De leer van het Koninkrijk der hemelen

 

Wij hebben een schitterend evangelie waar Jezus het altijd over had, en wat Hem dag en nacht bezig hield en nog houdt. Dat is nl. de leer van het Koninkrijk der hemelen.

Dat was nog nooit eerder verteld. Het brak de hemel open. En ‘leren’, dat is ‘onderwijzen’, betekent letterlijk ‘een spoor volgen’. Dan denk ik aan een voetspoor. Niet allemaal in een trein gaan zitten en ‘we zien wel waar we komen’; en dan schreeuwen: ‘dit is mijn bestemming…’.

Nee, zèlf een voetspoor volgen en dan kun je de voetafdrukken zien.

We hebben het wel eens over: in Jezus’ voetspoor.

Dat is geen achtbaansweg, dat is een pad, een paadje, vrij smal. Nogal smal, en het wordt ook steeds smaller, omdat het aan weerskanten onder druk staat. Tenminste, zo voel ik het behoorlijk de laatste tijd. En dat staat ook in de grondtekst.

Die weg is zo smal omdat er druk op uitgeoefend wordt.

En wij volgen een spoor van Iemand die de hemelen doorging. Alle hemelen is Hij doorgegaan. En wat deed Hij op aarde? Waar Hij ook kwam, in elk dorp of waar dan ook, begon Hij de Schriften uit te leggen, want dié kenden de mensen wel.

En Hij wees op de profetieën over Hem, over degenen die met Hem zijn, en over de toekomst. Dan legde Hij dat uit.

Altijd was Hij aan het onderwijzen, aan het uitleggen.

Zelf zegt Hij ook: waarom hebben jullie me niet eerder gevangen genomen? Dagelijks zat Ik in de tempel. Dus: zoek je Jezus? Ga dan naar de tempel. Hij was een leraar.

En wij hebben nu ook een Leraar, dat is de heilige Geest. Dat is de Leraar in de tempel. En dat zijn wij.

Wat Jezus deed was altijd eerst dat Koninkrijk zoeken, de rest komt vanzelf. Zó eenvoudig is het evangelie van Jezus.

De hemelen door.

Misschien heb je wel eens gelezen: ‘wij zullen U volgen waar U ook heengaat’.

En waar gaat Hij dan heen? Waar gaat het heen?  Daar moet je dan maar eens over nadenken als je Hem volgen wil.

Als je niet met de hemelen bezig bent, dan ben je met de aarde bezig. Zó eenvoudig is het.

Als je kijkt naar de gemeente Efeze, een topgemeente; tjonge jonge, wat Paulus dáár aan kwijt kon….. En hij schreef zulke schitterende dingen in die brief… En dan richt Jezus het woord tot die gemeente.

Hij zegt: Ik vind het geweldig wat jullie doen. Jullie zijn nooit moe geworden, jullie hebben de kwaden niet verdragen, jullie hebben lieden, die een hele rare leer brachten en hele vreemde preken hielden, ook geweerd. Je bent daar niet in mee gegaan.

Dat zijn allemaal mooie dingen, je denkt dan: zó, dat zal maar gezegd worden van de gemeente Kampen.

Dan eindigt Hij met: Ik heb wel één ding tegen jullie: ‘je bent je eerste liefde kwijt’.

Ze hebben zelfs geleden om de naam van Jezus. Dat staat ook allemaal in de eerste brief van Openbaringen.

Je hebt zoveel verdragen om Mij, maar je bent  je eerste liefde kwijt.

Hij zegt: bedenk toch van hoe hoog je naar beneden gevallen bent.

Ik denk dat Hem de tranen in de ogen hebben gestaan toen Hij dat zei.

Je eerste liefde, dat is nl. Mijn liefde voor jou. Die heb je uit het oog verloren met al je gedoe. En als dat zo blijft, ik weet niet of je het gelezen hebt, dan haal ik de kandelaar weg. Dat is geen dreigement, maar dan schijnt het licht van de Geest niet meer.

Het gaat om die kandelaar, dat is het enige wat de tempel aan de binnenkant verlicht, en geen daglicht van buiten.

Jezus had het altijd over het Koninkrijk der hemelen, meervoud.

Daar zijn dus gebieden, gewesten in.

Je hebt daar het rijk der duisternis; daar zit de wereld in. Dat wil zeggen: de gedachtenwereld van de mensen; die wordt door de duisternis onder druk gezet.

Je hebt het dodenrijk ook nog, dat is een groot deel van het rijk der duisternis. Daar zitten ook ontzettend veel mensen in.

En je hebt het koninkrijk van God. En het centrum daarvan kun je het Paradijs noemen. Dat is ook maar een beeld, want paradijs betekent ‘tuin’.

 

Dat is het centrum, waar alle miljarden mensen, of ze nou dood zijn, of dat ze leven, die zich bevinden ergens in die onzichtbare wereld. Allemaal!

Want de geest van een mens krijg je niet weg; dood is niet dood.

De eerste mens is uit de aarde, daarvan zie je de resultaten hier om je heen, hoe ze er uit zien. Dat is de eerste mens.

Maar die tweede mens is uit de hemel.

En zoals het volk Israël terug moest naar de  Rode Zee om de doop weer opnieuw te beleven, want ze waren allemaal in Mozes gedoopt,  zo moeten sommigen van ons weer eens even terug om de doop, de dood en de opstanding daarvan weer opnieuw te beleven, want we zijn allemaal in Jezus Christus gedoopt, en weer opgestaan.

Dat moet je je weer eens goed realiseren;  op het moment dat je dus weet en beseft: ik ben bóven geboren, God heeft mij als Vader gewenst. En dan heeft Hij dat wurm in z’n handen, en dat vindt Hij zo prachtig.

Ik vind het woord wedergeboorte niet mooi, het is boven geboren.

Die tweede mens is de hemelse. Ik heb het nu dus niet tegen aardse mensen, maar tegen hemelsen; die met geestelijke oren luisteren.

De eerste mens noemt Paulus de psychische mens, de natuurlijke mens. En die hemelse mens noemt hij de pneumatisch mens, dat is geestelijk. Dat is een mens die gééstelijk denkt en leeft.

Dus de onzichtbare wereld is de realiteit.

Je staat met twee benen in de hemel. Dát is de realiteit; en niet wat ik hier zie, dat is maar een beeld ervan.

Dus beweeg je in de hemelse realiteit, of je nou nog leeft op aarde, of je bent al overleden…, je blijft in die realiteit.

Als je sterft, blijf je gewoon waar je bent.

En dat Koninkrijk van God is altijd verborgen geweest in God. Dat is geheim gebleven.

Zelfs alle profeten van het oude verbond hebben er naar gezocht en ze wisten niet waar het over ging. Het is verborgen gebleven, want het is wel een hele kostbare schat. Een mysterie.

En het mooie is, dat Jezus dat Koninkrijk Gods, wat in Hem aanwezig was en is, ook verborgen hield.

Hoe? Door het niet direct te vertellen, maar in beelden; in gelijkenissen.

In spreuken deed Hij dat ook. Altijd onderwees Hij dagelijks in de tempel.

En de heilige Geest wordt de Leraar ter gerechtigheid genoemd; dat betekent dat Hij ergens naar toe werkt, naar de volle gerechtigheid. Maar hoe komt die heilige Geest aan die kennis?

Nou, zegt Jezus, die neemt het uit het Mijne en geeft het aan jullie!

Is dat dan een vliegende boodschapper

of zo? Nee, zo werkt dat niet, niet met aardse middelen.

De Vader heeft alles aan Jezus gegeven. Al Zijn kennis en inzicht heeft Hij in de Zoon geïnvesteerd. En de Geest neemt het uit Hem en vertelt het aan Jezus.

En wij zijn in Hem èn Hij is in ons, dus het gaat er om hoe je luistert. Want de Geest woont in je, en Hij vertelt het jullie. Dat is toch mooi?

Kennen jullie trouwens die tekst: ‘waar openbaring ontbreekt, verwildert het volk’.

En wat is verwilderen? Planten die de gekste uitschieters hebben; en bovendien, in een verwilderde tuin valt je onmiddellijk het onkruid op. Er schiet van alles op in een gemeente waar openbaring ontbreekt.

Openbaring betekent ‘ontsluiering van geheimen’, dan krijg je de vreemdste uitwassen.

In Marcus 4:30 staat dat Jezus zegt (ik zie Hem om zich heen kijken): waar zal Ik het nou eens mee vergelijken? Hoe zal Ik het nou eens afbeelden?  Onder  welke gelijkenis zal Ik het nou eens vertellen?

En zo kijkt Hij om zich heen. Beelden te over!  Ook hier.

Het gaat er om dat je vanuit de realiteit, en dat is onzichtbaar, en als je dat goed weet dan liggen de beelden voor het opscheppen. Ramen, muren, plafond, vloeren, stoelen…., je kan alles als gelijkenis gebruiken.

Ik wil je wel eens een paar beelden geven.

Een aards beeld, b.v. de ruimte. Ik heb het dan niet over deze besloten ruimte, maar over de gigantische kosmos, waar de sterrenkijkers nog lang niet op uit zijn gekeken. Dat is me een enorme ruimte zeg. Hier heb je dus een beeld van de onzichtbare hemel. Heel eenvoudig.

De wereld der geesten. Daar heb je donkere plekken en lichte plekken in.

Welke geesten? God is Geest. En alles wat uit de Geest geboren is, is geest, zegt Jezus. Dat was Hij zelf. Dat zijn wij ook; wij zijn ook geesten die zich in de hemel bevinden.

Gelovigen, ongelovigen; zonder dat ze het weten. Engelen, goede en kwaden.

Van alles zit daar in. Maar in die ruimte, wat dichter bij ons, zijn ook lichtbronnen.

De zon, beeld van de Vader. Eén en al warmte en genade. Alles groeit en bloeit dank zij de zon!

En de maan is het beeld van Jezus. Hij zegt: dat licht, wat Ik uitstraal, is het licht van  de Vader, Ik weerkaats het.

Dus, die liefde van God kun je aan Mij merken. Je kunt aan Mij merken hoeveel God van je houdt. Hij wees altijd op de Bron van het Licht!

En de sterren.

Er staat in Openbaring dat de zon een haren zak werd en de maan als bloed.

Dat is dus niet best, want de zon is de zon, maar er schuift wat tussen.

En een haren zak was rouwkleding.

Ken je de uitdrukking: in zak en as? Daar heb je hem dus; en ook nog as over je hoofd…., nou, een leuk gezicht op een begrafenis…. Mensen helemaal grauw van de as en dan zo’n gore zak om zich heen.

Die zijn er dus tussen geschoven, zodat de mensen van de aarde God niet meer zien.

Dus wat zeiden ze? Dat zei Nietzsche al: God is dood. Dus trek je rouwmantel maar aan, want God is dood. En in die tijd zitten we nu.

En de maan? Die krijg ineens de kleur van bloed; bloedrood. In een andere vertaling in het oude testament staat: schaamrood.

Maar bloed is altijd een beeld van leven!

Maar die maan werd als bloed, en als bloed beeld is van leven, wat voor Jezus wordt er dan gepredikt?  Een natuurlijke Jezus. Ja ja, het is zó’n kerel, een geweldige vent. Wat een mooi mens….

Maar het gaat niet om Zijn mens-zijn; het gaat om Zijn Goddelijke afkomst. Dáár gaat het om.

Het gaat er om wat God in jou aan het vormen is, en aan het maken is.            Dat is een proces wat zó mooi is om te zien gebeuren.

Dat is hetzelfde als dat je van je kind de ontwikkeling volgt. Al in de baarmoeder. Maar je volgt het, ook als het geboren is, je volgt het altijd. Ik vind dat schitterend.

In één van de Psalmen wordt dit prachtig beschreven.

En trouwens, de zon en de maan komen een keer heel dicht bij elkaar in Open-baringen. Heel dicht; en wie staat daar tussen? De vrouw!

Daar staat niet: ‘een vrouw’, daar staat een telwoord: één vrouw. Dat is het beeld van de gelovigen van alle tijden; van de gemeentes.

Zij is met die zon bekleed en ze staat op de maan. Wat is dat een mooi beeld.

Dát is de werkelijkheid.

Dus in die ruimte bevinden zich licht-bronnen.

Neem eens een voorbeeld aan vogels.

Je kunt alle vogels als voorbeeld nemen, we nemen nu maar twee categorieën; je hebt duiven en je hebt gieren.

Waarmee wil je vergeleken worden?

Maar een duif is zo’n simpel voorbeeld van het wezen van Gods Geest.

Moet je nagaan, de Vader in de hemel geeft van Zijn Geest aan mensen altijd in de vorm van een duif. Er staat zelfs duivin.

Dus allemaal hebben we, bij wijze van spreken, een duivin op ons hoofd. Het karakter daarvan.

Er zijn fabels dat een duif geen gal heeft, dat zijn echt fabels, ik vind het zo flauw als ze die dingen verzinnen, en dan zeggen ze dat er geen bitterheid in zit….. Een duif heeft wèl een galletje. Mag hij alsjeblieft?

Maar het gaat me om het karakter van zo’n bescheiden duifje.

Hij valt niet eens op. Dat willen wij ook niet. Jezus viel ook echt niet op.

Hij had geen aanzien of luister dat wij Hem zouden hebben begeerd, staat er in één van de profetieën. Ik wil net zo worden als Hij!

En als je geestelijke leven dood gaat, ècht dood gaat…, nou, dan krijg je de gieren boven je hoofd.

De duif is dan weg en gieren zijn aaseters.

Nog een beeld, zeker in Nederland, dat zijn wolken en regen.

Waar is regen een beeld van? Ik bedoel een milde regen, een dauw.

Dat is een beeld van de leer van het Koninkrijk der hemelen, dat staat duidelijk in de bijbel.

God heeft een keer een lied gezongen, dat staat in Deuteronomium 32.

Hij zegt: Mozes, Ik heb een lied bedacht. Ik weet niet of Mozes de wijs heeft bedacht, maar God heeft een lied bedacht. En Mozes moest dat aan het volk leren. Dus Mozes heeft dat lied opgeschreven en  dat aan het volk geleerd.

Je hebt daar het hele evangelie in één hoofdstuk staan. Maar het allereerste begin is: ‘neig je oor, hemelen’.

Hè? Hoe zit dat? Leg je oor te luisteren, inwoners van de hemelen!

Mensen, engelen, en boze geesten, jullie mogen het ook horen hoor, zodat je gaat sidderen. Neig je oor, ga eens luisteren.

En aarde, hoor naar de woorden van mijn mond. Dat is voor de mensen op aarde.

En dan komt het: Mijn leer druipe als regen, Mijn rede druppele als dauw.

een mooier beeld ken ik niet!

Van dauw wordt in de bijbel gezegd dat het de kostelijkste gave van de hemel is.

Eigenlijk is dat Jezus; dus je kunt Zijn woorden vergelijken met dauw. En dan komt er vanzelf meer, want als er dauw hangt, dan komt er regen. Zo mooi!

En als het nou zure regen is? Je moet iets aanhoren waarvan je zegt: nou…., sorry hoor….

Ik wil geen zure regen. Want wat doet zure regen? Die tast de wortels aan. Die drink je als bodem in en dan tast dat de wortels aan. En dan gaat de boom dood.

Dus kijk uit waarmee je je wortels voedt.

Neem eens de zee als beeld. Ik sta graag aan zee, en ik kijk ook graag naar een woeste zee…, maar waar is de zee een beeld van? Van mensen, volkeren, die onderworpen zijn aan de geestelijke dood.

De volkerenzee. Wij zijn onttrokken aan de zee; uit het water gehaald. Door de doop hebben we daar getuigenis van afgelegd in de hemel, en zijn opgestaan.

Zoals de zon de zee verwarmd, en de damp, die je niet ziet, stijgt op; dat is een onzichtbaar proces, en boven vormt het een wolk. Daar heb je ze. Aan de zee onttrokken; ze staan er boven.

Als uiteindelijk in Openbaringen staat: de zee was niet meer, dan betekent dat:

‘de dood heeft geen invloed meer, dat is afgeschaft.

En het afschaffen van de dood is bij Jezus begonnen. Dat staat in Timotheus. Hij heeft de dood afgeschaft.

Mooi beeld hoor, de zee. Er zijn eindeloos veel beelden van het onzichtbare; waarmee zal ik het eens vergelijken…?

Hoe vaak gebruiken we het beeld van water? Niet met een smaakje, maar puur.

Bomen. Zingen jullie ook: de bomen klappen in hun handen? Wat stel je je daarbij voor? Toch is dat de werkelijkheid. Een boom is een beeld van mensen.

Ezechiël noemt ze waterdrinkers.

De bomen van het Paradijs waren allemaal verschillend, met ieder z’n eigen vruchten. De boom des Levens.

Een boom is maar een beeld, maar wie is dat? Dat is Jezus, de Christus.

En die boom van kennis van goed en kwaad? Die naam deugt al niet. Die kwade boom is het beeld van de antichrist.

Ja natuurlijk, dat is toch het tegen-gestelde?

En zoals de boom des Levens vruchten heeft, uitzaait en ook weer nieuw geboomte des Levens oplevert, een bos, zo levert die boom van kennis van goed en kwaad straks óók een bos op.

Ze lijken uiterlijk wel veel op elkaar, maar van binnen is het een hemelsbreed verschil.

Je kent toch wel de gelijkenis die Jezus vertelt over een man die z’n akker vol zaait, akker is een beeld van de menselijke geest, en dan komt de nacht. En dan komt er een ander die zaait er wat tussendoor. Nou, zegt die boer, dat heeft een slecht mens gedaan. Die slechte mens is dus beeld van de duivel.

Het goede zaad is het zaad van de vrouw, uit Genesis, en het kwade zaad is het zaad van de duivel. En daar zit vijand-schap tussen. Uw zaad en haar zaad.

Zó eenvoudig is de boodschap van het Koninkrijk der hemelen.

Er zijn zóveel beelden. Denk eens aan wijn. Wat een mooi beeld van het bloed van Christus. Niet van Jezus, maar van Christus. Daar zit verschil in.

Er zit verschil tussen het bloed van Jezus en het bloed van Christus. Want de Christus leeft ook in ons.

En ons bloed, het leven, kun je vergelijken met wijn. Het bloed van Jezus hebben ze er uit uitgehaald tijdens de geselpartijen en het kruis. Dat was natuurlijk bloed.

Maar, zegt Paulus, wij hebben gemeenschap met het lichaam van Christus, dat is onzichtbaar, maar ook met het bloed van Christus. En dát is het Leven. Dat is het bruisende eeuwige Leven binnen in je. Dus je bènt brood en wijn voor de schepping.

Er is nog een heel ander beeld, een lammetje. Een eenvoudiger beeld kun je je toch haast niet voorstellen. Zó kwetsbaar, zo teer. En dat ben ik.

Gods enige lammetje wat Hij had offerde Hij zelf op.

Denk eens aan Izaäk in dit verband, maar daar moet je zelf maar eens over door-denken.

Eén van de mooiste beelden vind ik zelf de vorming van de Christus in ons.

Dat weefproces binnen in de baarmoeder van de vrouw.

Dat is m’n lievelingspsalm, dat gaat over de vorming van de Christus in ons. Hoe mooi dát is. Christus in ons. Dat is nou met een duur woord Parousia; aanwezig en toch verborgen.

Het gaat erom dat je inzicht hebt, kijk hebt op de ónzichtbare dingen. Dát is ons evangelie. Anders wordt het weer een evangelie, mooi hoor, maar van de aarde.

En we moeten oppassen dat de kandelaar niet verdwijnt. We hebben inzicht nodig in Gods grote geheim.

Denk eens aan die dwaze en die wijze meiden. Ze hebben allemaal lampjes die schijnen. Maar ja, ze zakken allemaal in slaap. Ik denk wel eens, je hoeft niet in slaap te vallen. Kijk je nog uit naar de komst van de Christus in ons? Want dat zal de wereld niet accepteren, die verwachten allemaal spectaculaire dingen met de komst van Christus. Maar het gebeurt in een paar doodgewone mensen waar je het van buiten niet aan kan zien.

Maar wat was het probleem van die dwaze maagden? Ze hadden geen olie.

Wat is dan die olie? Dat is gewoon de kennis van de plannen van God. Hoe het Koninkrijk Gods zich ontwikkelt.

Ze hebben helemaal geen kennis.

Je kunt allemaal wel zingen: ja, U bent altijd bij mij…., en dat was het dan, tot de dood er op volgt. Maar dáár gaat het niet om; het gaat om het ontwikkelingsproces. Dat je een médewerker bent. Met inzicht in Gods grote geheim. Als er één is die dat inzicht wil verduisteren door geweld of door sluiperijen, dan is dat de tegenstander.

Want met dat groeiende inzicht, komt hij ook aan het licht. En hij wéét dat dát z’n ondergang wordt. Dus zal hij van alles verzinnen; de zon als een haren zak en de maan als bloed, om dat proces maar tegen te houden. En het is hem tot nog toe altijd gelukt.

Marcus 4 : 33. Daar gebruikte Marcus nog een keer die uitdrukking:

In vele dergelijke gelijkenissen sprak Hij het woord tot hen naardat zij het konden horen, en zonder gelijkenissen sprak Hij niet tot hen.

Hij sprak  altijd en alleen maar in gelijkenissen. Dus wat is er mooier dan gelijkenissen verzinnen. Verzin ze maar.

Het is net als….., en je kijkt maar om je heen.

Ik zie Jezus staan bij een boom. Het is net als een boom…, en dan gaat Hij er over vertellen. Of Hij ziet een boer op een akker, en dan begint Hij te vertellen.

Hoe creatief ben je in je gelijkenissen.

Nou, je wordt zéér creatief in gelijkenissen als je de werkelijkheid wéét.

Aan z’n discipelen verklaarde Hij alles.

Daarom ben je een discipel.

