nederlandse zendeling Henk de Kock, die samen met zijn vrouw Connie reeds vele jaren zegenrijk werk verricht in dit reus­achtige land van Zuid-Amerika.

Het werk van de “Pinkster Bijbelschool Brazilië” wordt in Nederland verzorgd door een gelijknamige stichting, waarvan br. J. van Egmond, te Aalten, secretaris is. Vele duizenden guldens zijn in Nederland bijeengebracht voor dit geloofswerk.

“Het is inderdaad ons geloof dat de stimulans is om kracht en energie te hebben om al dit werk te verzet­ten. Geloof is geen ver­vangingsmiddel voor hard werken. Echt geloof activeert. Passief geloof is dood”, schrijft br. De Cock die binnenkort met verlof naar Nederland komt.

2000 kinderen in zomerkampen

Bijzonder grote belangstel­ling was er de afgelopen zomer weer voor de evangelisatie-kinderkampen van de stichting “In de Ruimte” te Soest, directeur br. Herman ter Welle. Niet minder dan 2000 kinderen namen deel aan de verschillende vakantieweken welke in juli en augustus werden georgani­seerd.

Therapieboerderij geopend

Onder grote belangstelling, 500 broeders en zusters uit het gehele land waren ge­komen, werd op zaterdag 1 oktober de geheel verbouwde therapie boerderij van de vereniging “Tot Heil des , Volks” te Veelerveen (Gr. geopend. Deze boerderij on­der leiding van het echt­paar br. Jac. de Graaf en zr. A. de Graaf, vormt een onderdeel van het werk on­der de verslaafden, uit­gaande van “Tot Heil des Volks”, directeur br. J. J. Frinsel. Behalve deze boer­derij bevindt zich in Am­sterdam het crisiscentrum en in Heeten het buitencen­trum. Daarnaast zijn er nog de jeugdhotels en het werk onder homofielen van dit zegenrijke werk dat vorige eeuw werd opgericht door de bekende Ds. Jan de Liefde in de binnenstad van Am­sterdam.

Leo Harris overleden

Op 57 jarige leeftijd is, tengevolge van een hartaan­val, plotseling overleden de bekende Australische op- wekkingsprediker Leo Har­ris. Hij was in Australië de bekendste prediker van het volle evangelie. Vele gemeenten zijn direct of indirect door zijn predi­king ontstaan.

Leo Harris is in Nederland vooral bekend geworden door zijn geloofsopbouwende boekjes: “Satan overwonnen”, “Gezag en autoriteit”, “Gemeente in actie”. Geloof is kracht” en “God geneest van­daag”. De boekjes werden destijds vertaald door de, ook reeds overleden, Ds. Harry Visser. Deze Hervorm­de predikant kwam in Austra­lië in aanraking met de boodschap die Leo Harris bracht. Ds. Visser werd la­ter zelf prediker van het volle evangelie.

“Het geloof nu is de zekerheid der dingen, die men hoopt, en het bewijs der dingen, die men niet ziet” (Heb. 11:01).

 

Wat is wedergeboorte? 3 Door H. J. Glasberg

Dit is het derde en laatste artikel over het onderwerp: “Wat is wedergeboorte?”. Er zijn nog al reacties bin­nengekomen, zowel voor als tegen deze leer van Jezus. Dat hadden wij verwacht.

Jezus is ons voorbeeld ge­worden, hoe de mens weder­geboren wordt. Jezus zegt niet tegen Nicodémus: De Farizeeën en Sadduceeën be­keren zich en laten zich dopen, (Matt. 03:01-12), dan zijn zij wedergeboren. Maar Hij wijst op Zichzelf en zegt: “Tenzij iemand ge­boren wordt uit water en Geest, kan hij het Konink­rijk Gods niet binnengaan” (Joh. 03:05). Ook Johannes wijst op Jezus als hij zegt “Hij zal u dopen met de Heilige Geest en met vuur”. Bij de Farizeeën en Saddu­ceeën was er geen echte be­kering en wedergeboorte, omdat zij geen vruchten voort brachten die aan de bekering beantwoorden. (Matt. 03:07-08).

Het is de bedoeling dat het veel mensen tot zelfonder­zoek zal brengen. 1 Korinthe 13, Gal. 05:22 en Kol. 03:12-17 kunnen ons helpen. Als u een oprechte goedwillende Pinkster Christen bent, jaagt dan naar dit doel, zonder ophouden, dan zult u ook dit niveau bereiken.