Ik heb een bende boeken gezien zoals: training voor discipelschap…, weet ik wat ze allemaal moeten doen…, cursussen volgen van hier tot ginter…. Je mag van mij hoor, maar het gaat erom dat de leer van het Koninkrijk der hemelen verklaard wordt. En dat gebeurt in diepe rust.

Dan zat Jezus weer in de Hof van Gethsemané, waar Hij zó vaak kwam, in het aarde donker. Misschien had één van z’n discipelen een vuurtje gestookt.

En dan ging Hij het aan hen uitleggen.

En Hij had hele goeie leerlingen, want ze vroegen altijd: wat bedoelt U?

Nog een tekst: Joh. 16:25.

Dit heb Ik in beelden tot jullie gesproken,

– dat heeft Hij tegen z’n eigen volgelingen-

maar er komt een moment dat Ik niet meer in beelden tegen jullie zal spreken maar in vrijheid over de Vader spreken zal.

Want dán konden ze het aan.

Toen ze het pas hoorden, konden ze het nog niet aan, Jezus noemde ze toen ook steeds slaven. En een poos later zegt Hij: nou, jullie beginnen het een beetje te snappen, Ik noem jullie nou vrienden.

En wéér een poos later noemt Hij hen broers. Hij schaamde Zich niet hen broeders te noemen, en uiteindelijk wordt dat zelfs Zijn vrouw.

Dat is een heel ontwikkelingsproces.

Hier staat het woord ‘beelden’, en daar staat nou niet in het Grieks ‘parabel’.

Want wij gebruiken altijd het woord ‘parabel’ voor beeld; maar daar staat ‘paroimia’, en dat betekent: ‘naast de weg’.

Héé…, parabel is ernaast gelegd, naast de weg, dus er is een weg, en ik vergelijk het met iets naast die weg, om die weg aan te duiden. Dus beeld en werkelijkheid.

En trouwens, de mooiste gelijkenis is natuurlijk Jezus Zèlf. Wie Mij ziet, ziet de Vader; wie Mij ziet, die ziet het wezen van de Vader.

Nou was er uiterlijk aan Jezus niet veel te beleven, maar je moet ook niet naar Zijn uiterlijk kijken. En of Hij nou een timmer-man was of niet…., dat maakt allemaal niet uit.

Daarom ben ik een beetje gek op het woordje incognito.

Een paar maanden geleden heb ik dat eens bekeken, en dat betekent letterlijk: zonder je ware naam of kwaliteit bekend te maken. Dat is incognito. Je ware naam en je kwaliteit hou je geheim. Dat vertel je niemand.

We hebben het dus over Jezus. Die naam komt zó vaak voor in de bijbel, en ook in die streken daar. En er heten zoveel voetballers Jezus of Jesus of  iets dergelijks. Dat is net zo iets als Jan en Piet.
Maar Zijn wezenlijke naam heeft Petrus een keer gezegd. En Jezus zegt dan onmiddellijk: dat kan je nooit van jezelf weten. En je houdt je mond.

Zo geldt het ook voor ons. Dat is een geheim; en kun je dat geheim aan?

Kun je het bewaren? Het is zó kostbaar.

Dat heeft alles te maken met Zijn liefde.

Trouwens, Johannes heeft ook gezegd in Joh. 1:10: Hij was komende in de wereld, Hij was in de wereld, de wereld is door Hem geworden, en de wereld heeft Hem niet gekend.

Jammer hè? Keken ze maar door Z’n uiterlijke gedrag en Z’n handel en wandel heen naar Z’n innerlijk! Maar de wereld heeft Hem niet gekend. Ze hebben Hem ook niet aangenomen. Want een Zoon van God…., dat moet toch iets fantastisch zijn! Daar moet RTL 4,5,6 en 7 allemaal op af!

Ja, dan heb je een verkeerd beeld.

Dat zijn zulke bescheiden mensen.

In de Naardense bijbel staat: de wereld heeft Hem niet hèrkend.

Is dat Hem nou? Ja! Wie is dat dan? Nou, iemand die denkt dat Hij Jezus is….., hij is een beetje gestoord joh…… Maar z’n vader is toch timmerman? En hij komt uit Nazareth…, wat kan daar nou vandaan komen…..?

Kijk hoe snel mensen oordelen, en niet alleen hoe je er uiterlijk uitziet, maar vooral op uiterlijk gedrag. Ik heb mijn hele leven door het gedrag van leerlingen moeten heen kijken. Een prachtig werk was dat eigenlijk, om door gedrag heen te kijken.

Laten we dat leren. De wereld heeft Hem niet herkend en dus ook niet èrkend.

Dan denk ik maar verder: dat zal de wereld van óns óók niet doen.

Zou jij zo’n stomme vraag stellen: weet je wel wie wij zijn? Dan krijg je lik op stuk hoor! Die vraag stel je niet. Maar het overkomt ons uiteraard straks ook.

De hele wereld gaat ons een keer haten, soms vliegt het me wel eens aan, maar goed, dan kom ik toch weer tot rust.

En waar begint die scheiding? Bij het huis Gods, op de akker. Tussen onkruid en kruid. In het huis Gods, in de baarmoeder. Dit gebeurde al in de baarmoeder van Rebecca, daar stompten  Jacob en Ezau elkaar al. De scheiding heeft zich al voltrokken tussen hen die Jacob zijn…., dat zijn mensen die Gods aangezicht zoeken; en wie is dan Ezau?

Matth. 13:10: De discipelen kwamen en zeiden tot Hem: Waarom praat je toch altijd in gelijkenissen?

Hij antwoordde en zei: omdat het jullie gegeven is de geheimenissen van het Koninkrijk der hemelen te kennen, maar aan hun is dat niet gegeven.

En nou komt het, in verband hiermee wordt gezegd: wie heeft, hem zal gegeven worden en hij zal overvloedig hebben. Maar wie niet heeft, dat beetje wat hij heeft, glipt hem tussen z’n vingers uit.

Dus geven en meer krijgen heeft te maken met inzicht in de schatten van het Koninkrijk; de geestelijke talenten van God die in mensen tot uiting komen.

Als we toch jagen naar die geestelijke gaven, dan ga ik toch niet op een cursus? Dan ga ik hier oefenen in genade.

Dat zijn nou prachtige talenten.

(vers 13) Daarom spreek Ik tot hen in gelijkenissen, omdat ze ziende niet zien en horende niet horen. Ik hou het geheim.

En als ze het weten willen, zoeken ze Mij maar op en vragen ze maar om uitleg. Dan heb ik goeie leerlingen.

Zo eenvoudig is het. Jesaja heeft het gezegd: met het gehoor zul je horen…..,

je kunt hier ook zitten en zeggen: nou, mooie preek….;  wat eten we vanmiddag?

Snap je wat ik bedoel?

Je zult het niet snappen,  ziende, en je ziet het niet! Je staat er met je neus op. (ik vertaal het maar op mijn manier).

Het hart van dit volk is vet geworden.

Ja, we hebben het goed hè? Ja.

Fijn hè? Ja. Maar het hart is vet geworden, hardhorend, ogen dicht, oren die horen. Ze veranderen niet en Ik kan ze dus niet genezen.

Ik kan ze dus van binnen niet genezen.

Maar dan kijkt Jezus z’n leerlingen aan, waarvan Hij wist dat ze stuk voor stuk allemaal op een rotmanier aan hun eind zouden komen.

Ik weet niet wat er toen door Hem heen ging, maar Hij zegt dan: Zalig zijn jou ogen en oren. Ze hebben vroeger nooit gezien wat het was, maar het wordt jullie gegeven. Mooi hè. Jesaja heeft daar naar uitgekeken.

In Coll. 1:25-27 zegt Paulus:

Ik ben een dienaar geworden van het evangelie krachtens de bediening die aan mij door God is toevertrouwd, om onder u het woord van God tot zijn volle recht te doen komen, en nou komt het,

het geheim, dat eeuwen en geslachten lang verborgen is geweest, maar nu geopenbaard aan zijn heiligen. Aan hun heeft God willen bekend maken hoe rijk de heerlijkheid van dit geheim is,  waar? onder de heidenen.

Dus vind je jezelf een heiden, dan word je vandaag iets heel moois bekend gemaakt. En daar komt het: Christus onder u. Eigenlijk staat er: Christus in u, Gods hoop van de heerlijkheid.

Dit is de kern van mijn bestaan. Daarvoor heb ik veertig jaar lang zitten studeren, en ik stop er nog niet mee. Christus onder ons is toch het mooiste wat er is!

Coll. 2: 2 en 3: Opdat hun harten getroost en zij in liefde verenigd worden – dat is de basis –  tot alle rijkdom van een volledig inzicht, en zij het geheimenis Gods mogen kennen, Christus, in wie al de schatten der wijsheid en kennis verborgen zijn.

Daar heb je het; dat is je eerste liefde. De Christus onder u. Daar heeft God z’n hele leven naar uitgekeken. Naar een wezen, dat tevoorschijn komt, en waar Hij uiteindelijk eeuwig mee wil leven.

Waar Hij zó van houdt, waar Hij verliefd op is. Waar Hij alles voor over heeft gehad om haar, de mensheid, binnen te halen en daarmee te huwen. Met uiteindelijk de bruiloft.

De rest wat ze allemaal zeggen in de naam van God, van Jezus of weet ik wat, dat kan me allemaal gestolen worden.

Dit is de kern van de boodschap van Jezus: de leer van het Koninkrijk der hemelen; liever nog: de leer van het Koninkrijk van God.

Amen.

 

Vader, ik bid, bewaar ons voor de verzoeking dat we alle kanten uitgetrokken kunnen worden; hoe interessant het misschien ook lijkt. Maar dat het uiteindelijk gaat om Uw wezen in ons.

Dat het tevoorschijn komt, dat U ons ziet, dat U de Zoon ziet, en de Vader.

Het geheim van U. Ik ben zó blij, Vader, dat U ons door Uw Geest dat bekend maakt, en dat het ook werkelijkheid wordt in ons bestaan.

En aangezien U dat doet, zijn wij tot rust gekomen.

Ik vind het prachtig dat U dat werk begonnen bent, en dat U er ook gewoon mee doorgaat totdat het uiteindelijk wordt, dat U kunt worden alles in alle mensen.

Amen.

Duurt Sikkens d.d. 21-08-2011

 

 

De heilige Geest

 

We gaan eens kijken naar Joh. 14:25.

Daar staat: De Trooster, de heilige Geest, die de Vader zenden zal.

Nou staat er in de grondtekst niet ‘de heilige Geest’, daar staat: de Geest van de Heilige. En ‘de Heilige’ is vaak een aanduiding van God zelf in het oude testament. De Joden gebruiken dat ook vaak als ze het hebben over ‘de Heilige’.

Dus we hebben met Zijn Geest van doen.

Dat is wat! Vanaf het begin zweefde Hij al boven de wateren. Waar of niet? Als je er over doordenkt dat je daar deel aan hebt, en je herinnert je dat de heilige Geest, dus de Geest van de Heilige, dat weet, dan kun je behoorlijk wat uit het geheugen putten. Snap je wat ik bedoel? Dus wat God weet, kun jij daardoor ook te weten komen.

Ik wil eens nadenken over wat eigen-schappen en karakteristieken van de Geest van God.

Als Jezus gedoopt wordt in water, was dat niet voor de afwassing van zonden, maar als bad der wedergeboorte. Het heeft al heel wat weerstand opgeroepen toen ik dat een keer schreef in een artikel dat Jezus opnieuw geboren was, want anders zou Hij het koninkrijk Gods ook nooit gezien hebben.

Zijn natuurlijke geboorte stond vast, maar wie opnieuw geboren is, die kan in het koninkrijk Gods komen. En dan is Hij onder water, Hij werd niet achterover geklapt zoals je dat in allerlei gemeenten ziet, maar je gaat zelf door de knieën, maar terwijl Hij onder water is, bidt Hij, en Hij komt weer boven en dan ontvangt Hij de Geest. En wat staat er? Die daalt neer in een lichamelijke gedaante, alleen voor degenen die het zagen.

Johannes de Doper zag dat. Het was natuurlijk een visioen, want Jezus heeft niet de rest van Zijn leven met een duif op z’n hoofd gelopen. Geestelijk wel.

Ik wou maar zeggen: het was een duif, een tortelduif, dat denk ik, gewoon een duif.

Gezien de onopvallendheid van Jezus kiest Hij liever voor een duif dan voor zo’n grote witte klapperende doffer, die je in allerlei afbeeldingen van pinksterfeesten ziet. Ik vind dat prachtig.

Het is dus ook niet in de gedaante van een leeuw. Veel mensen maken van de heilige Geest iets gewéldigs; iets leeuwachtigs.

En ook niet in de gedaante van een papagaai. En waarom noem ik dié nou? Omdat heel veel mensen mekaar napraten. Ik heb het weleens genoemd: het papagaaiencircuit van het volle evangelie. Ze praten elkaar gewoon ná.

Of: die voorganger zegt zus en die voorganger zeg zó. Je praat dan alleen maar ná. Dus geen papagaai. Zèlf denken.

Gewoon een tortelduif. Dat vind ik nou ook het karakteristieke van God zèlf. Het is een beeld van Zijn Geest.

En waarom een duif? Nou, daar zit niets geen kwaads in. Jezus zegt: Wees argeloos als een duif. En ‘arg’ betekent: ‘kwaad’. Ergeren is ook ‘je kwaad maken’.

Dus er zit geen ‘erg’ in.

Als Zijn Geest dus in jóu woont, is het de bedoeling dat er in jou ook geen ‘erg’ meer zit; geen kwaad.

Dit schoot me eergisteren te binnen: stel dat jij je aan ontzettend veel dingen irriteert, je hebt van die irritatieladders hè, die ken je wel: ‘wat ergert je het meest, wat ergert je het minst’, die kun je op een school invullen, dat zijn ‘ergenisladders’.

Maar als jij je overal aan irriteert, van hondenpoep tot broeder, dan is dat natuurlijk óók irritant. Dan zet je dát maar eens bovenaan.

Maar de duif is ook het karakteristiek van de Zoon van God, want Hij werd daar helemaal één mee. Argeloos. Eigenlijk zit er dan in jou geen spoor meer van duisternis. Wat is dat mooi om daar over na te denken, dat er in jou geen spoortje duisternis meer zit.

En hoe weet je dat? Dat is vaak de indruk die je achterlaat. Als ze van jou zeggen: die doet geen vlieg kwaad, dan heb je een aardige indruk achter gelaten.

Een indruk, net als in de sneeuw, die laat je achter en die ander ziet dat.

De Vader, de Zoon en de Geest; dan hebben ze het altijd over de drieëenheid, maar dat hele dogma moet je maar loslaten, want daar heb je niets aan; en het is pas 3 à 400 jaar ná Christus uitgevonden.

Johannes schrijft daar heel duidelijk over: deze drie zijn tót één! Dus ze hebben dezelfde doelstelling.

De Vader, onze Vader, Jezus,  en de Geest die in ons werkzaam is, maar ook in degenen die al gestorven zijn, hebben maar één doelstelling.

Want er staat in de Handelingen: alle dingen worden nieuw. Dat staat ook in Openbaringen. Heb je wel eens nagedacht over ‘al die dingen’? Dat is véél hoor!

Er staat: Alle dingen ga Ik restaureren, maar Ik begin in jou. Dáár begint het oordeel, in het huis Gods. Dus dáár maak Ik scheiding tussen wat niet bij jou hoort, wat niet bij òns hoort, en wat wèl.

Dat is toch prachtig! Dat Hij al jouw dingen weer vernieuwt. Een prachtig proces.

Petrus zegt in z’n tweede brief, hfdst. 1:4,   iets merkwaardigs, ik parafraseer het maar een beetje: Wij zijn met kostbare en zeer grote beloften begiftigd.

Nou, de grootste belofte is de heilige Geest hoor! Daar hebben ze in het oude testament hun hele leven naar uitgekeken.

En daar hebben wij deel aan gekregen.

Begiftigd is: dat je het als een ‘gave’ hebt ontvangen. Paulus noemt het de eerste gave. De eerste gift van God, en het is ook de mooiste. Opdat jij daardoor deel zou hebben aan de Goddelijke natuur. Dus wie jou ontmoet…..! Wat is de indruk die jij achter laat? Ja, hoe barmhartig ben je?

Dus door de heilige Geest word je gevormd naar Zijn beeld en naar Zijn gelijkenis. Dat doet de Geest, in overleg met jou. Dus niet eindeloos bidden: Heer, hoe wilt U het hebben? Maar Hij zal best eens kunnen vragen: hoe zou je het zèlf willen hebben? Want Hij doet het in overleg: wat lijkt je mooi? Dat overleg is zó wezenlijk, daarvoor heb je ook het spreken in tongen gekregen, en dan krijg je de mooiste gelijkenis, dat is een mens Gods!

Niet twee naturen, zoals in allerlei kerken gepredikt wordt, zoals de dubbele natuur van Jezus, en weet ik veel wat allemaal. Nee, het is die ene mens Gods. Zo ziet nou een mens Gods er uit. Ja, onop-vallend als een tortelduif.

Die Goddelijke natuur is het Goddelijke karakter hoor.

Pak nou eens Lucas 24:44. Daar staat:

Hij zei tot hen: Dit zijn Mijn woorden die Ik tot jullie sprak toen Ik nog bij je was, dat alles wat over Mij geschreven staat in de wet van Mozes, de profeten en de psalmen, dat moet vervuld worden.

Toen opende Hij hun verstand.

Wat stel je je daarbij voor?

Verstand komt gewoon van het werkwoord verstaan en verstaan betekent begrijpen.

De Duitsers zeggen dat duidelijker: Verstehts du?

Wanneer is dat openen gebeurd? Vijf dagen later. Eerder kan niet, want het is de Geest die het verstand opent.

En dan heeft Jezus het over de geschriften. Hoe belangrijk het is om de schriften te begrijpen. Dat is één van de allereerste dingen van het werk van de heilige Geest. En met de schriften wordt niet de hele bijbel bedoeld, maar met de schriften bedoelt Hij, Hij zegt dat Zèlf: wat Mozes gezegd heeft, wat er in de psalmen staat, vooral die van David, en al die profeten, die er zelf niets van snapten!

Dat is wat? Als je profeteert en je snapt je eigen profetie niet!

Het is alleen duidelijk geworden dat het op een ander volk sloeg, het volk dat de Christus heeft leren kennen.

Dus deze schriften, waar Jezus op doelt, zijn geïnspireerd door de heilige Geest. Want uit Zichzelf weet Jezus ook niets als jochie. Het is Hem ook allemaal duidelijk gemaakt. Maar dat was ook een leer-proces. En het moet vervuld worden, ook de psalmen.

De schriften begrijpen, heeft mij altijd heel diep geraakt; hoe herken ik en begrijp ik de inhoud van de profetieën.

Maar kijk, als jouw evangelie en jouw leven alleen maar bestaat uit: God is goed voor jou, God is liefde enz. enz., dat lievige, het is ook hartstikke lief, maar als het niet verder komt, hoe zou je dan ooit komen tot vervulling van de schrift?

Daarom kon het er bij de discipelen ook niet in dat de Christus moest lijden.

‘Nee, dat kan niet, dat overkomt je niet, daar houdt de Heer wel z’n hand op….’. Een andere heer dan zeker.…..

En wat zegt Jezus op die opmerking?

‘Satan, ga weg’. Hij spreekt de satan toe hoor, niet Petrus.

Tja, dat wou er bij de discipelen niet in. Dat kon niet, want met ‘de heer’ gaat het altijd goed…..ja, ja!

Het is goed om hier over na te denken.

Als je nou die Geest ontvangen hebt, dan herken je dat in de schriften! Je leest iets, en hoe weet jij nou dat iets wáár is?

Hoe weet je nou dat je van een uitdrukking uit het oude verbond zegt: ‘Dat kan mijn Vader nooit wezen’.

Hoe wéét jij dat dan? Omdat jouw beeld is veranderd. En het leuke is dat de Grieken een prachtig woord hebben voor ‘lezen’, want je léést toch die schriften, maar zij hebben daar een woord voor dat betekent: ‘herkennen’. Wat leuk hè?

Want je leest iets, een uitspraak van Jezus, of van de apostelen; en je denkt bij Paulus wel eens: ‘nou, Paulus, dat is jóuw mening’…., maar daar ging het bij Paulus niet zo hard om; het gaat erom of je de hand van de Geest herkent.

Mooi woord hè: ‘herkennen’ voor ‘lezen’.

En als je dat wil weten, dan heb je dus een leraar nodig om de schrift te begrijpen. En de heilige Geest is de leraar bij uitstek. Ik ben nog nooit zo blij geweest met deze leraar. Die staat zelfs boven de stof, als je snapt wat ik bedoel. Wát een leraar! Gids mag je ook zeggen.

Dus niet meer zingen: ‘Heer, wees mijn Gids’, want dat is Hij niet. De heilige Geest is jouw gids; en de Heer heeft Zich ook laten gidsen door de heilige Geest. Ja ja! En daarin is Hij ons voorgegaan.

Zoals Hij geleid is door de Geest, kunnen wij ook geleid worden door de Geest. Is dat duidelijk? Ja hè, want dàn ga je op Hem lijken. Het is een hele goeie leraar hoor. De joden gebruiken het woord ‘rabbijn’, of ‘rabbi’; ze noemden Jezus ook een rabbi, dat betekent heer en meester.

Jezus zegt daar een keer heel duidelijk over: ‘jullie noemen me allemaal Here Here, maar waarom dóen jullie dan niet wat Ik zeg? Noem Mij dan ook geen meester. Niet doen dus, maar je hoort het veel.

De heilige Geest is dus een leraar, en in

1 Joh.2:27 (Johannes was een hele goeie leerling), daar las ik: Je hebt niet nodig dat iemand jou leert, (dan heeft hij het over misleiders, want mensen die door mis-leiders bepreekt worden wilde hij hiermee een hart onder de riem steken). Dan staat er iets achter: gelijk zijn zalving u leert over alle dingen.

De heilige Geest is dus een leraar over alles wat waar is, en geen leugen. Dit is heel duidelijk. De doop met de heilige Geest leert je wat. En omdat je dat onder-ling toetst, en daar met elkaar over praat, want dat is heel wezenlijk, dan kun je een steeds helderder beeld krijgen.

Stel nou dat dit jou overkomt na de dienst,  iedereen staat koffie te lurken, en je staat wat te kletsen, en ineens voegt iemand zich bij je die dan vraagt: waar heb je het over? Vind je dat aso of niet?

Zou het belangstelling kunnen zijn?

Het overkwam de Emmaüsgangers. Die sjouwden van Jeruzalem naar Emmaüs, en ze waren aan het praten en ineens voegt Jezus zich in een andere gedaante bij hen. En Hij vraagt gewoon: ‘waar hebben jullie het over?’ Dat is trouwens een goeie vraag voor onze gesprekken hoor. Waar heb je het over?

Nou, zeggen ze, heb je het dan niet gehoord, dan vertellen ze wat Jezus is overkomen. En wat doet Hij? Hij begint  alles uit te leggen, te beginnen bij Mozes, en de profeten, en de Psalmen, en ook gaat Hij uitleggen over de Christus. Hij sluit aan bij de kennis van die kerels.

Niet zozeer de Bijbelkennis, dan ga je maar naar een quiz toe, nee, de wezenlijke inhoud van de schrift begint Hij  uit te leggen. En dat slaat nl. niet alleen op hen, dat de Christus moest lijden en dat Hij zou opstaan; dat slaat ook op ons.

Heb je zó de profetieën wel eens gelezen in het oude verbond, in de Psalmen?  Dat het op òns slaat? Als er dus geprofeteerd wordt over de Christus, dan is dat de héle Christus; met Jezus als Hoofd van die nieuwe mensheid.

Ik vind één van de meest wonderlijke voorbeelden die me een paar jaar geleden duidelijk werden, toen ik had gesproken over Psalm 139; dat David daarover zegt: wat is het toch mooi zoals er een kind gevormd wordt in de moederschoot. En ik las dat met de ogen van iemand, laat ik het zo zeggen, die de Geest heeft gekregen om de schrift te verstaan. En ineens werd het me duidelijk. Het gaat over de Christus in ons. De vrouw die in verwachting is; de Christus is in haar, oftewel ‘in ons’, laat ik het zó zeggen.

Hij is er en Hij is komende. Hoe kan dat nou? Nou, kijk maar naar een zwangere vrouw. Het kind is er, en het moet ook nog komen. Duidelijker kan het niet.

David roept ook uit: ‘Hoe kostelijk zijn mij Uw gedachten’. Wat mooi!

Ik begrijp het niet helemaal, zal hij aan God gezegd hebben, het gaat me te hoog.

Wat mooi hè? Dat heb ik nou al vanaf de jaren zestig. Daarom bestudeer ik ook zo graag die profetische uitspraken, want daar stáát wat hoor!

Daar staat ook nogal wat over de toe-komst. Ik weet niet of je dáár wel eens over nadenkt? Een hoop mensen zijn op een of andere manier bang voor de toe-komst. Maar je kan hem ook omarmen, denk ik.

En Jezus deed niet anders dan de rabbi wezen, dagelijks was Hij in de tempel om de schrift uit te leggen, om de vragen te beantwoorden. Dag in dag uit. Hij deed niets liever dan de Vader verklaren.

Ik zal eens een voorbeeld geven van wat me vandaag zo trof.

In den beginne was het Woord. Hier heb je zo’n grijs gedraaid zinnetje. Dat is een gesproken woord geweest; dat is een uitspraak geweest. Daar zit dus iemand achter. Nou, dan ga je dáárover nadenken. Wat mooi, een gesproken woord was de allereerste uiting van God.

Misschien heeft Hij wel de handen aan de mond gezet om over de chaos uit te roepen: ‘Licht!’ Ik kan me het zó voor-stellen.

En nu is de Geest dagelijks in de tempel, dag in dag uit, want wij vormen Zijn tempel, en legt uit. Het is maar waar je je op toelegt. Wil je het weten of niet.

Of, en dat tref ik in heel veel evangelische kringen, heb je de Geest ontvangen om je dagelijkse leven zo goed mogelijk door te komen; en altijd bidden voor natuurlijke dingetjes. Of dit maar goed mag gaan en dat maar goed mag gaan; eindeloze lijsten. Of laat je je onderwijzen.

Sommige denken zelfs dat ze de heilige Geest hebben ontvangen om hun eigen idealen te verwezenlijken; terwijl we hem juist hebben ontvangen om Gods idealen te verwezenlijken.

Ik zet het nu wel een beetje scherp tegen-over elkaar, want je gebedsleven gaat behoorlijk veranderen als je uit dat natuurlijke denken komt.

En nu is de Geest dagelijks in de tempel, en als je het weten wil, het staat helder beschreven in Joh. 14:25: Dit heb Ik tot u gesproken terwijl ik nog bij u verblijf, maar de Trooster, de heilige Geest, de Geest van de heilige, die de Vader zenden zal in Mijn naam, die zal jullie alles leren!

Daar zeg ik hartgrondig ‘dank je’ op!

Alles! En alles te binnen brengen wat Ik jullie verteld heb.

Want Johannes heeft bij het laatste avondmaal niet als een malloot zitten schrijven, of met bandjes op zitten nemen. Dat hele hogepriesterlijke gebed vloeit zo uit de pen van Johannes. Hoe wist hij dat?

Door de Geest! En niet door een perfect geheugen. Hij dronk het in, wist het, en met z’n eigen woorden mocht hij het weer vertellen.

Maar dat parallelle gedeelte, toen ik zonet zei: Hij opende hun verstand, dat staat in Joh. 20:21.

Dus het eerste wat Lucas  opviel aan de eigenschap van de heilige Geest was dus: een goeie rabbi, een goeie leraar.

Nu komt het tweede, wat Johannes er uit pikt. Joh. 20:21: Jezus zei nog eens: vrede zij u, zoals de Vader Mij gezonden heeft, zend Ik jullie nou ook. En na dit gezegd te hebben, blies Hij op hen.

Ik vind dit zo’n ontroerend gebeuren. Dan staat Hij daar met zo’n 12 kerels, misschien nog wel een paar vrouwen er bij, en Hij zegt eigenlijk: Ik ga.

Daar hadden ze het natuurlijk hartstikke moeilijk mee, maar Hij zegt: in plaats van Mij komt een andere trooster. Ik ben tot nu toe jullie Trooster geweest. En dan zegt Hij: ‘ontvang heilige Geest’. Er staat een werkwoord voor dat blazen: áán-ademen. Hoe vind je dàt woord? Aán-ademen. Dat is een teer gebaar hoor.

Ze stonden niet met wapperende haren op een plekje in het land….

Aán-ademen, dat is zó teer. En waar doet je dat aan denken?  Aan de adem van God toen hij aan Adam z’n menselijke geest gaf. Eerst werd Adam gevormd uit aarde, daarna geeft God hem het leven, een menselijke geest. Wat gebeurt er hier? Eerst worden de discipelen gevormd tot een groep, en daarna ademt Hij de heilige Geest naar binnen.

Dat gebeurde niet tóen, dat gebeurde pas 50 dagen later.

En wat is nou een kenmerk van de Geest die Johannes opvalt? Dat staat er achter.

‘Ontvangt heilige Geest (‘de’ staat er helemaal niet), wie gij hun zonden kwijt scheldt, zijn ze kwijtgescholden. Yes!

Wat een mooie opdracht! Wat een unieke gave om te vergeven!  Want als je vergeeft, word je zèlf vrij. Vrij van wraak-gevoelens, vrij van gelijkhebberij. Ga maar vergeven.

Als het opgelost moet worden dan komt dat later wel, maar ga jij maar vergeven, want anders heb jij geen leven!

Ik zal het net zo scherp zeggen als Jezus deed.

Hij heeft een keer een gelijkenis verteld. Hij zegt: Er was een keer een vent die een heleboel schuld had, en dat werd hem kwijt gescholden. Toen ging hij naar een kennis van hem die hem een tientje schuldig was, die vloog hij echt naar z’n strot, naar het Griekse werkwoord: hij wurgde hem. ‘Ik krijg nog een tientje van je’. Nou…., en die anderen staan er allemaal bij en zeggen tegen die heer: moet je nou eens horen, je hebt hem alles vergeven en nou vliegt hij iemand naar de strot voor een tientje…..

Hij roept die man bij zich, ‘wat heb ik gehoord, zus en zo…. En dan zegt Jezus ineens, je snapt er niks van, maar geef hem in de handen van de folteraars.

Heb je dat wel eens gelezen? Folteraars? Dat heb ik vroeger nooit begrepen. Maar nou begrijp ik het. Als jij niet vergeeft, want dan ben je in de eerste plaats vergeten wat jou vergeven is, maar als jij niet ver-geeft, krijg jij het moeilijk. Dáár heb je de folteraars; ze bespringen je. Je wordt hartstikke depressief; asociale kontakten. Er komt eigenlijk geen leven meer uit je. Dat doen die folteraars. Dan moet je niet zeggen: nou, dan moet jij eens bediend worden voor een paar vrome geesten….

Nee, jij moet vergeven, dan laten de folteraars je wel weer los. Gewoon doen!

Vergeven is een machtig wapen. Het bevrijdt  jou, en dan kun je eindelijk vrij verder lopen. Dus laat je niet langer folteren.

Nou, dan krijgen de discipelen met Pinksteren de Geest. Dat is de vervulling

van het Pinksterfeest hoor.

Dus je hoeft dat nooit meer te vieren. Nee! Je hoeft al die feesten écht niet meer te vieren, want ze zijn allemaal vervuld door Jezus!

Paulus zegt: ‘wat heb ik nou gehoord?’ ik geloof tegen Colosse, ‘jullie hebben allemaal aparte feesten, en vaste tijden, en jullie hebben waarnemingen en hele indelingen gemaakt; jullie snappen er helemaal niets van!

Alle feesten zijn samengekomen in Jezus! En Kerstfeest is later verzonnen!

En de Geest maakt al die mensen, die daar bij elkaar zijn, Levend!

Hij schept ook Leven in je. Denk eens aan Sara. Dat wezentje in Sara is geschapen door de Geest hoor, dat is bovennatuurlijk.

God begint klein. En op dezelfde manier is Jezus verwekt. Alleen door een woord, dat Maria geloofde: Mij geschiede naar Uw woord, zei ze. Wat een vrouw! Het zal je maar overkomen.

En er wordt nog bij gezegd: Maria, het heilige, dat in jou verwekt wordt, dat wordt kind van God genoemd, Zoon van God.

Het heilige dat in ons verwekt is, wordt kind van God genoemd, zoon van God, of je nou man of vrouw bent. Mooi hè? Want we hebben Hem toch geloofd op Z’n woord? Nou, laat dat woord maar werken, het doet wat Hem behaagt. Heerlijk!

Op het laatst doe jij ook alleen maar wat Hem behaagt. Dat is een uitspraak van Jezus: ‘Ik doe altijd wat Mijn Vader behaagt. Hij vindt het fijn wat Ik doe’. Mooi hè? Ben je het waard?

Hier spreekt dus het eerste karakteristiek van de Geest, maar er staat nog wat achter. Dat is een nogal vreemde tekst, ik weet niet of je die wel eens gelezen hebt? Wie gij ze toerekent, zijn ze toegerekend. Je denkt, die vogel vergeef ik het nooit, ik reken het je toe, lummel, sukkel. Zo lijkt het daar te staan….

Nou staat er in het Grieks een heel merkwaardig werkwoord: crateo, die rare kreten mag je allemaal vergeten, maar dat betekent: ‘vasthouden’, het wordt ook wel eens vertaald met ‘grijpen’, vastpakken.

Als je die tekst nou eens zó leest: wie jij de zonden kwijt scheldt…., mooi woord trouwens, kwijt schelden, dat heeft niks met schelden te maken maar met schulden, je bent je schulden kwijt.

Wie gij ze toerekent. Eigenlijk kun je het zó lezen: Degene die ze vasthouden, die houden het maar vast, maar ik kan ze niet vergeven, want je ziet het niet als zonden. En als je daar een voorbeeld van wil hebben? Joh. 9:41. Daar is Jezus in discussie met wat schriftgeleerden en farizeeën.

En dan zegt Jezus: Ik hoop zó dat de mensen ziende worden als ze blind zijn. En dan zeggen ze, want ze voelden het wel, vers 40: Dit hoorden sommige van de farizeeën die bij Hem waren, en zij zeiden: zijn wij soms ook blind? Ja, die hadden aan een half woord genoeg of ze voelden zich aangesproken.

En Jezus zei: Als je blind was, dan zou je geen zonden hebben, maar als je zegt: wij zien, je denkt dat je het ziet, en je ziet Mij niet staan, nou, dan blijf je in je zonde, die is niet te vergeven.

Jij houdt daar aan vast, en ze hebben tot het eind toe daaraan vastgehouden, en Hem veroordeeld ter dood. Dàt is nou toerekenen. Daarom vind ik dat werk-woord ‘toerekenen’ helemaal niet mooi hier. Het zijn gasten die ze vasthouden.

Ach, dan heb je toch geen opvoeding ook. Ik zie hier en daar een paar tobberige gezichten, je verbiedt je kind iets omdat dat slecht voor hem is, en hij luistert niet. Maar dan houdt het op.

Maar een hoop moeders hebben dan helaas de neiging om te denken, dat komt voort uit liefde en bezorgdheid, maar meer uit bezorgdheid, ‘wat mankeert er toch aan mij dat het kind zó doet?’ Waar maak ik fouten? Nou, die vraag is natuurlijk nooit slecht, maar met overleg en met gesprek komt je er vaak wel uit.

Mijn moeder heeft zich altijd verweten dat één van haar kinderen er aan ging, ze schold zichzelf uit en was niet op andere gedachten te brengen.

Nou staat er in Joh. 16:8 een aspect van de heilige Geest. Daar kan ik heel kort over zijn want daar heb ik wel eens over gesproken: Als Hij komt (de heilige Geest, dus niet Jezus) zal Hij de wereld over-tuigen van zonden, gerechtigheid en oor-deel. Van zonden omdat ze Mij niet geloven, (het woordje ‘in’ weglaten, dan is het duidelijker, ze geloven Hem niet), en van gerechtigheid omdat Ik heen ga tot de Vader, en gij Mij niet langer ziet, en van oordeel omdat de overste dezer wereld is geoordeeld.

Dus de heilige Geest overtuigt. Hoe? Nou, waar woont ie? In jou en in mij. Dus wij moeten de wereld overtuigen. Daar heb je het. Dàt is onze functie. Jezus heeft niet anders gedaan.

Waar Hij ook mee sprak zei Hij: ‘dàt is zonde, en dàt is gerechtigheid en dàt is oordeel’.

Hij heeft het in alle toonaarden verteld.

De gewone mensen geloofden dat wel hoor, die snapten dat onmiddellijk; maar de discussieliefhebbers en de gestu-deerden en de kerkelijke prolaten en zo, die moesten daar niets van hebben. Nee, die werden aangetast in hun positie.

Dus wij mogen dat doen! Overtuigen, daar staat het woordje ‘van’, maar een andere vertaling luidt: ‘aangaande’. Dus hij over-tuigt aangaande zonde, gerechtigheid en oordeel.

Nou, heel kort gezegd, zonde, dat staat er gewoon achter hoor, omdat ze Hem niet geloven. Er zijn mensen die helemaal niet geloven in b.v. totale vergeving. Ze geloven ook die hele Jezus niet, wat moet die vogel daar uit Nazareth; of die vent uit Heerde, uit Kampen, uit Wolvega, uit Enkhuizen. Wat verbeeldt hij zich wel niet.

De mensen kijken altijd naar het uiterlijk.

Iemand had iets over mij op een website gevonden, ik vertel het toch even hoor, maar die zei dat ik een misleider was, dat ik sinds de jaren zeventig bedrog heb gepleegd en dat ik een slachting heb aan-gericht onder het volle evangelie.

Ach ja, dat moet dan wel een verknipt figuur zijn. En ik werd genoemd in een rijtje predikanten van Amerikaanse afkomst.

Maar hij moest beslist Duurt Sikkens er bij noemen want die had zo’n slachting aangericht…..Dit kreeg ik te horen net nadat ik gesproken had over de Zaligsprekingen met als laatste tekst: ‘zalig ben jij als ze liegende kwaad van je spreken’. Ach ja, het gebeurt, en het zal ons allemaal gebeuren.

Ja, het hoort er bij hoor. Want Jezus heeft gezegd: ‘dat hebben ze met de profeten gedaan, en dat hebben ze met iedereen gedaan die oprecht leeft.

Je hebt mensen die proberen zuiver te leven, in je omgeving, of op je werk, hartstikke aardige mensen, nou, die hebben het niet altijd gemakkelijk, echt niet; die worden ook vaak uitgemaakt voor watjes en weet ik veel wat en gepest.

Maar als het jou overkomt vanwege het evangelie van Jezus Christus….tja….

Kennen jullie het woordje ‘sund?’ Dat is het dialect van ‘het is jammer’, het is sund. Het is gewoon sund om niet in Hem te geloven.

Van gerechtigheid, en dan zegt Hij iets merkwaardigs: Ik ga naar Mijn Vader en jullie zien Mij niet. Vind je dat gerechtig- heid? Even nadenken hoor.

De oude kerkvaders zeiden: ruminaren, kauwen, kauwen en herkauwen heet dat. En dan steeds weer genieten van datgene wat er tevoorschijn komt.

Wat is nou gerechtigheid? Nou, zegt Jezus, dat Ik weg ga en jullie me niet langer zien. Daar moet je inderdaad over nadenken. Het is eigenlijk heel eenvoudig. Hij ging ook naar de Vader maar Hij moest nog dood. Dat moet je er even tussen denken: Hij moest nog dood, om voor ons die gerechtigheid te halen. Stel dat Hij onmiddellijk was gegaan…., dan was Hij nooit dood gegaan. Hij is voor ons dood gegaan.

Karst vertelde dat zondag zo ontroerend, dat Hij dat ineens goed begreep; en trouwens Paulus zegt: Jezus is opgewekt om onze rechtvaardiging. Nou, dan is Hij dus daar ook voor dood gegaan. Je bent vrij gesproken. En, zegt Paulus, toen hebben we toegang gekregen tot de genade van God. En wat is dè genade van God? Johannes schrijft: genade op genade; Door Zijn volheid hebben allen ontvangen, genade op genade. Dat staat er. Dat betekent genade en daar bovenop weer genade, en dáár bovenop nog wat meer genade.

Hij zegt: de eerste genade is Mozes, want die zegt heel mooie dingen, dan moet je niet naar al die voorschriftjes gaan kijken, maar het leven wat er achter zit.

Daar onderwees Jezus ook in. Wat Hij zei waren zó vaak aanhalingen uit wat Mozes zei, en Jesaja. Ja hoor, zó vaak.

En dan zegt hij: de wet is door Mozes gegeven, en de genade en waarheid zijn door  Jezus Christus gekomen. (Joh. 1:17) Dus dat stapelt maar door; dè genade, dat is dus het werk van Jezus Christus; de waarheid wordt hier apart genoemd,  en we hebben de Geest der waarheid gekregen. Dat betekent niet: ‘wat wij zeggen is allemaal waar’. Dat heeft al tot zoveel scheuringen geleid. De vraag is: bèn jij waar? Dat zou mooi zijn.

Kijk, het gaat net als bij vergeven, dat maakt je zo waar; je wandelt in waarheid als je vergeeft. En sommigen weten niet wat ze doen. Dat wordt wel gezegd van mensen. Maar als jij maar wèl weet wat je doet. Dat is gewoon het tegengestelde.

Vergeving maakt een weg vrij voor jou zelf, dan struikel je niet meer. Dat is dus de gerechtigheid.

Nog even over die genade, wat ze altijd van Maria zeggen, zou het voor ons kunnen zijn? Vol van genade. Vind je dat niet leuk, dat je bekent staat als een genadig mens?

Dientje, die nou is overleden, stond in Kampen bekend om haar barmhartigheid, dat vertelde een man zomaar, ik had tranen in de ogen staan; ‘meid, wat een mooie indruk laat jij achter!’ Ze kon amper lezen of schrijven maar ze was zo waar, zo barmhartig. Dáár zoekt God z’n mensen uit. Niet uit de prekers hoor. Alsjeblieft niet. Daar heb je er zat van.

En dan komt het oordeel, er staat crisis.

Dat is heel simpel. Zonder gerechtigheid, oordeel, crisis staat er in het Grieks.

En crisis betekent ‘scheiding’, uit elkaar halen. Maar wat staat er achter?

Joh. 16:11: van oordeel, omdat de overste dezer wereld geoordeeld is. Dat is crisis.

Het woord crisis betekent ook wel eens keerpunt. Vroeger zeiden ze dat wel eens bij een ziekte, als je de crisis hebt gehad, dan kan het goed of fout gaan, het is in ieder geval een keerpunt. Maar dit is hèt keerpunt in de heilsgeschiedenis. Omdat de overste is geoordeeld. Er staat ‘argon’, dus hij regeert al zo’n beetje vanaf het begin over de wereld.

Dat komt natuurlijk doordat de dood wordt overwonnen; doordat de zonden worden vergeven; maar je hanteert het Woord, en dat is nou het wapen van de Geest. Dàt is het zwaard des Geestes. Vroeger, toen ik pas bekeerd was, had ik geleerd dat ik daar maar flink mee moest rondzwaaien en boze geesten mee doorsteken.

Dat stelde je je dan voor en je deed dat, maar waar ben je dan mee bezig? Een boze geest gaat niet dood. Dat kan helemaal niet. Hoe werkt dat nou?