Als wij zeggen wedergeboren te zijn, moet dit uit ons leven blijken. Als wij boos worden en weglopen van elkaar, zijn wij wel het meest vleselijk van alle, ook al roepen we: Here, He- re. De prijs is hoog, maar laten we bereid zijn die te betalen. Jezus leerde Zijn discipelen: Zij hebben Mij gehaat en zij zullen ook u haten. Maar verblijdt u, wanneer zij liegende aller­lei kwaad van u spreken. Een discipel staat niet bo­ven Zijn Meester.

De woestijn

Als Jezus gedoopt is en de Heilige Geest heeft ontvan­gen, wordt Hij door de Geest in de woestijn geleid om verzocht te worden. Daar be­gon Zijn lijdensweg. Na 40 dagen vasten en bidden kreeg Hij honger, zoals elk na­tuurlijk mens. Wat daar ge­leden en gestreden is door een mens met een totaal ver­zwakt lichaam, kunnen wij niet begrijpen. De hoon en spot van de duivel, die het Woord van God gebruikte als een gesel, was meedogenloos.

Maar in de kracht van de Heilige Geest bleef Jezus Overwinnaar, over alle ver­leidingen van de duivel. De overste der wereld die Adam en Eva had verleid tot zon­de, moest de nederlaag nemen van de mens Jezus, de Chris­tus, geroepen tot redding van de wereld.

De leugenaar en moordenaar moest buigen voor het Woord van God, wat Jezus gebruikte als een zwaard. Ademloos wachtte heel het universum, wat het antwoord zou zijn op de laatste verleiding. Al de koninkrijken en heerlijkhe­den werden Jezus aangeboden door de duivel. En Jezus wist dat de duivel nu de waarheid sprak.

En dan het verlossende ant­woord: Er staat geschreven, gij zult de Here, uw God, aanbidden en Hem alleen die­nen. Toen kwamen de heilige engelen en dienden Hem. Zo alleen, op die voorwaarden, zijn de engelen dienende geesten van ons.

Leugen en waarheid

De wedergeboren mens, die in alle verzoekingen stand hield, was Jezus Christus op aarde. En de ganse volheid Gods is ons in Jezus Chris­tus geschonken. Jezus zei: Ik zeg u, de werken die Ik doe, zult gij ook doen, en nog grotere dan deze, opdat de Vader in de Zoon verheer­lijkt worde. Dat geloven wij toch? (Joh. 14:10-14) .

Wij leven in een wereld – ook in Nederland – waar de leugenaar steeds openlijker optreedt. Hij behoeft zich voor niemand meer te verber­gen. Miljoenen aanbidden het gouden kalf. Duizenden aan­bidden de duivel en belijden hem openlijk als hun God.

Het Woord van God wordt ver­draaid en zo machteloos ge­maakt tot een dode letter. De enorme liefdeloosheid loopt dwars door de kerken, maar ook door de pinkster- kringen heen. Wij zijn niet beter dan onze vaderen, die minder wisten. Als alle pinkstergelovigen werkelijk als wedergeboren christenen zouden leven, zouden er dan zoveel scheuringen en groe­pen zijn en zoveel eigen zaakjes?

Velen hebben geen visie. Er is wel veel vertoon van wijsheid, maar geen betoning van kracht van omhoog. Zijn wij werkelijk in de waarheid als wij elkander vereten, of is dit de leugen? De overste der wereld komt en heeft aan mij niets. . . . Kunt u of ik dit in waarheid zeggen? Hon­derden, zelfs duizenden in pinksteren leven gescheiden van elkaar. Door hoogmoed of vermeend onrecht, kunnen zij niet eens tot een gesprek komen, zoals Jezus van ons verlangt. Niet allen functi­oneren in het Koninkrijk Gods, waartoe wij toch ge­roepen zijn. Gescheidenheid is God een gruwel en nooit Zijn wil.

Herbouwt dit huis (Haggaï 01:03-11)

Drie jaren van wonderen en tekenen waren nodig om de discipelen te leren wat de wil van God de Vader was. Zelfs toen moesten zij nog wachten om kracht te ontvan­gen om tot levend geloof te komen. De vrucht van de ar­beid op aarde was 120 een­voudige mensen. Zij waren angstig verscholen, wachtend op de belofte van hun Here, de Heiland. Zij moesten de heerschappij overnemen van Jezus Christus. Het Konink­rijk Gods moest in hun open­baar worden. Het waren men­sen zoals u en ik en zovele anderen. Zij hebben hun le­ven niet liefgehad en zoch­ten ook geen eer en erken­ning. De wereld zou hen ha­ten, dat was de waarschuwing van Jezus, maar Hij was in hen. Door hun offer, kwam er een leger van Geest vervulde mensen. Zij eerden God. Dit heeft ook Nederland nodig in deze tijd van goddeloos­heid en wetteloosheid. Wij moeten in Pinksteren de wedergeboorte ook werkelijk gaan beleven.