Het zwaard van de Geest dient alleen maar, want het is tweesnijdend, om goed en kwaad van elkaar te scheiden; gewoon uit elkaar halen.

In het Grieks staat er eigenlijk: tweemondig. Dat heeft met spreken te maken. ‘Nee’ tegen het één en ‘ja’ tegen het ander. Het mes snijdt aan twee kanten. Het kwaaie verdwijnt en het goede komt naar boven.

Ach, gewone mensen, die dit evangelie niet kennen, en die oprecht zijn, doen dat met hun geweten. Die zeggen: dat of dat is helemaal niet verstandig. En ik wil je wel vertellen dat een hoop mensen die zich christen noemen, van zulke mensen heel wat kunnen leren.

God doet dat een keer aan de hand van een heidens volk, dat buiten de muren woont, en in de stad was zoveel oorlog en ruzie tussen de mensen die zeiden dat ze in God geloofden, dat God zegt: Kijk eens naar die gasten daar buiten de muur, die gaan verdorie fatsoenlijker met elkaar om dan jullie. Leuk hè? Dat vind ik mooi hoor.

Daarom heeft Jezus het niet over de barmhartige christen, maar over de barm-hartige Samaritaan. Vandaag zou Hij zeggen: de barmhartige Marokkaan. Ja!

Haal al die vooroordelen nou eens uit je hoofd, dan moet je eens kijken hoe vrij je tegenover mensen staat.

Want je staat gewoon klaar met je woordje hoor? Scheiding tussen goed en kwaad.

En wat is dat woord? We hebben over-wonnen, en dat is ons zwaard, door het bloed van het Lam. Ja, dat is nou het hele wapen van de Geest! Dáár wijs jij de dui-vel op: je hebt verloren! En dat kun je in alle rust zeggen, je hoeft nooit te schreeu-wen  ‘je hebt verloren!’ En hij weet het!

Hij viel niet voor niks als een bliksem uit de hemel. Hij dacht: nou zal ik eens even de wapens klaarmaken. Maar toen kwam er Iemand die hem ontkrachtte.

Daarbij hanteer je dat Woord. En dat is nou alles jongens!

We hebben dus geestelijke kennis nodig.

Geen Bijbelkennis, wat heb je er aan.

Ik ken mensen die kunnen hele stukken opzeggen, maar die geloven niks. Die zijn zo bang en angstig, want ze weten niet of ze een kind van God zijn, of ze wel gered zijn. Dat is toch verschrikkelijk! Die zitten zo muurvast.

Maar we hebben dus kennis nodig. Dat hele diepe weten. En dat zó diep!

Ik zal vernachten in de schaduw van de Almachtige, dat is ´overnachten´, ken je die uitdrukking? Dat slaat op de nacht die nog komen moet. Er komt een nacht dat niets meer werkt, Jezus zegt het duidelijk, niemand kan wat doen. Overnacht je dan of niet in de schaduw van de Almachtige?

In theorie kan je aardig wat weten hoor, maar dit is een ander weten: kennis van de gedachten van God. Dáár gaat het om.

Ik wil zometeen even een beeld gebruiken aan de hand van de gelijkenis van de dwaze en wijze meisjes, en ik geef je één tekst mee, daar staat: Het volk gaat te gronde door gebrek aan kennis.

En wat betekent ‘te gronde gaan?’ Ze zakken weer naar de aarde. Met de grond gelijk. Die hebben weer een aards christendom. Ja, dat hebben we al eeuwen! Daar moet je toch eens een keer bovenuit  zien te komen. Maar er staat nog wat achter, want iedereen kent die tekst wel: omdat je dè kennis verworpen hebt. Dat is dus dè kennis.
Matth. 25:1 : Dàn zal het Koninkrijk der hemelen vergeleken worden…, waar slaat het woordje ‘dan’ op? Nou, waar het daar-voor natuurlijk steeds over gaat. En dat is over Zijn komst. Hóe komt Hij? Het gaat over de komst en de voleinding van de wereld. Dat staat in hoofdstuk 24.

Daar staat steeds het woordje ‘dan’; dàn zullen ze je te grazen nemen….en dàn zullen jullie gevangen worden…, dàn zul je gehaat worden…, jullie zullen vallen…, elkaar overleveren…, valse profeten…, dus er staat ons nog heel wat te wachten. Maar dat ‘dan’ slaat ook op het komen van de nacht, en de dag die in ons aanbreekt. En dan staat er: Dan zal het Koninkrijk der hemelen vergeleken worden met tien maagden, die hun lampen namen en uittrokken de bruidegom tegemoet.

Ik hoef niet uit te leggen dat dit niet op een bruiloftsfeest slaat, maar dat gaat over twee groepen die elkaar tegenkomen.

En vijf van hen waren wijs, en vijf waren dwaas.
Nou staat er in vers 1: ‘hun lampen’.

Wie is verantwoordelijk voor de lamp? Jij! Jij bent verantwoordelijk voor jouw lamp. En je lamp, wat is dat? Waarschijnlijk zijn dat hier in dit verhaal geen stormlantaarns hoor, hoewel dat beeld ook nog niet zo gek is, die kan wat hebben, maar die lampen werden aan het eind van een stok vastgehouden.

Wij kennen het woord lampion, dat hangt ook altijd aan een stokje, dus dat zijn lampen aan het eind van een stok, dat verlicht de boel om je heen.

Jezus zegt: je oog is je lamp. Dus hoe kijk jij naar mensen? Wat is jouw visie? Dat is heel belangrijk. Hoe zit dat bij jou?

Ik wil het graag over dat ‘weten’ hebben.

Dus twee groepen meiden, dwazen en wijzen. Voor ‘wijs’ staat er ‘fronimos’ en voor ‘dwaas’ ‘moros’, dat mag je allemaal vergeten, maar dwaas betekent afgestompt. Ze sjouwen al veertig jaar mee, en ze weten het allemaal wel…..

Ja…, mij vertel je niks nieuws. Nee, ik heb alle boeken uit. Ja, dan wordt het tijd dat je zelf een boek wòrdt.

Maar die dwazen hebben helemaal geen inzicht. Ze hebben het wel óver de weder-komst van Christus, maar ze hebben niet het besef dat dat anders gaat dan zij denken.

Hoeveel dominees en predikers wel niet zeggen: ‘Hij komt spoedig’. Ach, ach, ach. Allemaal tekenen opnoemen en zo, terwijl het onder hun neus gebeurt. Maar ze zien het niet. Het is maar wat je wilt zien.

Hoe helder is je oog daarvoor?  Hoe helder schijnt je lamp?

Er is nog wel meer over te zeggen, maar je snapt wel wat ik met dit inleidinkje bedoel. Ze kennen ook de geheimenissen van het Koninkrijk niet. Die kennen ze echt niet. Daar is uitgerekend de taal der tongen, de hemelse taal, het middel voor om daar achter te komen.

Toen besefte ik, dat het spreken in tongen in de binnenkamer thuishoort, samen met je Vader, in de Geest. En je spreekt, en dan ben jij aan het woord, en dan de ander, en op dat moment werden de geheimenissen van het Koninkrijk me allemaal duidelijk. Tóen dus.

Eerst had ik ze allemaal gehóórd  van anderen. En nou? Je krijgt ze gewoon, het is niet te geloven.

Die dwaze meiden, wat zijn dat voor christenen? Dat zijn ook lui die altijd weer iets nieuws willen beleven. Weer een andere vorm kiezen, of het fundament moet weer een keertje uitgebreid worden. Of we zullen dáár nog eens een paar vlaggen aan binden….

Dan denk ik: je bent ook nooit gegroeid.

Je bent een verouderd kind. Een dwaas meisje. Afgestompt. Geen inzicht.

En inzicht is: ‘kijken in….’.

Geheim is een mooi woord. In het Grieks staat er ‘mysterie’, en dat heeft te maken met het werkwoord ‘sluiten’. Je sluit het af voor vreemde ogen. Die hebben daar geen blik in te slaan.

Ik vertel mijn geheim ook niet zomaar. Ik vertel mijn geheim alleen aan diegenen die ook een geheim heeft, met wie je dat geheim delen kan, zonder dat er vingers aan te pas komen. Je sluit het af.

Jezus heeft het ook altijd afgesloten, alleen aan z’n discipelen vertelde hij het, maar aan de rest vertelde Hij het altijd in beelden. En wie nieuwsgierig is, die komt maar. Maar Hij sprak altijd in gelijkenissen, het is als….. Nou, verzin zelf maar, er zijn zoveel gelijkenissen om je heen, voor-beelden genoeg;  een mooi woord trouwens, ‘voorbeeld’.

Het Nederlandse woord geheim heb ik eens opgezocht. Daar zit het woord ‘heim’ in, en dat is ‘huis of thuis’. Het betekent ook: tot het huis behorend; oftewel, stond er achter, voor anderen verborgen.

Nou, wat een prachtig woord om mysterie te vertalen. Dat word je juist geopenbaard door de heilige Geest.

Dit is zo mooi man. Sommigen denken dat dit gedoe een hobby van me is, maar dat is helemaal niet waar, het is m’n lust en m’n leven, en dat is al in de jaren zestig begonnen.

Kijk, zegt David, en dan zegt hij tegen God, (Ps. 51:8) Gij wilt waarheid in het verborgene. Dàt zegt hij. En hij zegt zelfs: In het geheim maakt Gij mij wijsheid bekend.

De Statenvertaling zegt het ook mooi: In het binnenste maakt u mij de dingen bekend, en dat is in je binnenkamer.

Dus als je bidt, ga je in je binnenkamer. Dat tetter je niet op straat, of voor de televisie…. Dat is verschrikkelijk, dat kan toch niet. Je deelt je geheim met je man of je vrouw toch ook niet op de televisie? Maar ja, tegenwoordig…..

Ja, wijs en dwaas.

Kijk eens naar Lucas 21:34, daar staat iets over die dwaze meiden. Tenminste, ik denk dat het daarop slaat. Hij zegt: Let nou eens op jezelf, een goed advies hè? Sommigen letten altijd op anderen, maar let eens op jezelf.

Sommigen zeggen wel: ik wil je helpen, de Heer is met me…..Dat zal best wel joh, maar heb je zèlf geen hulp nodig?

Ik heb het wel gemerkt hoor dat een hoop hulpverleners een zwaar verwaarloosde groep is, wat hulp betreft. Zij hebben hulp nodig, anders red je het toch niet?

Maar goed: Zie toe, dat je hart nimmer bezwaard worde, en dan zegt Jezus iets merkwaardigs: door roes en dronken-schap.

Dat heeft niets met alcohol te maken hoor. Daar staat een woord voor roes en dat is ‘oververzadiging’. Je hebt teveel gehad, en een lol en een feest dat je hebt. Want het gaat over een feestvierende menigte hoor.

Maar er staat ook ‘dronkenschap’. Dronken van de Heer…?.

Ja, ik hoor het een jochie eens zeggen: ‘joa, we goan vanavond weer de Heer grootmaken…..’ Ik dacht: och jongen, hoe klein ben je? Een vreselijke uitdrukking trouwens, de Heer grootmaken…., wat is dat? Is Hij nog niet groot genoeg?

Denk alsjeblieft nuchter na over deze dingen hoor. Dat je niet zomaar wat zegt. Al die kreten aan het begin van het volle evangelie.

Er zit een hoop kretologie tussen. Bestudeer het eens en maak scheiding tussen wat nou werkelijk waarde heeft en wat niet.

Roes en dronkenschap. Dat betekent: oververzadiging. Dat kan ver gaan hoor. Dan krijg je van die profeten die over Europa profeteren, en over Nederland. Straks gaan ze het nog over Gelderland doen, en Kampen…..Waar hèb je het over? Er wòrdt niet geprofeteerd over de aarde! Waardeloze profeten, zegt Jezus.

Weet je wie daartegen tekeer gaat? Dat wil je haast niet weten….Dat was Jesaja. Hij moet de tranen in de ogen gehad hebben toen hij dat zei. Ach ach.

Jes. 28:7,8

Priesters, profeten, ze waggelen van wijn, ze tuimelen van bedwelmende drank, ze struikelen over hun woorden. Priesters en profeten waggelen van bedwelmende drank, verward door de wijn, waggelen bij een gezicht, wankelen bij een rechtspraak; alle tafels liggen vol walgelijk braaksel,

er is geen plek meer over. En dan zul jij zo’n toespraak moeten aanhoren die nergens over gaat.

Welke Jezus predik jij?

En dan zeggen die profeten tegen Jesaja: wat wou jij ons leren joh, hoe staat het hier, vers 10: ‘wil hij kennis leren? Wil hij òns wat leren…?’

Wat heeft Jezus te horen gekregen? En wat krijg jij straks te horen?

Jesaja zegt dat ook in hoofdstuk 29:9:

Wees dan maar verbaasd en verblind, wees maar blind, ze zijn dronken, maar niet van wijn, ze waggelen, maar niet van drank.

En dan een merkwaardige tekst, die Paulus zelfs aanhaalt: ze hebben een geest van bedwelming over zich, van diepe slaap. Een soort geestelijke xtc.

Ze willen ook steeds weer wat nieuws beleven; iets heel aparts.

Nou, je zal toch in zo’n gezin opgevoed worden. Dat wil je toch niet? Dat je elke dag iets nieuws moet beleven.

De wereld schreeuwt om rustige gezinnen; een doodgewoon gezin.

Maar ja, we willen stappen en we willen feesten; dat bedoel ik geestelijke hoor.

Geestelijk xtc-pillen; het is toch zo triest.

Wie is er nog meer dronken? Die hoer uit de Openbaringen, die is ook dronken.

Dat is een beeld van de valse kerk, en die hééft een invloed op dat moment. Ook politiek, maar het wordt een gigantische wereldreligie, hartstikke dronken. Die zwelgt helemaal in zichzelf. En weet je waar ze dronken van is? Van het bloed van de heiligen en de getuigen van Jezus! Wat een plezier hebben ze als jij er aan gaat.

Denk maar aan de dagen van Jezus, en van de profeten. Er was haast geen profeet die een natuurlijke dood stierf.

En wat denk je van de discipelen, hoe die aan hun eind gekomen zijn?

Jacobus als allereerste. Tjonge jonge. Hij deed maar even z’n mond open en daar ging die, door Herodes.

Maar waar kun je ook door de klos van worden? Luc. 21:34b: er staat nog wat achter die dronkenschap: zorgen voor levensonderhoud.

Dat komt misschien wat dichter bij huis. Zorgen voor levensonderhoud.

Er is een paus geweest, ik geloof paus Paulus II, die heeft in een toespraak gezegd: ‘voor een hoop mensen is levens-onderhoud hun levensinhoud geworden.

Alsjeblieft! Wat sloeg hij de spijker op z’n kop. Waar leef je voor?

En daar komt het verhaal over je baan, en je bezittingen enz. enz.

Maar daar vroeg ik niet naar, maar hoe gaat het met jóu joh?

Als je levensonderhoud je levensinhoud wordt…. dat is sneu hoor. Waar sta je dan om bekend?

En wat ik tegenwoordig nogal erg veel tegenkom is: zoveel aandacht voor het eigen ik. Als het met mij maar goed gaat… Ik heb niks tegen psychologie hoor, helemaal niet, ook niet tegen psychiatrie, ik vind het fantastisch, maar tegenwoordig zijn er van die hypes, of het alleen maar om jou draait.

Maar goed, ik zal het wel eens een keer uitwerken. Waar leef je voor.

De kennis die je daardoor ontbeert….

Wanneer begint het geroep: ‘de bruidegom komt?’ Midden in de nacht’.

Dat is dus midden in de verdrukking. Heb jij dan olie in je lamp of niet?

Heb je kennis van de Heilige of niet?

Want alle lampen hebben gebrand, en ze gaan op een gegeven moment allemaal uit. Er staat in dat verhaal: ‘alles sluimert’.

Er komt dus een geroep: Hij komt!  Hoe dan ook en wat je er ook bij denken moet. En dan maken ze hun lampen in orde, en de anderen hebben geen olie.

Dan kun je wel zingen: ‘geef mij olie in mijn lamp’, maar jij hebt niets verzameld; je hebt geen kennis van de dingen Gods.

En dáár gaat het om. Hoe moet jij dàn de nacht doorkomen zonder licht?

Uw woord is een lamp voor mijn voet en een licht op mijn pad. Nou, dat heb je alleen nodig als het donker is. Om het donker  te doen opklaren, zeiden ze vroeger. Hoe kom ik ergens doorheen?

Dat kan ook vandaag aan de dag hoor. Dat je het geestelijk hartstikke benauwd hebt, of je hebt een ziekte en je durft niet te zeggen wat, maar je hebt het zó moeilijk.

Ja, levensonderhoud, omstandigheden…. De vraag is: ‘hoe kom jij daar doorheen?’ Kun jij in die ellende je hoofd neerleggen; durf jij, als het scheepje gelokt wordt door golven, in het Grieks staat er ‘zeebeving’, dus het schudt allemaal, en Jezus zegt: Ik ga slapen!

Ik denk dan, tjonge jonge, dan moet jij de Heilige wel goed kennen.

Hij zegt zelf ook: je hoeft je nergens zorgen over te maken. Nou, voordat ik dàt leer….

Dat heeft Hij zó vaak gezegd, en engelen hebben dat al tegen me gezegd, ze hoeven soms alleen maar mijn naam te noemen: Duurt….., o ja, dat vind ik wel lief. Meer hoeven ze niet te zeggen, ik snap ze onmiddellijk.

Maak je geen zorgen, dat is heel vaak tegen me gezegd in de geest. En ik begin het te leren hoor.

Het is een kunst om je hoofd neer te leggen in een storm.

Je kent die reclame toch wel van dat bed? Geweldig hoor. Een lawaai om dat bed heen…., en daar liggen twee mensen heerlijk te pitten. Allemaal hooligans er om heen, een rotzooi! En zij maar pitten.

Ik denk: zò, ik lag en sliep gerust van

’s Heren trouw bewust, tot ik verkwikt ontwaakte, want God was aan mijn zij.

En daar heb je het geheim.

Dus, olie in mijn lamp is een mooie kreet, maar wat bedoel jij met olie?

Dat is de geestelijke kennis van de Vader; dat Hij jou kent en jij Hem.

En dan nu het laatste wat ik noem; er staat een hele goeie illustratie in 2 Kron. 28.

Kronieken zijn geschiedschrijvingen, dat gaat over al die koningen.

Even een korte inleiding: Er was een koning, die heette Achaz, en dat was een vreselijk goddeloze kerel, en een politiek geslepen vos. Klein landje aan de Middellandse Zee. En hij had te maken met Egypte, Assyrië en al die grote landen er omheen.

Achaz z’n naam betekent: God houdt vast. Een prachtige naam, maar hij liet God los. Wat deed hij namelijk? Dat tempeltje, dat daar in Jeruzalem stond, daarvan heeft hij het altaar er uit gesloopt en vervangen.

De kostbaarheden van de tempel heeft hij aan de koning van Babel gegeven. Moet je nagaan, dat jij je kostbaarheden prijs geeft… En het altaar is vervangen door een heidens altaar. Op die manier hield hij de Babyloniërs te vriend. ’Aanbidt nou maar dezelfde God’, ja.

Terwijl wij duidelijk merken dat ons Godsbeeld nou per jaar veranderd hè? Zo mooi!

Dus hij ging heulen met de vijand. Een gruwel. Al de schatten, die hij had, heeft hij weggegeven aan de koning van Babel.

Weet je dat hij, want ze hadden ook nog vaak een hoop vrouwen en kinderen, een heleboel van z’n kinderen door het vuur liet gaan als offer voor de Moloch in het Hinnomdal? Kinderen door het vuur laten gaan…., nee, die overleven dat niet.

Jesaja en Jeremia hebben allebei heel veel tegen hem geprofeteerd.

Achaz, och, wat een goddeloos gedoe.

En wat denk je van de valse kerk? Hoe goddeloos is die? Heb je het wel door? Over welke God hebben zij het? Over welke Jezus hebben zij het?

Het woord God of Jezus zegt niks hoor. Een heleboel mensen knikken al als ze de naam Jezus horen.

En dat allemaal, brult er iemand, in de naam van…., en je knikt maar prachtig mee.  Want je denkt: dat is een bekende kreet.

Stink er niet in!

Ik ben niet de enige die dat zegt hoor.

Wie heeft er heel vaak gezegd: ‘kijk uit’.

Waakt! Zie toe! Dat was Jezus. Wat heeft Hij dat vaak gezegd.

Eén van de zoons van Achaz volgt hem op, 25 jaar. En die had de hele rotzooi van z’n vader gezien, en hoe dat helemaal verkeerd ging. En zo gauw hij aan de regering was, zei hij: ‘en nou stoppen we die hele valse rotzooi’. En dat was meneer Hizkia. 25 jaar, kom daar eens op, op die leeftijd. Zo’n verantwoordelijkheid, een land in rep en roer; godsdienstige verwarring en een politieke prooi van Babel. Hij zegt: ik begin waar ik hoor te beginnen, dat staat in 1 Kron. 29:7.

Hij zegt tegen de mensen: Zelfs hebben ze de deur van de voorhal gesloten, van die tempel.

Nou, als jij die deur dicht doet, kan niemand meer bij God komen. Toch?

Dus sluit nooit de deuren van je hart, want dan kunnen ze niet tot Jezus komen.

– De lampen gedoofd. Altijd brandden daar heel stil die lampjes. Ze walmden niet, geen grote vlammen, maar op die kandelaar heel stil en rustig. Uitgedoofd. En wat zegt Paulus tegen de Thessalonicenzen? Doof de Geest niet uit. Dat kun je doen. Als je met zorgen voor levensonderhoud bezig bent, of je komt in de roes van de nieuwe godsdienst….tja, dan doof je het licht hoor.

Dat staat zelfs op het verzetsmonument in Amsterdam, ‘waar volken voor tirannen zwicht, en dan nog een zinnetje, dan dooft het licht.

Dat is toch het ergste wat jou kan overkomen?

Vraag: ‘Hoe helder brandt jouw lampie?

Dat is een vraag. Want de duvel is er als de kippen bij om een heel klein kaarsje uit te knijpen.

Hoe helder is jouw licht?

– Geen reukwerk ontstoken….

Reukwerk is altijd een beeld van gebeden. Gewoon van gebeden, de omgang, ook als je een fijn gesprek hebt met je Vader.

Reukwerk, dan verspreid je de geur van Christus.

– Geen brandoffers gebracht…..

En wat zegt hij in vers 9? We zijn een aanfluiting geworden. Onze vaders zijn door het zwaard gevallen. Onze zonen, onze dochters, onze vrouwen in gevangenschap.

Dat is een ramp! Stel je eens voor.

– Thans is het mijn voornemen een verbond te sluiten……

En dan denkt iedereen: met welk koninkrijk zal hij nou een verbond sluiten net als z’n vader? En dan zegt hij:

– met de Heer, de God van Israël.

Dat hadden ze nooit gedacht. En weet je, dat deed hij, dat moet je maar eens nalezen, in zo’n 14 dagen.

Moet je nagaan. In zo’n 14 dagen.

Eerst de afgoden verbrijzelen. Als jij nog een afgod in jezelf hebt, en dat weet je, verbrijzel hem! Bindt een boze geest, maak korte metten met die afgod!

Wat doe je met die rotzooi, dat deed Hizkia ook, die bracht hij naar de vuilstort, een prachtig beeld, in het dal van Hinnom, vlakbij Jeruzalem, daar was een vuilstort-plaats, het smeulde daar ook altijd.

Dus breng je rotzooi naar de vuilstort. Gewoon weggooien, wat heb ik er aan, wat moet ik er mee.

Hij heeft toen de tempeldienst weer ingesteld; Levieten aangesteld, priesters aangesteld en dat alles in 14 dagen.

Mooi hè? Wat een kerel hè, 25 jaar.

En wat doet ie? Ik ga een verbond sluiten; welk feest is dat? Dat is Pasen, het avondmaal, het verbond. Dus stel dat jij Paasfeest viert, want wij vieren dat feest gehoorzaam één keer in de maand;

en als ik nou rotzooi heb, moet ik dat eerst naar de vuilstort brengen; dat moet je gewoon doen. Als je iets tegen elkaar hebt, moet die rotzooi opgeruimd worden.

Wil je je irritaties kwijt? Is dat rotzooi? Naar de vuilstort! Dan moet jij eens kijken wat het resultaat is.

Lees het thuis nog maar eens na, dan gaat er een wereld voor je open, wat er geestelijk aan de hand is als je dit beeld leest. En dan moet je eens vers 29 lezen:

Toen zij met offeren gereed waren knielden de koning en allen die zich bij hem bevonden, en bogen zich neer. Vervolgens bevalen koning Hizkia en de oversten der Levieten, de Heer te loven met de woorden van David en van de ziener Asaf. Die kun je allemaal vinden in de Psalmen.

Maar dan staat er iets moois, en dat ontroerde me: Ze zongen de lofzang met vreugde. Ze werden weer blij. En dat is de echte blijdschap. En het gevolg is: ze knielden en bogen zich neer. En niet op bevel, nee, ze werden blij!

Want eindelijk was de rotzooi weg en konden ze opnieuw beginnen. Grote schoonmaak, en iedereen doet dat van harte.

Nu vers 36: En Hizkia en het hele volk verheugde zich over wat God Zijn volk bereid had, want onverwacht was deze zaak geschied.

Wat kan dat snel hè? In 14 dagen!

Ik vind dat prachtig. Zou God blij geweest zijn? En wat denk je van de engelen in de hemel, die hebben feest gehad joh.

Als één zondaar zich bekeert, hebben ze al een feestje; en nu een heel volk!

Dat is nou de blijdschap des Heren.

Ik heb wel eens aan God gevraagd of Hij blij was. En ik heb ook wel eens aan God gevraagd in de binnenkamer: hoe is het met U?

Heb je dat wel eens gevraagd aan je Vader, in je binnenkamer: hoe is het met U? Wat een intiem gesprek is dat dan hè?

Dat deel je met niemand. Dat is jouw en Zijn geheim.

Ik heb ook wel eens gedacht aan het verhaal van die verloren zoon, ach, dan staat die andere zoon, die foeteraar, die het allemaal zo goed weet, ja, die werkte zich uit de naad voor de Heer; en dan komt die zoon er aan. Maar die vader zal wel op de uitkijk gestaan hebben, denk ik.

Ik wou dat die broer van hem wel eens de hand op de schouder van z’n vader heeft gelegd met de woorden: ‘hij komt terug hoor, we blijven wachten’. Hij had z’n vader kunnen bemoedigen, snap je? Dat zijn dingen die horen in de binnenkamer thuis. Dat zijn nou geheimen.

Hou het geheim. Wees heel zorgvuldig in deze dingen, want het is je redding, je leven. Dàt is je olie.

 

Duurt Sikkens d.d. 03-02-2010

 

 

De goede herder

 

We zullen dit verhaal ontdoen van een waas van sentimentaliteit die daar een beetje omheen hangt.

U kent allemaal die gelijkenis van dat ene verloren schaap. Daar wordt dan vaak schaapje van gemaakt, het is altijd ontzettend zielig daar en triest……

Ik wil eerst dit verhaal even lezen.

Matth. 18:10. Daar heeft Jezus eerst die bekende handeling verricht, dat Hij hele kleine kinderen neemt, ze zegent en dan vergelijkt Hij die volwassenen met die kinderen. Die noemt Hij ‘kleinen’.

Het is een bekend verhaal, dat hoef ik niet allemaal te vertellen.

Dan gaat Jezus een poosje door over die kleinen.

Dan zegt Hij ineens: “Zie toe dat je niet één van die kleinen veracht”. Dat gaat niet over kinderen, maar dat gaat over gééstelijke kinderen. Want er staat achter:  “Ik zeg u, dat hùn engelen in de hemel  voortdurend het aangezicht van Mijn Vader zien, die in de hemelen is”.

Dat zijn dus gelovigen! Want als je denkt dat alle kinderen over de  hele wereld engelen hebben, dan doen ze hun werk slecht, want er gaan er teveel dood, zoals je weet. Toch?

Dus hier even over dóórdenken; het gaat over ‘kleinen’, en die kleinen zijn wij dus.

We zijn niet groot, maar we zijn klein.

In het Grieks staat er voor het woord klein: micron. Iedereen weet wel wat een micro-mens is, dat ben jij. Dat is ook een doordenker hoor. Micron.

En veracht ze niet, zegt Jezus.

Verachten is: geringschatten.

B.v. zeggen of denken: Jij bent gering. Waarom? Nou, omdat ik méér ben; want anders kun je een ander nooit gering-schatten. Dus geringschatten is: op

iemand neerkijken en jezelf méér

achten dan die ander.

Jezus heeft altijd wat gehad met het kleine, het geringe, het kleinste, het minste, de laagsten, de laatste; het onopvallende in de wereld. En onze engelen staan altijd in contact met de Vader.

En dan komt er een hele sterke uitdrukking: “De Zoon des mensen is gekomen om het verlorene te behouden”. Dat is de kern van Zijn  boodschap. “Wat Ik verloren ben, moet ik zien terug te vinden, en dan houden. Dáárom ben Ik gekomen”.

Nou, en wat ga je doen als je iets, of iemand, kwijt bent? Dan ga je zoeken. Daar vertelt Jezus dus een gelijkenis over.

De vraag, die ik mezelf altijd weer moet stellen, en dat doe ik ook rustig, is: ‘Ben ik er op uit om te behouden, of niet’?

‘Wil ik redden wat er nog te redden valt, of niet?’ Want als ik het los laat, dan gaat er toch wat verloren, dan verlies ik het.

‘Nou’, zegt Jezus, ‘wat denken jullie?’

Ik vind dat een prachtige vraag van Hem. Je leest er gauw overheen: ‘wat dunkt u?’

‘Wat denken jullie nou?’ En ik denk dat Hij dan ook even een stilte laat vallen, om hierover na te denken.

‘Als een mens in het bezit is gekomen van honderd schapen, en één ervan raakt verdwaald, zal hij dan niet de negen-ennegentig op de bergen achterlaten en heengaan om de dwalende te zoeken?

En als hij het vindt, voorwaar, Ik zeg jullie, dat hij zich dan over die ene méér verblijd dan over die negenennegentig die niet verdwaald waren.

Nou, zo bestaat bij jullie Vader, die in de hemelen is, de wil niet, dat één van die kleinen verloren gaat’.

Het gaat hier dus over kleinen.

Jezus vraagt dus: ‘Nou, wat denken jullie, of: wat dunkt u?’

Een andere vertaling luidt: ‘Of dacht je dat het anders was?’ Dan snappen jullie nog niets van God.

Er staat: ‘een mens’, maar eigenlijk staat er: ‘één of ander mens’; een willekeurig iemand.

En dan het beroemde woord, want hij is in het bezit gekomen van een kudde, en één raakt verdwaald, wat eigenlijk in de grond van de zaak betekent: ‘de weg kwijt zijn’.

Ik herinner mij een keer dat ik in Amsterdam op een avond de weg zocht. En alles was afgezet i.v.m. een marathon, dus ik reed me gek. Toen dacht ik ineens: ik ga de weg vragen. Ik stap dus uit en loop naar een echtpaar toe dat daar staat, en ik zeg: ‘mevrouw, meneer, ik ben de weg kwijt’. En die vrouw draait zich om en de drankadem sloeg mij in het gezicht, en ze zei, lallend: ‘Nou meneer, dat zijn we allemaal wel eens’.

 Heerlijk!  Ik ben toen niet gaan evangeliseren, maar toch,  ik dacht: misschien had ik het toch nog maar even moeten doen….

Dat verdwalen gaat dus over mensen die bij een kudde hóren. Dáár gaat het over. Ze beginnen ineens rond te dwalen. Ze raken aan de zwerf.

En in de evangelische kringen zijn er een hoop zwervers; de reli-shoppers.

Overal kijken of er iets van je gading is. Maar ze zijn wel losgeraakt van een groep. Ze worden dan dus niet meer gehoed, snap je? De herder is ze kwijt.

Ken je de uitdrukking: ‘ben ik mijn broeders hoeder?’. Eigenlijk staat hier: ‘herder’. Het woord wat daar staat: ‘planau’, dat betekent ook: ‘tot zonden verleid worden’.

De verkeerde richting opgestuurd worden.

Het is met mij geprobeerd om de verkeerde richting in te gaan, ik moest geloven in de voorbeschikking; ik moest geloven in het eeuwige zondaarschap.

Je zit dan wel op een dwaalweg hoor, wat je eigenlijk niet wil, maar wat wel zo is.

En in allerlei kringen hebben ze de gekste weggetjes uitgedacht om die maar te bewandelen. ‘Dáár moet je heen, en ga daar eens heen, en dat hebben we ook nog niet gehad.

Je wordt dus misleid. Verleiden betekent: een andere kant op geleid worden. Dat is ‘verleiden’, en dat woord komt het meeste voor in het boek Openbaring. Dus kun je nagaan dat de verleidingen toenemen. Kijk uit dat je niet in verleiding komt. Daarom bid ik ook: ‘leidt ons niet in verzoeking, maar verlos ons van dat kreng’, ja toch?

De duivel is nl. de grote verleider en wordt ook als zodanig gezien en gekend. Hij is de verzoeker. Zijn doel is: je altijd proberen van God af te halen. Jij mag niet ongestoord en gelukkig leven, nee,  daar moet je dus af.

En daar loop je als schaapje.

Het woord betekent ook: bedrogen worden. Inderdaad, je wordt letterlijk beduveld. Je wordt gewoon bedrogen.

Er wordt iets tegen je gezegd wat helemaal niet waar is. ‘Als je maar gelooft, dan genees je….’.

Hoeveel mensen hebben dáár hun teleurstellingen liggen?

Als je maar dit doet, of: als die je nou de handen oplegt.

Of je moet naar Nigeria, want daar gaat het geweldig…., ja, je moet vooral ver weg…. Ja, terwijl God, dat zeggen we rustig, hier woont! Waar moet je Hem dan zoeken?

Op een dwaalspoor gebracht worden betekent inderdaad een ‘dwaalspoor’.

Hij leidt je in rechte sporen, nou, dan leid ik (de duvel) je op een dwaalspoor. Heel vroom, maar wel een dwaalspoor.

Bijvoorbeeld, in evangelische kringen kom je heel veel tegen: het aanbidden van de heilige Geest. Je weet niet wat je hoort. Klinkt heel raar.

Je kan de Geest niet aanbidden! Dat staat heel duidelijk in Openbaring: ‘aanbidt God!’

Nergens is in de bijbel een tekst te vinden over het aanbidden van de Geest. Dus dat is lekker vaag, je kunt dan in een bepaalde roes raken. En Jezus heeft gezegd: ‘Pas op voor roes en dronken-schap’. Dan bedoelt Hij niet de opium-verslaafden, maar de reli-verslaafden.

Het betekent ook: ‘vergissen’. Gewoon vergissen. ‘Ik heb me vergist’.

Ik wil je wel vertellen dat ik al deze dingen heb meegemaakt, en wie niet? Wie van ons heeft dit niet meegemaakt? Dat er geprobeerd is om je op een ander spoor te zetten. Om je af te leiden; of je tot zonden te verleiden. Of dat je gewoon kunt zeggen: ‘Ik heb me vergist’.

Nu moet je je even verplaatsen in dat schaap(je). Dat is een gemeentelid.

Zefanja zegt daar iets over, als ik me niet vergis, dit schiet me ineens te binnen. Dat is een leidtekst geweest voor VOX. 

Zef. 3:18: ‘Wie bedroefd zijn, ver van de feestvergadering, die zal Ik samen-brengen, want zij behoren toch bij u’.

Een prachtige tekst. Er wordt eigenlijk nooit uit Zefanja gesproken.

Ver van de vergadering, maar hij zegt: Ik breng ze hoor, want ze behoren tòch bij u. Mooi hè?

Daar is het werk van VOX ook op gericht, op de enkelingen, de eenlingen.

Want kijk, stel dat je als schaap helemaal vastloopt. Je verdwaalt of wat dan ook, maar je loopt vast.

Dat kan zelfs als je hier zit. Je kan elke zondag heel trouw komen, maar het kan best zijn dat je een geestelijk verdwaalde  bent; dat je geestelijk vast zit. Dat kan.

Dan ben je eigenlijk ontheemd. Je bent dan eigenlijk wat vervreemd van de herder; want een kudde bestaat bij de gratie van een herder; want hij houdt het bij elkaar.

Het kan zelfs zo zijn, dat je vervreemd bent van jezelf; dat je helemaal niet meer weet wie je zelf bent, zo van: ‘wie bèn ik eigenlijk? Bèn ik wel een schaap? Hóór ik er wel bij?

Dat noemen ze dan een identiteitscrisis, maar het heeft ook te maken met een soort bindingsangst; je durft je niet in een groep in te voegen. Je durft dat niet, want je bent heel erg gesteld op je vrijheid, maar je verward dat met een-zaamheid.

Het kan in je gedachten heel tricky in elkaar zitten. Durf jij je in te voegen, niet officieel met een pa(m)piertje, maar durf jij bij een groep te horen, want jouw leven hangt nl. af van die groep.

Durf jij een ander de kans te geven om jou lief te hebben.

Durf jij een naaste naast je te hebben die jou barmhartigheid bewijst. Die gewoon goed is voor je. Of zeg je: ‘och, ik red me wel, ik wil een ander ook niet tot last zijn; en meer van die snert-opmerkingen, die jou afschermen voor de liefde van een ander in wie God werk-zaam is.

Wìl je geliefd worden, of kùn je het niet? Je bent niets gewend. Dan ben je iemand die in de armen genomen moet worden. Maar mensen die eenzaam zijn, helemaal alleen, en dat bedoel ik echt geestelijk, die worden gauw een prooi van wolven hoor.

En welke wolven zijn het gevaarlijkst? Wat denken jullie? In schaapskleren. Dus waar praten ze over? Over de Heerr…, en over God…

Aan de buitenkant ziet het er zeer christelijk uit.

Jezus is zó kwaad op zulke wolven in schaapskleren. Weet je wat Hij een keer zegt? Ik zeg het niet zo hard als Hij. Maar Hij zegt: ‘Stelletje huichelaars, jullie reizen stad en land af om één bekeerling te maken, en dan wordt hij dubbel zo erg als jullie!’

Dàt zegt Hij. Hij had ze door. Hij zegt het nog harder hoor, maar dat zoek je zelf maar op.

Ezechiel heeft over wolven geprofe-teerd. Hij zegt: ‘Weet je waarom ze verdwaald raken? Overal zijn gelovigen, maar er is geen herder. Er is niemand die ze samenbindt.

En de uitrusting van een goeie herder  zijn twee staven, de ene staf heet ‘lieflijkheid’ en de andere heet ‘samenbinding’. Als je nou zó’n herder hebt, dan bindt hij je samen. Prachtig.

Maar weet je wat ik erg vind?

Als je een schaap van de kudde ziet weglopen, ziet verdwalen, tot zonde verleid ziet worden, die zich vergist, die bedrogen wordt, één van ons; ga je hem dan natrappen? Een brief er achteraan sturen of een e-mail?

Dàn ben je verkeerd bezig, want het enige wat God zoekt is het gesprek.

Ga er maar heen.

Maar er is een geliefde tekst van een hoop mensen: ‘Als hij zondigt, ga heen, bestraf hem onder vier ogen’.

Weet je wat er voor bestraffen staat? Help hem terecht!

Je geeft hem niet op z’n kop, hij weet zelf wel dat hij gezondigd heeft. Maar help hem weer terecht! Dat hij weer goed terecht komt. Oordeel niet.

Mensen die elkaar regelmatig zien, schrijven elkaar geen vermanende brieven of e-mails. Judas is daar ook het slachtoffer van geworden: ‘Je moet zelf maar zien wat er van komt’, zeiden ze. Daar heb je het dus, dat is natrappen.

En wat maak je dan van dat schaap?

Een zwart schaap. Ooo, dié….? En je hebt je commentaar en je oordeel véél te gemakkelijk klaar.

Je kunt daarmee doorgaan of hem opzoeken en hem proberen terecht te brengen. Nou, als dat niet lukt, dan misschien met z’n tweeën. Maar dat lukt ook niet.

En dan zeggen ze: ‘Dan is hij u als de heiden en de tollenaar’. Ken je die uitdrukking? En wie ging er om met heidenen en tollenaars? Onze Heer! Want als zo iemand weer een heiden en een tollenaar (geworden) is, dan kun je het evangelie weer brengen. Helemaal opnieuw.

Schrijf nooit iemand af!

Als je dat doet, snap je nog geen bal van het evangelie.

Je hebt de kleinen geminacht. Je mag nooit iemand z’n zonden nádragen. Ze zijn toch vergeven?

Als je aan Adam denkt, waar denk je dan aan….? Draag het hem niet na hoor.

En David, Abraham, Mozes, moordenaar.

Noem al die mensen maar op. Noem ze maar op die bij jou in de buurt wonen. Hoe praat je over ze? Hoe denk je over elkaar? Hoe denken wij over elkaar?

Heb ik een verleden? Ja, gelukkig wel. Maar het is een verleden.

Maar natrappen is zó erg. Dan heb je zó weinig begrepen van het offer van Jezus.

Wil je zelf een goede herder zijn? Wil je dat? Dan gaan de mensen je nl. ter harte en anders, zei Jezus, ben je gewoon een huurling.

En Jezus zelf? Dàt is een zwart schaap geweest zeg!

Met het ‘zwarte schaap’ wordt bedoeld dat hij de schuld van het geslacht draagt. En Jezus, als het zwarte schaap, heeft gezegd: ‘Geef Mij alle schuld maar’.

En waar was Hij schuldig aan? Aan niets, want Hij was smetteloos. Maar Hij zei: ‘Geeft mij het maar, maak van Mij een zwart schaap, dan ben jij het kwijt’.

Hoe vind je dat? Ik hoef het ritueel van Grote Verzoendag niet meer te vertellen, want de meesten weten dat toch wel?

Maar de zonde van heel het volk werd in de woestijn op twee bokken geladen, dat deed Mozes, of de hogepriester. Dan werden de handen op die kop gelegd en dan werd dat beest de woestijn in geschopt. Die droeg alle zonden met zich mee. Dit is een beeld van onze Here Jezus.

Dat was een geit. In het Engels heet dat ‘scape goat’. Heb je dat wel eens gelezen? Scape komt van ‘escape’, dat is ontsnappen. Jij ontsnapt dus dank zij het offer van Jezus. Jij ontsnapt aan het oordeel. ‘Zo is er dan nu geen veroordeling voor hen die in Jezus Christus zijn. Wat een vent hè, die Jezus! “Geef Mij maar de schuld”.

Toen Jezus dus aan het kruis hing, was het Grote Verzoendag in de hemel.

Toen zijn alle dingen vervuld. Wat een liefde en barmhartigheid.

Dus hoe kijk je naar mensen, die eigenlijk bij ons horen, en er niet zijn. Er geen deel aan kunnen hebben. Hoe kijk je daar naar?

Paulus zegt: ‘De liefde van God, dat gaat over de agapè, zoekt zichzelf niet. Ken je die uitdrukking?

Toch zoek ik, ja, maar niet mezelf, ik zoek die ander.

God is ook zo: ‘Ik zoek Mijzelf niet, Ik zoek die andere. Ik zoek wat ik ben kwijtgeraakt’.

Ik vind het zo leuk dat Jezus hier vertelt van die herder, die zegt: ‘Ik laat die negenennegentig achter, die redden zich wel’.