Wedergeboorte kost je alles, maar het is nog veel meer waard. Het is leven en over­vloed. Alleen een volk uit God geboren kan staande blijven in deze tijd. Wij zijn dag en nacht omringd door demonische machten, die ons en hen die ons zijn toe­vertrouwd, willen overweldi­gen. Al denken wij niet ge­lijk, als wij maar in ge­sprek blijven en ons niet van de ander losmaken. Als wij één doel hebben, dat is Gods Naam verheerlijken, blijven wij samen gaan. Dan wordt de veelkleurige wijs­heid van de Heilige Geest in allen openbaar.

Waarheid en liefde

Waarheid en liefde zijn niet te scheiden. Die in de lief­de blijft, blijft ook in de waarheid. Dan zal ook deze liefde openbaar worden aan de wereld, want God is met ons. Indien iemand Mij lief­heeft, zal hij Mijn Woord bewaren, en Wij zullen tot hem komen, en bij hem wonen, en hem tot de volle waarheid leiden, zegt Jezus. (Joh. 14:15-31) .

En deze zullen Zijn Naam waardig gedragen en Zijn overwinning bekend maken van­uit hun leven. Zoals Hij ons aanvaard heeft in Zijn lief­de, zo zullen wij elkander moeten aanvaarden. Deze liefde kan alleen een wedergebo­ren mens opbrengen. En hier­aan zult gij hen kennen, dat zij liefde hebben onder elk­ander. Want die Hij tevoren gekend heeft, heeft Hij ook tevoren bestemd tot gelijk­vormigheid aan het beeld van Zijn Zoon, opdat Hij de eerstgeborene zou zijn onder vele broeders. En die Hij ge­rechtvaardigd heeft, deze heeft Hij ook verheerlijkt.

De kroon der schepping (Psalm 8)

Dit zijn wij in Christus, een volk van heiligen. Geen natuurlijk gelovig volk, maar een volk van wedergebo­ren kinderen Gods, gekocht met het bloed van Jezus Christus. Daar is geen plaats voor de onreine. (Matt. 22:11-13). Eén volk met één Here, geboren uit één Geest, tot eer en glorie van God de Vader.

Ook vol van bewogenheid voor hen die om ons heen zijn en dreigen verloren te gaan. Er zijn duizenden die teleurge­steld zijn in het geloof waar zij in opgevoed zijn. Zij zijn een uitdaging voor ons. Laten wij de wereld uitdagen en laten zien dat Jezus Christus in ons leeft. Wij hebben geen tijd meer voor een kruideniersgeest. Wij leven uit Gods Geest, die de wereld niet kan ontvangen, dus ook niet kan geloven. Niet de geesten van de demo­nen zullen Nederland overwin­nen, maar de Geest vervulde kinderen van de Vader van on­ze Here Jezus Christus.

God wacht op ons. Bij Hem zijn alle dingen gereed, van­af de grondlegging der we­reld. Wij zijn dus gezanten van Christus. En die ons roept is getrouw!

Wij zijn van Christus

De belijdenis van de eerste christenen was: “Wij zijn van Christus”. Zo ook wij. Wij zijn verbonden met God de Vader, door onze Here Je­zus Christus. Deze zijn ook koningen en priesters en dragen goede vruchten. Want Hij die de harten doorzoekt, kent ons begeren. Door de kracht van de Heilige Geest blijft hij trouw. Zijn ge­loof is niet aan omstandig­heden gebonden. Hij onder­werpt zich aan het Woord en heeft eeuwig leven. Ons le­ven is verborgen in God, die eeuwig is. Een wedergeboren mens is tijdloos, zoals God tijdloos is.

Deze drie zijn één

“Want drie zijn er, die ge­tuigen in de hemel: de Va­der, het Woord en de Heilige Geest; en die drie zijn één. En drie zijn er, die getuigen op de aarde: de Geest (die de mens wederge­boren doet worden) en het water (van de volwassendoop, om de oude mens te begraven) en het bloed (de reinigende kracht van het bloed van Je­zus) , en de drie zijn tot één”(1 Joh. 5:7-8). Allen zijn even belangrijk. Men kan het ene niet scheiden van het andere. Men kan het ene niet doen en het andere nalaten.

Het Woord van God is eeuwen­lang verdraaid en krachte­loos gemaakt. Als Jezus alle gerechtigheid heeft vervuld, gebeurt dit alleen door vol­komen gehoorzaam te worden aan de Vader. Hij geeft een weg aan die volmaakt is. Als we wedergeboren zijn, beho­ren we ook tot volwassenheid te komen. Wij kunnen de heilige wetten Gods niet overtre­den en er leringen van men­sen voor in de plaats stel­len.