Dan kunnen ze wel zeggen: ‘we kunnen niet zonder…..’. Nou, zegt de herder: ‘je redt je maar’. Want die ene gaat hem veel meer ter harte dan die negenen-negentig anderen hoor.

Want als hij het gevonden heeft, eigenlijk staat er: ‘en gebeurt het dat hij het vindt’. Het kan nl. ook nog dat dat niet gebeurt.

In het Engels staat er: ‘If he happens to find it’. Als hij het geluk heeft dat hij het vindt. Want hij zoekt, en het kan best zijn dat hij het niet vindt.

Maar àls  hij het vindt, dan vraagt hij liefdevol: ‘Hoe gaat het met je?’ Misschien is hij wel hartstikke bang en voelt hij zich schuldig, maar ga er maar bij zitten. Soms is het iets heel simpels.

Het vertrouwen wat je geeft, moet je van die ander winnen, en dat is soms een heel proces.

Ik vind het zo leuk dat Hij met die ene, die hij gevonden heeft, veel blijer is dan met de rest. Hij jubelt het uit.

Hoe zouden die negenennegentig anderen dan reageren? ‘Nou…, wij zijn altijd trouw geweest en wij hebben nooit een feestje….’

Nou, had dat feestje dan gebouwd!

Datzelfde thema kom je tegen bij de verloren zoon. Hij zit thuis dan te foeteren, komt die rotterd weer thuis…., die alles er doorgejaagd heeft….., zo zit hij te mopperen.

Is dat een broeder? In plaats van met die vader mee te feesten.

Ja, het verdwaalde is terecht.

Moet je nagaan.

De engelen vieren dan ook feest. Er wordt gesproken over 100 schapen, dat is maar een woord, het betekent gewoon een hele bende, zoals een kind zegt: het waren er wel duizend. Of honderdmiljoen.

Het zit ‘em ook niet in de grootte van de gemeente.

Kijk alsjeblieft héél anders aan tegen mensen die zondigen. Tegen christenen die zondigen, die verdwaald raken.

Maak alles los van alle godsdiensten van de hele wereld, en zoek. Ga maar gewoon zoeken, je komt ze overal tegen, in elke kerk of kring.

Ik hoor het van vroeger nòg zeggen, radio aan, het was een lijdensmeditatie waar mijn moeder altijd heel graag naar luisterde rond Pasen.

“Het zal wel weer een roomse wezen” hoorde ik haar dan zeggen met een zekere minachting, ja ja, en alle roomsen gaan dan…..

En anderen zeggen: “gereformeerd”…..ja ja…..  Onmiddellijk etiketteren.

Wat voor etiket heb jij dan? Goed merk? Ja, ik noem maar wat.

Ja, er is een hoop verschil in wijn hoor.

Maar het gaat me er om dat je enige drijfveer is “barmhartigheid”. Want anders zou het best kunnen zijn dat een schaap ineens tot de ontdekking komt: “ik zit fout, ik heb gezondigd”.

En dat hij ook gewoon bang is om terug te komen, want hij heeft nl. ook nog een steen naar z’n hoofd gekregen, en een klap met een staf. Ook is nog het e.e.a. tegen hem gezegd, en hij dacht: ‘nou, als ik terug durf te komen, of als ik terug wil komen, kan ik dan bij die terecht, en bij jou?’

Wat straal jij uit? Glans? Waar leg jij je op toe? Wat beweegt je? Word je nog bewogen, en waardoor, wat fibreert er in je mee?

Er komt iemand in de gemeente die overal en nergens is geweest. En jij kent z’n verleden. Is ’t ie welkom of niet?

Misschien staat ie met trillende benen bij de uitgang, een sigaar rokend, zo zenuwachtig is ’t ie. Is ’t ie welkom of niet?

Van de Verloren Zoon staat er dat die Vader hem tegemoet ging op een draf! Hij holt hem tegemoet. Wat een kerel! Als dàt je uitstraling is, en niet een fronsend voorhoofd……

Dus mijn vraag is, ook aan mijzelf, want ik stel ook altijd aan mijzelf die vraag: “Ben ik een goeie herder of niet?”

“Kan iemand zich aan mij toevertrouwen of niet?”

Of moet je onmiddellijk vertellen wat jij er allemaal van vindt? Dat is dan jammer. Ik heb liever dat iemand mij zwijgend omarmt en niets meer zegt, dan voel ik mij veilig. Snap je? Als ik helemaal scheef heb gezeten.

Nu nog een heel klein stukje over een schaap.

Laat ik nou dat woord eens opgezocht hebben in het Grieks, en wat staat daar? ‘Probaton’. Dààr hebben we wat aan (?)

Maar weet je wat dat betekent? Hij loopt vooruit. Hij loopt voorop! 

Dus een vooroploper. Ik dacht, welke kant moet ik nu op denken? Want ik vond dit zó leuk. ‘Heb je de vooroplopers nog gezien?’ Dat staat er.

Als Jezus een schaap als beeld gebruikt, had Hij ook wel een geit kunnen gebruiken hoor, maar het gaat Hem om allemaal kleinvee, de micron.

Een schaap is een beeld van je inwendige mens, van je geest, je ziel.

En Jezus koos voor een heel klein schaap, een lam. Dat is ook een doordenker. Je kan ook zeggen: ‘lammetje’. Kleiner kan haast niet. Het kleinvee dus.

De pasgedoopten, de pasgeborenen. Ga je daar nog mee om? Of zeg je: ‘Nou, die is gedoopt, dus nou zit ie goed’. Hij is gered of behouden.

Wat een onzin allemaal. Gaan ze je nog ter harte? Zie je ze nog?

Zoek eens op in Genesis, dat is zó leuk.

Het gaat om dat kleinvee. Jacob moet Ezau ontmoeten en dan gebeurt het volgende: “Mijn heer weet hoe zwak kinderen zijn, en ik heb de zorg over de zogende schapen, geiten en runderen’.

(Het gaat over de gemeente Kampen, dat heb je nou wel door hè?). “Als die ook maar één dag worden opgejaagd, gaan ze allemaal dood”.

Hoe hard ging die kudde? Héél langzaam.

Jacob gaat verder tegen Ezau: “Laat mijn heer toch voor zijn dienaar uit-trekken, dan zal ik hem op mijn gemak naar Seïr volgen en mij aanpassen aan het tempo van het vee dat ik bij me heb,   én aan dat van de kinderen”.

Hoe vind je dat? Wat is Jacob een goeie herder! Hij jaagt ze niet op; hij past zich aan, aan het tempo van de kinderen en het kleinvee. Nou, dat gaat niet hard. En ze zitten soms overal. En ze snuffelen overal aan, en die kinderen rennen heen en weer. En wat doet die herder dan? Nou, effe wachten. Soms een keertje roepen…

Maar dát is het tempo, dat is ons tempo.

Paulus zou zeggen: ‘Zij die geloven, die haasten zich niet’. Hoe vind je dit?

De kleinen bepalen het tempo, de micron. Jacob was een goeie herder.

Van Abraham wordt ook verteld dat hij  een goeie herder was; ook van Izaak wordt dat verteld.

En hoe komt dat? Nou, omdat zij een God hebben, een God van die drie kerels, dát is Hem. Kijk maar naar die drie kerels, wat een goede herders, want ze hebben een goede God.

Dus dát is je inspirator.

Je hebt ook nog bokken.
Waar staat een bok symbool voor?

Voor iemand die koppig is, die niet wil luisteren.

Ze staan ook voor iets brutaals, een grote bek; maar het grootste kenmerk is: ze zijn heerszuchtig.

Zuchtig betekent ‘ziek’. Ze willen heersen!

En uiteindelijk worden de schapen van de bokken gescheiden. Aan de linker hand de bokken. Ik zal maar niet vertellen wat Jezus daar van zegt…

maar ze worden een keer gescheiden.

Zoals de zoon zit aan de rechterhand van de Vader, zo zitten de schapen aan de rechterhand van de goede herder, en links de bokken.

Tja, je zal maar koppig zijn……

En een lam staat altijd symbool voor zachtheid. Ben ik dat? Onschuld; en een hele merkwaardige: een lammetje staat ook symbool voor weerloosheid. Het kan zich niet uit eigen kracht verweren.

Zó kwetsbaar. Het Lam van God. Zie je Hem daar in de onzichtbare wereld, dat God dat Lammetje beschermt op de één of andere manier, tot een bepaald moment, dan is Zijn ure gekomen, dan wordt Hij opgevreten.

Maar dat Lam, een toonbeeld van onschuld, zachtheid en weerloosheid. En wat gebeurt er? ‘Probaton’, dát  Lam loopt voorop. Wij zeggen, en zingen het ook: ‘wij volgen het Lam, waarheen het ook gaat’. O ja? En waar gaat dat dan naar toe? Ik zal nog maar even wachten om dat te vertellen.

Maar het Lam volgen betekent dus in Zijn tempo, met Zijn aard en karakter Hem volgen, dan zullen heil en goedheid jou  volgen. En als het Lam omkijkt en Hij ziet ons, dan kan Hij ook zeggen: ‘heil en goedheid volgen me’. 

Want van de schapen, die mensen, gaat heil en goedheid uit.

Dát zijn nou volgelingen. Want de uitdrukking ‘Jezus volgen’ wordt te pas en te onpas gebruikt in je eigen straat, maar wie durft te volgen in weerloosheid? Wie durft dat? 

Het lammetje loopt voorop.

 

Ik stop met een kaart die ik eens van Monica Koning toegestuurd heb gekregen. Die heb ik bewaard.

 

Zij citeert een deel uit een toespraak. Dat heeft ze overgetypt en naar ons toegestuurd.

Er staat nog boven: lieve Frans, Greet, Wim en Corrie en allen die mijn broers en zussen zijn.

Lief hè, dat stond er boven, en het is nog even aktueel.

Die mijn broers en zussen zijn.

Dat ervaart ze dus op een of andere manier. En dat ze broers en zussen hééft.

Boven dat stukje staat: ‘voor jullie’, en ze zegt daarbij: ‘dat is mijn hartenwens’.

Dus jullie horen nu een hartenwens van een schaap, dat tot de kudde behoort, ook al zie je haar niet.

Dat stukje lees ik even voor en daar stop ik dan mee.

 

Voor jullie, geslagenen en bangen en heen en weer geschopten;

misbruikten en vluchtelingen.

Diep in je is zo’n sterk verlangen naar liefde, naar bemind te worden.

Iemands geliefde te zijn.

Een hunkering, zó sterk, dat het een kreunende schreeuw wordt. En die wordt beantwoord door God in de gedaante van een mens. Een mens in de gestalte van God.

Vertrouw je met al je kwetsuren, je weerloosheid, je verborgen verdriet maar toe aan Gods vertrouwelingen.

En dan? Daarna? Hunker jij ook naar die manier van mens-zijn, waarin iedereen veilig is bij jou, omdat jij een liefdevol mens bent? Eén van Gods betrouwbare bronnen? Zijn boom?

Dan zul jij de geslagenen mogen omarmen. De bangen in vrijheid mogen stellen. De verschoppelingen mogen verhogen. De misbruikten waarachtig leven geven, en de vluchtelingen eeuwig onderdak.

Dan mag jij de ontkenden bevestigen. Genade vóór veroordelen laten gelden. En dan zal van jou gezegd worden: ‘Zie, Mijn geliefden, hoort hen’.

 

Duurt Sikkens d.d. 14-12-2008

 

 

De gelijkenis van de luiaard

Vooraf wil ik even stellen, om het in het juiste licht te zien, dat ik vind dat velen van ons hartstikke goed bezig zijn. Dat wilde ik eerst even heel duidelijk stellen. Velen van ons zijn hartstikke goed bezig, nl. met de dingen van Vader. Als je daarmee bezig bent, is de rest bijzaak geworden.

De dingen van Vader. Dat zei Jezus al als  jochie van 12 jaar tegen z’n moeder. En dan is de vraag: wat zijn dan die mooie dingen van Vader. Wat is dan Zijn ding, om het wat modern te zeggen.

Ik wil een gelijkenis lezen uit het oude testament.

Eerst even een vraag: wat is een gelijkenis? Het lijkt ergens op, parabel is het vreemde woord, en het betekent: ‘het ernaast gelegde’. Dus ik heb de onzichtbare werkelijkheid, en daarnaast wordt een beeld gelegd, zodat je aan de hand van dat beeld die werkelijkheid een beetje kunt begrijpen. Een voorbeeld.

Die parabels zijn altijd ontleend aan de aarde, het natuurlijke leven, maar het gaat om de dingen van God, de hemelse werkelijkheid.

 

Spreuken 24:30-34.

Ik ging langs de akker van een luiaard en langs de wijngaard van een verstandeloos mens, en zie, hij was geheel begroeid met distels, met onkruid bedekt, zijn stenen muur was neergehaald. Toen ik dit aanschouwde, nam ik het ter harte, toen ik het zag, trok ik een les daaruit: nog even slapen, nog even sluimeren, nog even liggen met gevouwen handen, daar komt uw armoede aangelopen en uw gebrek als een gewapend man.

 

Vers 30: “Ik ging langs de akker van een luiaard”. In het engels staat er gewoon ‘luiwammes’.

De akker is altijd een beeld van de menselijke geest. Altijd! Het gaat over jouw akker. Dat geldt ook voor de wijngaard. Daar kun je de hele gemeente mee bedoelen, maar het gaat ook om jouw innerlijke geest.

Jezus gebruikte het woord ‘luiaard’ ook nog wel eens. Wist je dat? Hij had nogal wat weg te geven en bij één man dacht Hij: ‘laat ik het eens proberen, Ik geef hem één talent, eens kijken of hij het aan kan’.

Hij kreeg dus één talent. Eén Goddelijke mogelijkheid. Zo vertaal ik het woord ‘talent’ maar. Het is iets levends, dus je krijgt het in het klein, en je kunt het dan doen groeien.

Dit geeft Jezus dus aan die ene knakker, en je weet wat hij er allemaal mee gedaan heeft.

Die man heeft dat talent eerst in een zweetdoek gedaan en dan in de aarde verstopt.

“Waarom heb je dat nou gedaan?” vraagt Jezus dan. “Wat heb je met m’n talent gedaan?”

Die man begint dan ook nog te liegen en te stotteren: ‘U maait wat u niet gezaaid hebt’… Je kent die tekst misschien wel. Maar het is helemaal niet waar, want Jezus heeft niet anders gedaan dan talenten weggeven, gezaaid.

Maar Hij zegt: “Jij luie slaaf”. In het Grieks staat er: ‘lamlendige’.

Het in een zweetdoek in de aarde gestopte talent, wil zeggen, dat je het voor het natuurlijke hebt gebruikt. ‘Ik heb een speciale bediening’…., schreeuwen ze dan, en zo hebben ze het voor iets aards gebruikt, wat ze ook nog een hoop inspanning heeft gekost, want het zit in een zweetdoek. Dat zijn de harde werkers in de gemeente, de zweters en de zwoegers. En dáárvan wordt gezegd: “jij bent lui”. Dat is even een doordenker. Jij luie wammes met je volle agenda.

Typisch hè? Het lijkt een tegenstrijdigheid. Maar ze hebben hun eigen natuurlijke talenten gebruikt, en daar kun je nooit geestelijke mee bouwen. Ze hebben de gave van God niet gebruikt, dus gebeurt het ook niet in geloof. En Johannes is daar zo helder in, hij zegt: “wat niet uit geloof gebeurt, is zonde”. Zonde van je tijd. Zonde van je inspanning. Waar ben je toch mee bezig?

In dit vers wordt ook gesproken over een verstandeloos mens, iemand zonder verstand. Dit is iemand die z’n verstand niet gebruikt.

Dit woord wordt ook vaak vertaald met ‘dwaas’, en dat is een favoriet woord in de Spreuken.

In het Hebreeuws wordt het woord ‘verstandeloos’ vertaald met: ‘gebrek aan hart’.

Dus, je kunt wel aardig redeneren óver God, of het iets is of iemand. Interessante theorieën hoe het allemaal begon en hoe het allemaal is… Het kan best zijn dat je je verstand goed gebruikt, maar je hebt geen hart! Diep in je hart

geloof je nl. helemaal niet dat God bestaat.

Psalm 14:1 zegt: “Een dwaas zegt in zijn hart: er is geen God”.

– Het is allemaal leuk bedacht, hoor…., je bent leuk bezig gehouden. Een mooi mytische metafoor…. Iedereen gelooft wel ergens in… Gezellig, we komen ’s zondags bij elkaar… maar Hij bestaat niet hoor ….

Het is een dwaas die dit zegt in zijn hart. Het Hebreeuwse woord is ‘Nabal’, David was indertijd met z’n vrouw getrouwd. Tja…

Jezus gebruikt het woordje ‘dwaas’ ook een paar keer.

Hij heeft het over de dwaze maagden. Dwaze meisjes. In het Grieks staat hier ‘afgestompt’.

Ze komen al 40 jaar in de gemeente en ze weten het allemaal wel. Afgestompt.

Je hoeft mij niets meer te vertellen. Ze zijn dwaas. Ze hebben nooit gedachtenvoorraad aangelegd van de kostelijke gedachten Gods. En dàt is olie! Olie voor je geest. Dáár vul je je lamp mee. Dáármee straal je licht uit.

De gedachtenwereld van God is zo rijk en mooi, maar ze hebben het zich nooit eigen gemaakt. Dàt is dwaas!

Dan gaan ze gauw terug, en verzamelen een heleboel, en dan komen ze weer aanhollen, bonken tegen die deur. En wat zegt Jezus dan: “IK KEN JULLIE NIET”. Ze hebben nooit de Vader en de Zoon leren kennen. Het is een soort theoretische godsdienst geworden. Dát is erg!

Jezus gebruikt het woord dwaas ook bij de gelijkenis van een dwaas man die zijn huis op het zand bouwt.

Zand is altijd een beeld van mensen. Als je soms denkt spiritueel een geestelijk levenshuis te kunnen bouwen op mensen….., misschien een poosje, maar met de minste of geringste tegenslag zakt het huis ineen, het stort neer. Want zand heeft onderling geen hechting. Het hangt als los zand aan elkaar, dus die mensen hangen ook als los zand aan elkaar.

Dus wat is het wat hen onderling bindt….? Het woord van God verbindt je. Zonder dat is er geen samenhang.  Wàs dàt het maar, want dan was het zo stevig als een rots geworden, zonder dat woord is er geen samenhang.

Paulus gebruikt het woord ‘dwaas’, als hij zegt: ‘wil je dat ik even dwaas doe, want dat hebben jullie nodig, gemeente in Corinthe….? ‘Nou, dan ga ik me even als een dwaas gedragen, ik ga even optellen wat ik allemaal in het natuurlijke heb meegemaakt’.

‘Roemen naar het vlees’, zegt hij. Zo staat het er officiëel. Nou ga ik eens even vertellen wat ik heb meegemaakt. Als een getuigenis: ‘Ik ben zo dwaas bezig geweest, uit een soort prestatiedrang, en daar wil je dan een medaille voor hebben’.

Jesaja en Jeremia gaan nóg verder met het woordje ‘dwaas’. Ja, gigantisch, op het laatst worden het tegenstanders van God’.

Dwazen zijn geboren mopperaars, ontevredenen; ze zijn ook gauw kwaad. (Ik citeer nu Jesaja en Jeremia). En ze hebben geen inzicht, en ze zijn onbarmhartig. Stuur je kind er niet naar toe. En ze prediken op den duur ‘afval’. Dit laatste wist ik ook niet, maar het is wèl zo. Zo kun je nagaan hoe dwaas een mens kan worden.

 

Vers 31: “Kijk, hij was geheel begroeid met distels en onkruid, distels en dorens. En zijn stenen muur was neergehaald”.

Dat is dus de opbrengst van de aarde! Als gevolg van jouw gezweet en van jouw gezwoeg. Want in het zweet des aanschijns begin je die aarde te bewerken, terwijl God vraagt: “wil je alsjeblieft de hemel bewerken?”

De geest van een mens, dorens en distels.

In een andere vertaling staat ‘netels’. Kun je nagaan dat, zo gauw jij je hand uitsteekt, je je prikt. Je krijgt een stekelige opmerking.

Ja, die mensen zijn onbenaderbaar.

Onkruid geeft toch geen voeding?

Jezus heeft aan dat onkruid, bij die gelijkenis van de zaaier, een naam gegeven.

Hij zegt: “Dat zijn de verlangens en de zorgen van deze wereld”.

Dus, waar liggen je verlangens? Waar verlang je nou werkelijk naar? Jezus zegt: “Als het van deze wereld is, dan komt het allemaal òp, en het verstikt datgene wat Ik er in gezaaid heb, het verlangen van God”. Jammer is dat.

Ze verstikken het woord van God.

En als jij nou dat akkertje bent, wat breng je dan voort? Nou, wat er in gezaaid is, dàt breng jij voort. Want je zult oogsten wat er in gezaaid is.

In een commentaar las ik: ‘Je deugt niet, het is ondeugdelijk materiaal, hoe kun je daar nou mee bouwen?’

Die stenen waren neergehaald, want hij had het niet onderhouden, de luiwammes. Terwijl Jezus duidelijk zegt: ‘Onderhoudt wat Ik u geboden heb’. Pleeg dus onderhoud.

Als je de muur niet onderhoudt, betekent dat, dat je bescherming weg is. Jij raakt geruïneerd, want je muur ligt in puin. Je bescherming is weg, je kent je grenzen niet meer. Elk beest kan in- en uitgaan, en wegvreten wat nog een beetje eetbaar is.

In een andere vertaling las ik: ‘de everzwijnen vreten het land kaal’. Nou, als je ziet wat everzwijnen voor sporen achterlaten, dan kijk je maar eens rond op de Veluwe.

Als je je grenzen niet kent, dan kan alles in- en uitlopen. Elk ongedierte.

Een heldere tekst uit Hosea 9:6b. “Onkruid zal hun zilveren kostbaarheden overwoekeren, dorens zullen in hun tenten opschieten”.

Wel eens gekampeerd op een plek waar de distels door je tent komen? Dan zoek je toch een andere plek? Of je kunt gaan rooien.

Maar die tent is een beeld van de mens.

God woont in een tent. En er stonden een paar zilveren kostbaarheden.

Noem eens een paar zilveren kostbaarheden die jij verzameld hebt. Die deel uitmaken van jouw persoonlijkheid:

Liefde, barmhartigheid, dat vind ik één van de mooiste zilveren schatten die je kunt hebben, de schatten van het koninkrijk der hemelen waar Jezus het altijd over had. Lankmoedigheid. Eenvoud vind ik ook zo’n prachtige schat; niet dat gecompliceerde gedoe. Puurheid, echtheid; het is toch prachtig als jij een waar mens bent? Het is toch heerlijk voor anderen om jou te ontmoeten?

En wat is er gebeurd? Het is overwoekerd! Het is onvindbaar geworden!

Benader je zo’n mens, dan kom je alleen maar onkruid tegen, en dat is erg! Je schatten zijn overwoekerd en je hebt dorens in je tent.

Prikkerige opmerkingen. Je bedroeft zelfs de Geest. Want wij zeggen dat de Geest van God in ons woont, daarom beginnen we op Hem te lijken; maar als er dorens opschieten, dan bedroef je de Geest en dan trekt hij zich terug, hij wordt gedoofd.

Ik wil je een voorbeeld geven.

Ik weet van iemand die hier in de gemeente kwam; het was een uitgemergeld schaap, schichtig, een vrouw. Ze heeft hier de dienst meegemaakt en dat sloeg aan. Maar toen heeft iemand van ons zo’n stomme opmerking gemaakt, dat ze is gevlucht en zich nooit meer heeft laten zien. Het is geen gerucht, want ik stond er bij en ik keek er naar.

Dan denk ik: jij mag voorlopig het lied van de herberg niet meer zingen. Hoe kun je een schaap dat al zo uitgemergeld en gewond is, ook nog een tik nageven.

 

Spr. 24:32 en 33.

“Toen ik dit aanschouwde (die man die langs die akker loopt), nam ik het ter harte, en toen ik het zag, trok ik een les daaruit”.

Hij keek dus naar die overwoekerde akker, de geest van een mens, die helemaal niet tot z’n recht is gekomen; en hij denkt: ‘nou, daar kan ik wat van leren’.

De heilige Geest is een leraar. En wat is een discipel? Dat is een leerling.

En wanneer heb je te maken met een goeie leerling? Dat zijn kinderen die vragen, en die worden niet overgeslagen. Die vragen als ze het niet snappen.

Je kunt dus cursussen volgen over discipel-schap van hier tot Amerika of Californië, maar als jij het vragen verleerd bent, dan ben jij geen discipel.

Je kunt me geen groter plezier doen dan iets, wat je niet begrijpt, dat nog eens aan je uit te leggen. Want ik leg het graag uit.

Dat vind ik het kenmerk van een discipel. De Geest bevragen. Ik heb zoveel van de Geest van God gekregen, wat ik van mijzelf nooit had kunnen weten.

In vers 33 staat nog eens: Je hebt al die jaren, en misschien heb je het wel druk gehad met al die klussen in de gemeente, maar je hebt liggen slapen man! Beetje sluimeren, beetje knikkebollen. Je hoort niks, je hebt het b.v. heel druk met het letten op het gedrag van andere mensen in de gemeente. Hoe ze zich gedragen; wie met wie praat en hoe lang…En heb je het al gehoord….Dàt gedoe. Het verstikt je vrede, het verstikt je barmhartigheid.

Het gaat er aan, je prachtige schatten worden overwoekerd.

Wat heb je gedaan? Je hoort niks! Je bent gewoon een slechte leerling.

Als leraar moesten wij altijd tegen een slechte leerling zeggen: “luister!”. Dit is typisch een kenmerk van een slechte leerling. “Hoor dan”.

Het is je eigen schuld, want dit is je eigen nalatigheid.

De discipelen bléven vragen. En jij ligt daar met je overwoekerde leven. Een vreugdeloos bestaan, dat kan ik je wel vertellen. Je hebt geen plezier meer in het prachtige van God.

 

Sluimeren en slapen. Uw bewaarder sluimert of slaapt niet! God doet geen oog dicht, zal ik maar zeggen. Dat doet Hij niet. Waarom niet? Nou, Hij heeft ons veel te lief, Hij bewaart ons.

Jezus zegt ook tegen z’n Vader: “Ik heb deze volgelingen bewaard, maar Ik ga er even tussen uit”, en dan zegt Hij tegen z’n Vader: “Bewaar ze”. Hij zet z’n Vader aan het werk.

Maar deze luiwammes heeft z’n eigen schatten  niet eens bewaard.

Daar lig je dan. Je hebt je spullen niet bewaard, je bent er niet zuinig op geweest.

En dan dat hele fijne trekje: ‘met gevouwen handen’. Ja, lichtelijk ironisch…

Dat betekent nl. in de eerste plaats dat je niets doet. Zie je hem liggen? Ogen half open? En misschien zegt hij ook nog wel: ‘De Heer is mijn herder, mij ontbreekt niets’.

Ik weet niet wat hij bidt, misschien wel één van die standaardgebeden. Je kunt niet zeggen: ‘mij ontbreekt niets’, want jou ontbreekt alles!

Je doet nl. niets in de hemel, je doet niets in de geestelijke wereld.

Je hebt toch wel eens gelezen over de wandel in de hemel? Het omgaan met de geesten-wereld? Dát is het! En je doet daar niets!

Hoe sta je, en waar sta je bekend? Op aarde? Dan krijg je een prachtige grafrede over alles wat je gepresteerd hebt. Of sta je in de hemel bekend?

In de hemel bekend staan?

Je had vroeger een stelletje, zeer bekende, misschien wel op tv optredende, joodse geestenbezweerders. Er was toen een hogepriester, Sceva.

Een Sceva had 7 zonen, die geestenbezweerders waren. Ze werden overal gevraagd om geesten uit te drijven.

Op een keer komen ze bij een man, die erg bezeten is. Ze gaan dan met hun rituelen beginnen, en ineens zegt die man iets. Hij zegt dat niet uit zichzelf, maar het is die boze geest, die in die man woont, die dat zegt:

En die zegt tegen die 7 kerels: “Jezus ken ik en van Paulus weet ik, maar wie zijn jullie?” Zo! Dat is de werkelijkheid van de geestelijke wereld! Ja, wie zijn jullie?

Heb je naam gemaakt op aarde of in de hemel?

 

Vers 34: ‘Daar komt je armoede aangelopen en uw gebrek als een gewapend man’.

Er staat eigenlijk zwerver. Er komt een zwerver aan. Want die armoede betekent dat je niets meer hebt. Het kleine beetje wat je had, wordt je ook nog ontnomen.

Ken je die uitspraak? Wie heeft, die zal gegeven worden, en wie niet heeft, dat hele kleine beetje wat hij nog heeft, dat wordt ook een prooi. Op het laatst heb je niets meer.

Maar je hebt in evangelische kringen ontzettend veel zwervers hoor.

Ze worden eigenlijk niet gevoed want ze zwerven te veel. Ze zijn nergens thuis, ze sjouwen overal heen. En op den duur word je een uitgemergeld schaap, uitgehongerd. En dát is armoe.

En je ‘gebrek als een gewapend man’ dat is een roofoverval. Je kunt het ook vertalen in een ‘man met een schild’ of een ‘man in een harnas’. En wat pleegt hij? Een roofoverval. En als er niets te halen is, vermoordt hij jou ook nog, dus armoe loopt uit op geestelijke dood.

Dus als je hier 40/50 jaar gezeten hebt, en je hebt het allemaal maar laten overwoekeren, dan zit je hier geestelijk hartstikke dood.

Je hebt gewoekerd met je natuurtalenten en dat is jammer. Dat zet geen zoden aan de dijk in de hemel.

Ik zal dat nog even proberen uit te leggen.

Jezus zegt ergens: “Ik kan niets uit mijzelf”. Hoe zou je het vinden, als je dat van de Heer hoorde? En Hij stond hier en zei: “Ik kan niets van mezelf”.  Wat zou je dan zeggen? “O, je kan zoveel man, je kan zelfs op het water lopen”.

Dan snap je dus niets van Jezus. Alsof het in de tekenen zit.

Jezus kon best wel huizen bouwen, drempels vervangen, het dak repareren. Reken maar dat hij wat kon, hij had wel wat geleerd als timmerman.

Maar het werkt niet in de hemel. Hij zegt zelfs: “Ik spreek niet uit mijzelf, Ik heb het allemaal van een ander”.

Als iemand tegen mij zegt: “Tjonge-jonge, dát is een originele gedachte, dan zeg ik: “Ik heb het niet van mezelf”. De auteursrechten zouden dan in verkeerde handen zijn, ja toch?

Jezus had het over de dingen van Zijn Vader! In het natuurlijke kon Hij best een heleboel, maar Hij wilde geen naam maken op aarde als bekend architect J.van Nazareth. Dat wou Hij niet. Hij zegt: “Ik bouw iets in de hemel”.

Ik zal een voorbeeld geven van wat ik bedoel.

Als ik een schilderij maak, dan sta ik wat te kwasten achter een stuk linnen, dan is dat een aardse bezigheid. Ik dien er ook de aarde mee. Maar het is toch veel mooier om een portret te maken van je Vader in de hemel?

Dat je kan schilderen in woorden wie jouw Vader in de hemel is.

Dat eerste werk van mij is tijdelijk, dat kan zelfs in de fik vliegen; dat tweede werk, dat blijft! En Jezus wil zo graag dat we blijvende vruchten voortbrengen.

Stel dat ik verstand heb van grondboringen. En een boer vraagt aan mij of ik grondwater voor hem wil opzoeken, want er moet ergens een bron zijn. Dat kan ik dus, ik heb daar voor geleerd, en die boer heeft een bron. Dat is duidelijk, dat is natuurlijk.

Maar als je in de hemel een bron weet aan te boren….dan moet jij eens kijken… dat is eeuwig!! Dat blijft ook!

Dit zijn maar een paar voorbeelden.

Ik kan iets in huis repareren, niet zo geweldig, maar ik kan hier en daar iets repareren. Het is echter tijdelijk.

Maar stel dat ik in iemands ziel iets kan repareren; dan is dat een eeuwigheidswerk. Eeuwig in zichzelf. Die hebben eeuwig leven in zichzelf!

Van Samuel wordt gezegd dat geen van zijn woorden ter aarde viel. Ik vind dit zo’n mooie opmerking. Dus dan hebben ze hun plaats in de hemel.

De woorden van Jezus vielen niet ter aarde.

Als ik straks bij de koffie eindeloos ga kletsen over mijn caravan,  mijn auto of mijn schoenen en weet ik veel wat…., dan vallen die woorden allemaal ter aarde, dat is puur natuur. Maar als ik iemand een onderkomen kan geven in de Geest, dan ben je met eeuwige dingen bezig.

Kijk, van overledenen wordt gezegd: ‘Zij rusten van hun werken’, dat staat er trouwens niet, daar staat ‘moeite’. Want het kost nl. moeite om op aarde de hemelse dingen te openbaren.

Je rust dus van je moeite. Alle gestorvenen, die bezig zijn geweest met de dingen van Vader, die rusten van hun moeite, die rusten lekker uit; en hun werken volgen hen. Dat betekent: ze hebben eeuwige dingen gemaakt; woorden van eeuwig leven gesproken; en dát

zijn hun werken.

Als ik het goede zaad gezaaid heb, en het levert gelovigen op, dan zijn dát de werken.

Jezus heeft het goede zaad gezaaid, en degene die Hem volgen, dàt zijn Zijn werken.

Dat zijn werken die leven hebben in zichzelf.

Trouwens, Jezus is zó duidelijk in sommige dingen. Hij zegt: ‘Doe toch niet zoveel moeite voor voedsel, je slooft je uit voor voedsel, en dat verrot toch! Dat zegt Hij ècht hoor! Het vergaat.

Maar werk toch voor voedsel dat blijft tot in het  eeuwige leven. Dan vragen ze: ‘hoe dan?’

Dan zegt Hij: ‘Dat voedsel wil ik je wel geven’.

Kijk, dáár zijn we mee bezig. Die eeuwige dingen.

Elders zegt Jezus: “Gods Geest maakt de dingen levend”.

Waar is je gedachtenwereld van doortrokken?

Het vlees doet geen nut! ‘

“…En ik ben nu zo geweldig blij met m’n baan, en ik ga naar de top, ik heb het gemaakt…..!”

Het is echter nutteloos voor het koninkrijk Gods. Je hebt er helemaal geen profijt van.

Er staat ergens: “Al wat een man onderneemt, gelukt”. Ja, als het tenminste om eeuwige dingen gaat.

Het woord ‘gelukt’ is eigenlijk een fout woord; er staat eigenlijk ‘successie’, en dat betekent: ‘het heeft gevolgen’. Dát staat er.

Even een voorbeeld. Wat zien we nou voor resultaat bij het werk van VOX? Wat denk je? Eigenlijk niets. De secretaris van VOX werkt zich soms een slag in de rondte, hij had een keer aan God gezegd dat hij helemaal geen respons kreeg van al dit werk. Hier en daar een briefje. Maar hij vroeg eigenlijk: “Wat is nou het resultaat van dit werk?”

Toen kreeg hij een gedachte: “Wacht maar, heb geduld en je zult het eens zien, jongen”. Hij zag het toen weer helemaal zitten. Mooi hè? Bezig zijn met de dingen van de Vader; de resultaten zul je in de hemel zien.

 

Ik heb nog één tekst, die leg ik niet uit, maar die roep ik de luiwammesen toe, alle luiwammesen in het koninkrijk Gods.

Efeze 5:14-17 in de allernieuwste vertaling. Voor alle luiwammesen en deugnieten, die zeggen dat ze kinderen van God zijn. Voor alle luie slaven, voor alle dwazen, volgt hier een mededeling van Paulus.

Hij schreef dit aan een volle evangelie-gemeente.

“Ontwaak uit je slaap”, je moet je dus afvragen of je zit te pitten of niet, “sta op”, want dat zeg je tegen een luie hond die sluimert, “sta op uit de dood”, je bent hartstikke dood man!

“En Christus zal over je stralen”. Dat is niet Jezus, dat zijn de mensen in wie de Christus leeft. “Let dus goed op welke weg jij bewandelt, gedraag je nou niet als dwazen, maar als verstandige mensen. Gebruik je dagen goed, want we leven in een slechte tijd.

Dáár is iedereen het wel mee eens. Ondanks al onze welvaart….

Toch zijn de dagen slecht; maar probeer te begrijpen wat de Heer wil. Dan ben je zó goed bezig!

Welgedaan, gij goede slaaf!

Ik stop nu met een vraag die mijn moeder altijd stelde onder het eten, als ik weer eens voor me uit zat te dromen: ‘waar zit je aan te denken, waar zit je met je gedachten?’

Dat is nu ook mijn vraag aan jullie: “Waar zit je met je gedachten?”

 

Duurt Sikkens  27-07-2008

 

 

De bouw van de tempel

 

1 Kronieken 17

David zegt op een goeie dag tegen Nathan, de profeet: “Ik woon in een cederhouten paleis, en moet je eens kijken waar God woont, in een tent dat bekleed is met huiden, ik wil een mooie tempel voor Hem bouwen”.

“Goed idee, dat moet je doen joh”, zegt Nathan, en gaat dan naar huis.

Maar ’s nachts zoekt God hem op, en zegt: “Ga morgen maar weer naar David, en zeg hem: Niet gij zult Mij een huis bouwen om in te wonen, want Ik heb in geen huis gewoond van de dag af, dat Ik Israël hierheen voerde, maar Ik verkeerde steeds in tent en tabernakel. (4 en 5)

David begreep er niets van. God had dus gezegd: Ik zal voor jóu een huis bouwen, en uw nakomeling zal het bevestigen.(11)

Hij zal voor Mij een huis bouwen.

Maar David denkt door. “Mijn nakomeling, dat zal dan Salomo wel zijn”.

David zoekt dan het aangezicht van God, (16), dat is een prachtige uitdrukking, het gezicht van God zoeken totdat je Hem ziet.

Hij zegt dan tegen God: ‘Wat heeft U nou gezegd? U hebt het over een huis gehad in de verre toekomst (17), denk ik; dus niet in de nabije toekomst, maar in de verre toekomst heeft U gedacht’.

En dan komt David tot een merkwaardige uitspraak: ‘U hebt in mij een rij mensen gezien in opgaande lijn’.

Dus niet de eerste de beste, maar een rij!!

En waar eindigt die rij? Waar houdt dat op? Die rij eindigt bij Jezus!

Maar Salomo begreep daar niks van, hij begint een huis te bouwen van de kost-baarste schatten die hij maar vinden kon. Want Salomo dacht: ‘Ik ben geroepen om dat huis te bouwen’, maar dat was niet zo.

Dan staat er in vers 12 iets merkwaardigs:

‘Die zal Mij een huis bouwen’.

Dus die nakomeling (11), zegt God, bouwt voor Mij een huis, en Ik zal zijn troon voor immer bevestigen.

God praat hier over een eeuwige troon! Want er staat: ‘voor immer!’

God had het over eeuwige dingen, en over een eeuwig huis.

Als David Psalm 23 dicht, zegt hij: ‘Ik ga in Uw huis wonen’, in Gods huis. (:6b).

Dat is een eeuwige woning, en dat begreep Salomo niet; hij dacht dat het weer iets tijdelijks moest worden, dat de eeuwen weer moet doorstaan.

Dat is een merkwaardige vergissing van Salomo, die toch zoveel wijze dingen heeft gezegd, maar hier sloeg hij de plank mis.

Het gaat om die woorden: ‘voor immer’, een eeuwigheidshuis.

En wat blijkt: God heeft het plan Zèlf ontworpen, Hij is de architect, en heeft in Jezus Iemand gevonden als aannemer.

Jezus heeft het voorstel van God aangenomen, en heeft gezegd: ‘Vader, Ik bouw voor U een huis, Ik bouw Mijn gemeente’.

En als je daar dan goed over nadenkt, wat is dan jouw huis?

Je hebt twee lichamen, een zichtbare, die  je kunt zien, en een onzichtbaar lichaam.

En dat onzichtbare lichaam, dat overblijft als je sterft, is blijvend, bekleed met licht.

Toen Jezus met Mozes en Elia op de berg der verheerlijking stond, begonnen die gestalten te stralen, dat waren hun werkelijke gedaanten, want God is Licht!

Jezus is dus de uitvoerder, en van dat bouwwerk is Hij zelf de hoeksteen geworden.

Die hoeksteen werd op een bepaalde plaats heel duidelijk neergelegd om van daaruit alle lijnen te trekken van het bouwwerk. Die hoeksteen bepaalde de maat van de verdere bouw.

Dat is mooi hè? Jezus is je maat! Hij is het uitgangspunt voor de bouw.

En wat komt er dan tevoorschijn? Niet wat ik hier zie, zichtbaar, maar wat er wel ìs, en dát is de ware mens, en dat ben jij!

De echte, dat is niet de puur natuurlijke mens, zoals Adam dat was. Al was hij nog zo volmaakt, en dat was hij ook.

Al was hij nog zo intelligent en ongestoord, en misschien wel bekleed met licht, volgens de rabbijnen. Hij schaamde zich ook nergens voor.

Maar wij hoeven helemaal niet te lijken op die natuurlijke Adam. Het gaat er om dat de mens Gods tevoorschijn komt, en dat is een ander wezen.

Een heel simpel voorbeeld. Als ik een kastanje heb, dan kun je zeggen: goh, wat een mooie kastanje’, en dan houdt het op.

Maar als die kastanje niet dood gaat, komt er nooit uit wat er in zit.

Wij zijn allemaal gestorven, en nou komt er uit wat er in zit! Ja, dat is die boom, een kastanjeboom. En wat blijft er trouwens van die kastanje over? Helemaal niks, die verdwijnt helemaal. Dus de geestelijke mens is de ‘mens Gods’.

En die hoeksteen werd door de bouw-lieden, de geestelijke leiders van die tijd, afgekeurd, ze lieten Hem links liggen. Wat moet je nou met die Jezus?

Ze hadden een wet, en volgens die wet moest Hij sterven. Ze hebben Hem z’n hele leven geminacht en door de meesten werd Hij gehaat.

Dat komt omdat ze een heel ander idee hadden van God, en van de Messias.

Ze hadden daar geen juiste voorstelling van. Ja, ze hadden een bepaalde voorstelling, maar die strookte niet met die timmerman uit Nazareth.

‘Kan er uit Nazareth iets goeds komen?’

Hoe kan dat nou? Afgekeurd! Het strookte niet met hun Godsbeeld. Hij was dus onaanzienlijk.

‘Nou’, zegt Jezus, ‘dan zul je je wel aan Mij ergeren, want die hoeksteen is voor jullie een steen des aanstoots’. (1 Petr. 2:7)

En als je je stoot aan een steen dan struikel je en je valt, omdat je je kapot ergert aan die Man uit Nazareth.

Op een gegeven moment gaan ze zich ook aan ons stoten, dan storen ze zich aan jou. ‘Hoe haal je het in je hoofd om God je Vader te noemen?’

Maar barmhartigheid uit liefde is ons grootste geheim. Dat zijn degenen die Zijn woord bewaren. En wie Zijn woord bewaren, komen tot hun recht, en ze brengen de Vader en de Zoon tot Hun recht, Hun ware gedaante, door niets dan recht te doen.

Elkaar liefhebben. Ootmoedig en heel bescheiden te wandelen met God.

Dat is nou alles!

In zo’n mensengestalte daalt de Geest van God neer. Die Geest is de adem van God, waaruit we geboren zijn.

Dus mijn begin ligt bij God, ja, en je einddoel ook! Dat is toch mooi!