Als wij het getuigenis van mensen aannemen, maken wij Hem tot een leugenaar. Want God heeft getuigd van Zijn Zoon, de Waarachtige, vol van waarheid. Zijn opdracht is ook nu nog: Maak allen tot Mijn discipelen!

Het zendingsveld is dicht bij huis, in uw straat, dorp of stad. Als wij zwijgen, wie moet dan de mensen overtuigen dat zij Jezus Christus nodig hebben om behouden te worden? Hoe zullen zij geloven, als zij het niet zien in onze le­vens en bemerken aan onze woorden en werken?

Laat die gezindheid in u zijn, welke ook in Jezus Christus was. Opdat wij on­berispelijk en onbesmet zijn, temidden van een ont­aard en verkeerd geslacht. Wees wakker en versterk het overige, dat dreigt te sterven (Openb. 3:2). Hij wacht op ons. Geef u volko­men aan de Schepper, opdat Hij u herscheppen kan en de wedergeboorte zichtbaar wordt in uw leven!

 

 

Notities  door Gert Jan Doornink

 

Het gebed van een rechtvaardige vermag veel

Zondag 16 oktober zat de wereld in grote spanning over de afloop van het gij­zelingsdrama met het Duitse

Lufthansavliegtuig. De fei­ten zijn bekend: ’s Vrijdags daarvoor was op het vakantie-eiland Mallorca, dit vliegtuig met 87 inzit­tenden gekaapt door Arabische terroristen die samenwerkten met de Duitse “Rote

Armee Fraction”, die de Duitse werkgeversvoorzitter Schleyer hadden gegijzeld.

’s Morgens toen wij de zangdienst in Wapenveld leidden, gaf de Heer ons in het hart voor de goede af­loop te bidden, ’s Middags toen wij in Balkbrug spra­ken, bad een zuster in de gemeente daar ook voor. Wij gingen er tijdens de bood­schap even op in. Gods Geest leidde ons door Jak. 05:06 te citeren, waar staat: “Het gebed van een rechtvaardige vermag veel, doordat er kracht aan verleend wordt”. Wij kregen de volle zekerheid in ons hart dat de gegijzelden het er le­vend af zouden brengen. Ook ’s avonds, toen wij in de samenkomst in Niekerk (Gr) waren, getuigden wij hiervan,

 ’s Maandags, toen de Duitse  gezagvoerder door de terroristen werd doodgeschoten,  werd ons geloof danig aan  het wankelen gebracht. Hadden wij zo maar iets voorbarigs gezegd, waarbij de  wens de vader der gedachte was? En hoeveel oprechte  kinderen Gods zouden niet – evenals wij – gebeden hebben?

En dan komt dinsdag de ge­bedsverhoring ! Grote blijd­schap’. Alle passagiers on­gedeerd bevrijd! Dat deze bevrijding inderdaad een wonder van God was, blijkt wel uit het relaas dat één van de gegijzelden, de Ne­derlandse stewardes Elise van der Eist, aan een ver­slaggever gaf (“De Tele­graaf”, 22 okt. 1977). Op het vliegveld Aden was men door brandstofgebrek ge­dwongen een tussenlanding te maken. Dat wilde men echter niet toestaan. Elise zegt: “We vlogen op enkele meters boven de luchthaven wat later Aden bleek te zijn. Het gehele veld was bezaaid met vrachtwagens om onze landing te kunnen verhinderen, maar onze brandstof was op.

Doorvliegen zou ónmogelijk zijn geweest. Schumann is toen geland op het strand  tussen de rotsen en het  zand. Het is een van de vele onbegrijpelijke wonderen geweest dat we dit er levend hebben afgebracht”.

Waarom wij dit alles schrijven? Om u te attenderen op de kracht van het gebed. Lees in dit verband ook het artikel: “Bid en  geloof”, elders in dit nummer.       

We hebben een levende God,  die een Helper is groot van kracht. Laten we niet den-  ken dat we alleen met onze  eigen problemen of nood, of die van de gemeente, tot Hem mogen gaan. Neen, ook  met de nood van de wereld!  Hij hoort en verhoort!

“Elia was slechts een mens  zoals wij en hij bad een  gebed, dat het niet regenen zou, en het regende niet op het land, drie jaar en zes  maanden lang; en hij bad opnieuw, en de hemel gaf  regen en de aarde deed haar vrucht uitspruit en” (Jak. 05:17-18). Waarom verhoorde  God de gebeden van Elia en  wil Hij ook onze gebeden verhoren? Omdat het gebed van een rechtvaardige veel vermag, doordat er kracht aan verleend wordt!