Jezus zegt: ‘Ik weet waar ik vandaan kom, en ik weet waar ik naar toe ga’.

Dat kun je Hem gewoon nazeggen hoor!

Dat wordt ook van de wind gezegd.

Je weet niet waar die vandaan komt,  Nicodemus, en je weet niet waar die heen gaat. Joh. 3:8.

Maar een ieder die uit God geboren is,  weet wèl waar hij vandaan komt, wat je oorsprong is, en die weet ook waar hij naar toe gaat. Dat is jouw leven.

Je waait als de adem van God, uit God, door God, en weer terug tot God.

Het is toch een mooie gedachte dat je een eeuwigheidswezen bent? Dat de tijd helemaal geen invloed meer op je heeft.

Wat is tijd? Het is zo kort en stelt zo weinig voor. Wij hebben dus deel aan de Alpha en de Omega.

Jezus zegt daarvan: ‘dat ben Ik, maar dat zijn jullie ook’.

‘En van vóór de grondlegging der wereld heeft de Vader niet alleen aan Mij gedacht, maar ook aan jullie’.(Ef. 1:4)

Dus vóór de grondlegging der wereld heeft God aan een mensengeslacht gedacht, in wie Hij Zich helemaal zou kunnen openbaren, en in wie Hij Zich kwijt kan.

Ja, dat is Zijn diepste, Zijn eerste gedachte geweest.

Hij wil Zijn leven delen met mensen, en dit niet alleen voor zichzelf houden.

Niet vasthouden aan allerlei dogma’s hoor, je wordt dan zo kil en hard.

De tien geboden? Daar sta je toch boven?

Al die dingen doe je gewoon, want je hebt lief! En wie liefheeft, vervult de wet, zelfs nog meer.

Nu weer terug naar het ‘huis’ wat God gaat bouwen. Het woordje ‘huis’ betekent ook ‘geslacht’. Het huis Israëls, dat is een heel volk. Maar dat huis wordt dus de gedaante Gods.

Dan heb je eerst een fundering nodig. En wat zit er onder die fundering? Daar zit een rots onder, anders blijft die fundering niet staan. Bouw je op zand, dan spoelt het huis weg bij de eerste de beste storm.

Dus als je diep graaft, dan kom je op die rots, en dáárop bouw je je fundament.

Weet je trouwens wat die rots is?

Dat is het ongeschokte fundament. Dat God jou kent! En dat jij Hem kent! Dat zegt Paulus in 2 Tim. 2:19. Elkaar dus kennen, daar gaat het om!

God houdt onze liefde in stand doordat we elkaar kennen, Ik en Mijn vrouw.

Je kent elkaars goeie dingen, zwakke dingen. Je kent elkaar door en door, en zo kent God jou ook.

Hij bekleedt je niet met allerlei eisen en verwachtingen wat Hij wel allemaal zou willen van jou.

Of dat je eindeloos vraagt wat Hij wel van jou zou willen, wat je voor Hem doen kan.

Je zal toch een vrouw hebben die dat elke ochtend aan je vraagt, daar word je toch niet goed van? Dan zegt ik: ‘meid, ga toch even zitten en laten we genieten van elkaars aanwezigheid’.

Dat is heel wat anders dan dat je je eindeloos verdiept in de wil van God, wat allemaal van Hem zou moeten, daar schiet je niks mee op.

We gaan weer terug naar de bouw.

Dan worden er bouwstoffen verzameld, het bouwmateriaal, dat zijn allemaal edelstenen, dat kun je lezen in Openbaring 21. Goud, zilver , edelstenen.

Goud is een prachtig beeld van geloof; zilver een prachtig beeld van het Woord, en die edelstenen zijn wij!

Het bouwstof van de muur van de heilige stad, Jeruzalem, is zelfs van diamant, staat in vers18. Dat is natuurlijk geen echte diamant, maar dat zijn schitterende mensen.

Een diamant is onder grote druk ontstaan, maar hij is prachtig doorzichtig geworden. En door alle verzoekingen die ze heeft doorstaan, zijn er allemaal facetten aangeslepen, en zo komt Gods wezen tot heerlijkheid. Het schittert in het zonlicht.

De facetten van God, Zijn eigenschappen.

Jezus zei: ‘In het huis van Mijn Vader zijn veel woningen’. Joh. 14:2.

Je kan het ook anders zeggen: ‘In de stad van Mijn Vader zijn veel huizen’.

Trek het maar eens helemaal naar Hem toe: ‘In het hart van de Vader zijn ontzettend veel warme plekjes, en in één van die plekjes zit jij.’

Dat is mooi hoor, Hij is zuinig op je! Hij bewaart je! Hij sluimert niet, Hij waakt over je. En zo ben je zèlf de tent der samen-komst. De samenkomst tussen God en mens, bij elkaar. God zoekt altijd kontakt.

Hij zegt ook: ‘Hou nou eens op met het offeren van al die dooie beesten. Wat moet Ik er mee, Ik kan het niet meer luchten!  Het enige wat Ik van jullie vraag dat is: luister naar Mijn stem!.

Amos 5:21,22.

Dat is nou alles! Wil je Me horen of niet!

In zekere zin zijn we ook allemaal bouwvakkers hè? Ieder werkt met z’n eigen gave aan het bouwwerk.

Vooral met woord en met profetieën.

Maar er moeten mensen Góds tevoor-schijn komen. Een Goddelijk mens, die lijkt op God. Dát is nou Gods gelijkenis. Dan begin je op Hem te lijken.

God zei: ‘Laat ons mensen maken’.

Zullen we dat doen? Mensen maken naar Zijn beeld? Van dat ‘ons’ maak je zelf deel  uit. Gods huis ben jij!

Maar nu wordt dat huis ook ingericht.

God gaat woning maken, dat wil zeggen:

inrichten. Daar was mijn vrouw heel goed in. Er werd dan ook wel eens wat veranderd en verplaatst aan de inrichting,   stoel hier, de tafel daar en de kast daar….., het werd inderdaad steeds knusser en leuker; ik voelde me er steeds meer thuis.

Ik wil eens een paar losse opmerkingen maken over inrichten, heel praktisch.

Heb je een slot op de deur, of kan iedereen in- en uitlopen? Jan en alleman, zodat je zelf niks meer te vertellen hebt?

Ze sjouwen gewoon naar binnen, eten je voedsel op, gebruiken je spullen en ze gaan weer. En daar zit je dan. Er moet dus wel een slot op de deur en de enige die de sleutel heeft, dat ben jij.

Anderen kunnen jouw leven inrichten hoor!

Mensen en machten richten jouw leven in.

Je wilt gehoorzaam zijn, nou, dat woord gehoorzaam past helemaal niet in een klimaat van liefde.

Dan moet je dat woord ‘gehoorzaam’ anders in gaan vullen.

Laat anderen je leven niet inrichten….

Ken je dat boek van Yvonne Keuls “Floortje Blom?” Dat gaat over een verslaafd meisje. Een geweldig mooi boek. Ik las het altijd voor in de 4^e klas mavo, en dat maakte wel indruk. Op een gegeven moment schreeuwt dat meisje het uit: ‘Ik doe altijd wat anderen willen, wat ik zelf wil, speelt geen rol!’ Vreselijk is dat!

Maar als God jou benadert zegt Hij: ‘Ik wil alleen maar dat je bij Me blijft’.

Dat is nou alles. Blijf bij Mij!

Of er zijn mensen die zich met alles van jou willen bemoeien; maar ze beginnen met te zeggen: ‘ik wil me nergens mee bemoeien hoor’, en dan komt er wat. Wat een gedoe, dat is soms zo gek.

Of stel dat je heel weinig identiteit hebt, dat kan, door wat voor oorzaak ook.

Dan ga je je huis net zo inrichten zoals een ander dat heeft gedaan, je kijkt dus alleen maar naar die ander. Het is niet je eigen idee, je imiteert. En hoe komt dat?

Omdat je te weinig zelfrespect hebt, geen waardering voor wat je zèlf verzint.

Nog een voorbeeld, je ramen zijn zó vuil, dat je geen uitzicht meer hebt.

Dat is een doordenker. Je ziet het niet meer, je raakt in jezelf opgesloten. Dan raak je ook in jezelf gekeerd. Dát is eenzaamheid, en dat is heel erg!

Sommige mensen hebben ook allemaal dure dingen gekocht. Hun huis wordt een soort toonkamer, dat je denkt: ‘tjonge jonge, wat een rijke bende is het hier’.

Ik heb dan altijd de neiging om aan die mensen te vragen of ze gelukkig zijn.

Alsof je geluk afhangt van wat je allemaal hebt verzameld.

Dat inrichten doe je samen, is het jouw smaak, voel je je thuis in je eigen huis?

Of als je samen inricht, maar de één domineert boven de ander, je sputtert wat tegen, maar dat helpt allemaal niks,        die ander bepaalt het allemaal gewoon, en je volgt dan slaafs.

Dus dat inrichten doe je samen.

De tafel waaraan je eet, dan heb je gesprekken, daar ben ik zelf niet zo sterk in hoor. Van kind af aan is er ingeramd: ‘bord leeg, afwassen!’ Nooit een gesprek aan tafel, over gevoelens praatte je niet.

Het was dan wel een andere tijd, maar als je daarin bent grootgebracht, ben je wel klein gebleven.

Ik heb een vriend wiens huis op een gegeven moment klaar was, maar hij ontdekte na een paar jaar dat het hele huis een beetje scheef stond. Er was iets mis gegaan bij de fundering. Alles stond dus een beetje scheef. Dus al z’n  opvattingen hingen ook scheef.

Hij heeft toen z’n hele huis laten opkrikken tot hij perfect waterpas stond. En toen stond alles recht.

Het kan dus zijn dat er in de fundering iets is misgegaan.

Ik weet niet hoe de fundering bij jou ligt; maar laat het dan rechtzetten.

Misschien heb je ook een alarmsysteem, ik niet hoor, ik heb stevige sloten.

Maar soms heb je een systeem nodig om je te waarschuwen voor inbrekers.

Mijn vraag is dus: ‘heb je onderscheid van geesten?’ Iemand die wat van je móet.

Komt iemand als vriend of als inbreker?

Je hebt echt onderscheid van geesten nodig om te weten wat de bedoeling is.

Nog een punt. Stel dat je een heel chaotisch huishouden hebt, een bende, overal staat wat, en niks staat op z’n plaats. Een ander raakt hierin ook zo de weg kwijt.

Dan is er een chaos in je ziel, dan is het daar ook een bende. Het is er allemaal wel, maar het heeft geen vaste plaats.

En wat zeggen zulke mensen: ‘let maar niet op m’n rommel hoor’.

Maar het is vaak een afspiegeling van je innerlijke leven hoor.

Of je hebt een gat in de muur, waar je een mooi schilderijtje voor hebt gehangen. Ja toch? Je moet toch positief blijven?

Haal dat schilderijtje nou eens weg, dat gat moet hersteld worden.

Je hebt het zó lang verborgen gehouden.

Waarom? Ja, schaamte, schuldgevoel.

En onder schuldgevoelens lijden heel veel mensen. Die denken altijd maar te moeten presteren om dat weer goed te krijgen.

De beroemde psychiater Sigmund Freud die de psychiatrie helemaal op z’n voeten heeft gezet, heeft eens gezegd: ‘Ik kom haast altijd uit op schuldgevoelens bij m’n cliënten, en hun gedrag is er dan ook naar in hun omgang met andere mensen.

Of je hebt last van een mi-wa-ko, een minderwaardigheidskomplex; je vergelijkt jezelf konstant met een ander.

Je hebt ook een meerwaardigheids- komplex, dat je altijd vindt dat de ander minder is. Vergelijken is uit de boze!

Ik vergelijk een mi-wa-ko uit wel eens met een boktor die in je meubels zit. Dat is echt verschrikkelijk. Dat knaagt en knaagt maar door, het maakt pulp van je mooie meubels.

Of je hebt je schuurtje hartstikke vol met rotzooi, je kunt niets wegdoen. Ruim het eens op, haal de bezem er eens doorheen.

Dan kom je in de keuken. Kleine kinderen werden vroeger iets voorgekauwd, letterlijk voorgekauwd en dat ging dan in het mondje.

Later leert dat kind dus eten zoals z’n ouders eten en leert het zelf te koken.

Dat is in het Koninkrijk Gods ook zo; je kan altijd luisteren naar wat anderen te vertellen hebben, ja knikken en nee schudden….

Maar wanneer maak je zèlf je maaltijd eens klaar? Zelf klaarmaken, zelf samenstellen, dat is iets heel moois, en ben je ook niet meer zo afhankelijk.

En wat voor sfeer ademt jouw huis? Durf je jezelf toe te vertrouwen aan de ander? Het is belangrijk wat voor sfeer je uitademt. Dan maar wat armzalig ingericht, maar zó hartelijk en vriendelijk.

Vroeger, als jochie, logeerde ik nogal eens bij wat ooms en tantes, die waren altijd zo lief en hartelijk. Ik moest huilen als ik weer naar huis moest, ik vond het daar zo fijn! Ze waren niet rijk, maar zo vreselijk lief! Daar was niemand die met bepaalde ogen naar je keek of je alles wel goed deed.

Ik heb wel eens schilderijen gemaakt, om ergens uit te ontsnappen, o.a. één met  allemaal ogen die mij aankijken.

‘Wat heb jij op je lever, wat heb jij op je geweten?’ En ik was me van geen kwaad bewust. Vreselijk was dat!

En trouwens, doet de verwarming het? Is het behaaglijk bij jou? Je kan je huis nog zo mooi hebben ingericht, maar als de verwarming het niet doet, dan is het er niet behaaglijk..

God heeft in mensen een welbehagen, dat is toch mooi! Hij heeft een behagen in ons, wat leuk!

En je binnenkamer? Die is alleen voor geliefden.

Jezus zegt ook: ‘Als je bidt, ga in je binnenkamer’. Waar niemand je stoort. Je doet de deur op slot. Er komt ook geen lawaai van buiten. Allemaal gedachten die op je afstormen. Doe die deur dicht! Zodat je in die stilte, stil bent!

Stilheid en vertrouwen, dat is het wat God vraagt. Je kan Hem vinden in de stilte.

Het mooiste klankbord voor God is de stilte!

Er zijn zoveel beelden om aan te duiden wat ik eigenlijk bedoel, wat ik werkelijk geestelijk bedoel.

Het gaat om die innerlijke geestelijke werkelijkheid!

Jesaja zegt: ‘er is niemand die zegt: kom tevoorschijn’. Dat vindt God jammer.

Zeg het maar dat die mens Gods tevoorschijn komt.

We hebben echter een tegenstander die dat alsmaar tegenhoudt; en die te keer gaat, en die hard is, die je kapot maakt.

Dus als je door die hand van God wordt aangeraakt, dan kun je veranderen.

Niet een ander worden dan die je bènt,  maar je verandert naar de gedaante van God.

Je bent soms zó gekwetst of gewond geraakt door vreemde handen, die wat van je moesten, of wat van je afpakten, of door harde woorden.

Het ergste is als je als mens ontkend wordt. Je mag eigenlijk niet bestaan. Het was beter als ik niet bestond.

En bij hoeveel jongeren is dat niet de oorzaak van suïcide. Dat is erg hoor, dat je ontkend wordt, of je ontkent jezelf, of de duivel ontkent je.

Dan zit je daar in je huisje; dan wordt er geklopt, en dan is daar iemand die zegt: ‘Ik sta aan jouw deur en Ik klop. Ik sta aan jouw gesloten deur, mag Ik bij jou binnen-komen’.

Misschien, omdat je veel hebt mee-gemaakt, vraag je: ‘waarom dan?’

‘Omdat Ik bij jou wil wonen! Als het kan eeuwig, Ik zoek een woning’.

Dat moet je wel allemaal verwerken, dat waait je ook niet zomaar aan. Dat los je ook niet met een bediening op, of met een preek. Daar heb je niets aan.

“Mag Ik gewoon bij je wonen en bij je blijven”. Dan zal ik je tooien met de lazuur-stenen van de hemel, dat is Mijn belofte, en met de robijnen van Mijn bloed, en met het parelmoer van Mijn geborgenheid besloten. (Openb. 21) Parelmoer is de moeder van de parel.

‘Want Ik heb je zo lief!’ Dat kan niemand van God afpakken.’ Zijn liefde voor de mens! Zijn liefde voor jou en voor de hele mensheid! Dat blijft voor God altijd staan, altijd brandend.

En bij zúlke mensen wil Hij woning maken.

En dát wordt uiteindelijk de tempel Gods.

Het is een tempel in de Geest, het is gewoon een geestelijke werkelijkheid.

Het boek Openbaring is één en al beeld, het zijn allemaal beelden die je niet letterlijk moet vertalen en voor je zien, want dan schiet het niet op.

Ik zal je een voorbeeld geven.

Dat ontzettend grote monster met zeven koppen en namen van godslasteringen op z’n kop met kronen. Dat gruwelijke monster is een beeld om z’n aard te laten zien, wat voor aard hij heeft.

En die godslasteringen heb ik al een keer uitgelegd, dat zijn: vrede, gerechtigheid rust, barmhartig…., dat zijn allemaal namen van Godslastering, want dat zijn eigenschappen van God, waar hij zich mee tooit. Hij liegt dat hij barst!

En wat doet dat monster? Dat zegt Paulus in 2 Thess. 2:4:

Hij zet zich in de tempel Gods.

Jij bent de tempel Gods, dan zal hij proberen in jou woning te maken.

Die geest, met al die koppen, is een nabootsing van de heilige Geest. Hij zet zich in de tempel Gods, en Jezus noemt die geest een ‘gruwel der verwoesting’. (Matth. 24:15/Daniël 11:31). Die maakt alles kapot en verwoest alles wat daar is neergezet, bij mensen, die hem de ruimte geven, zodat die geest echt binnen kán komen. Heel voorzichtig, op kousen-voeten, sluipt hij naar binnen en verandert de hele boel. Dat komt omdat die mensen geen meubilair hebben, ze hebben hun huis niet goed ingericht.

Jezus zou zeggen: ‘ja, er kan een boze geest uitgeschopt zijn, maar hij komt wel weer  terug en neemt dan nog zeven anderen mee, die nog erger zijn dan hij.

Stel nou dat ze dat huis in kunnen, want je hebt dat huis een beetje gerestaureerd, en je zegt: ‘nou, kom binnen’.

Je hebt helemaal geen onderscheid van geesten. Je ziet niet uit wat voor geest iets of iemand binnen komt.

Sommige mensen draaien als een blad aan de boom om. Ze hebben het evangelie van het Koninkrijk der hemelen gehoord, en na een jaar of tien/twintig zeggen ze: ‘ik gooi het aan de kant hoor, ik heb er helemaal niks mee’.

Zij zetten zo hun huis open voor een andere geest. En het is nog erger met die mensen dan aan het begin.

Dat komt omdat ze die boze geest niet naar de afgrond hebben gestuurd, want diezelfde geest komt terug met andere geesten. Omdat ze het huis niet gevuld hebben de kennis van de Vader.

Jezus kende de Vader, dat was Zijn grootste geheim, en ook Zijn diepste blijdschap.

En zo leer je elkaar kennen in de binnenkamer, in de stilte. Dan ben je niet meer twee, maar dan ben je één!

 

Wat gebeurt er dan met dat monster?

Die geest komt uit de zee, dat is ook niet zo’n lekkere plek, het dodenrijk. Door de duivel is hij achter de hand gehouden.

Hij komt dus aan land, in de natuurlijke wereld komt hij tevoorschijn.

En wie gaat daarop zitten? Een vrouw in het rood gekleed; een valse gemeente. Die laat zich inspireren door die geest, en die kán een hoop wonderen en tekenen doen!! Ongelooflijk! Zóveel, dat de hele aarde er in verbazing achteraan gaat. Moet je dat eens kijken wat er gebeurt, geweldige wonderen en tekenen! Daarmee maakt hij de weg vrij voor zichzelf.

En als mensen dan ook de handen opgelegd krijgen voor het ontvangen van een geest, dan is het dié geest, en daar wil je niet mee gedoopt worden.

Daarom is het zo goed om de eigen-schappen van Gods Geest te leren kennen. En die eigenschappen open-baarde Jezus.

Micha zei het al: ‘ootmoedig wandelen met je God’. (Micha 6:8)

En die geest is helemaal niet ootmoedig.

Paulus zegt in 2 Thess. 2:4: ‘Hij laat aan zich zien dat hij god is’. Ik ben het!

En als je geen onderscheid hebt, tuin je daar in. Dat is toch verschrikkelijk als je daar intuint?

Je hoopt dat mensen dat niet doen, maar ja, die geest gaat zo wel te keer, en hij krijgt op een gegeven moment ontzettend veel politieke macht op aarde, en ook in de hemel.

Hij kan ook van zichzelf zeggen: ‘mij is gegeven alle macht in hemel en op aarde’.

Dat zegt hij van zichzelf.

Hij weet héél goed wat hij zegt hoor.

En God zegt: ‘dat is een leugen!’

Als God willen zijn, is een hele grote leugen. Kennende goed en kwaad.

Met die leugen heeft de satan Adam en Eva misleid.

En dan zie je daar die eenvoudige timmerman Jezus uit Nazareth tegenover staan, maar Hij is de Waarheid!

Maar dat zegt die boze geest ook hoor, maar hij liegt.

Om goed te kunnen onderscheiden wat zich voltrekt in die geestelijke wereld heb je echt onderscheid van geesten nodig!

 

Dus samengevat:

Als God zegt: ‘David, ik bouw voor jou een huis, dan is hier is een stuk van dat huis, dat is prachtig hoor, een mooi huis!

Niets groots, zoals die van Salomo, die tempel is er ook niet meer.

En als ze ooit nog een tempel willen bouwen, reken maar niet dat God daarin wil wonen, dat kán niet eens.

Hij wil in jou en mij wonen!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Duurt Sikkens (06-12-2018)